2004-2005 nummer 1 - Thauma

schapen. Ze dachten dat ze echt ‘in the middle
of nowhere’ waren, en dat het ze misschien nog
de hele nacht zou kosten om terug naar de
kampeerboerderij te komen. Dat bleek mee te
vallen, want na een paar honderd meter in
dezelfde richting te hebben gelopen als waarheen
de bus was weggereden, kwamen ze zo’n
befaamde ANWB-paddestoel tegen, met daarop
de tekst: Buren 1,3 km. en een pijltje in een
bepaalde richting. Ze liepen in die richting, en
kwamen in korte tijd in Buren aan. De
kampeerboerderij was toen zo gevonden.
Jammer voor mij. Oh, nu komt het busje weer
terug. De chauffeurs ervan kijken verbaasd als ze
merken dat de eerste groep al weer terug is. Ze
vragen hoe ze het zo snel hebben gelopen, en na
het antwoord stellen ze voor de eerste groep
opnieuw te gaan droppen. De meeste mensen uit
het groepje gaan hiermee akkoord en stappen
opnieuw in de bus. Het lijkt erop dat ik mijn
avondmaal toch nog kan voortzetten.
4. Het meisje
Wat is het koud buiten! Dat is ook niet zo gek,
zo rond middernacht. Voor mij loopt een groep
jongeren, zeker op weg naar de kermis. Terwijl ik
langs ze fiets spreken ze me aan. Ik stop en stap
af. Ze willen weten waar ze zijn. Eerst begrijp ik
ze niet, totdat ze uitleggen dat ze bezig zijn met
een dropping. Ik vertel ze dat dit Hollum is. Ze
moeten naar Buren, zeggen ze. Dan hebben ze
nog wel even een wandelingetje voor de boeg. Ik
leg ze de weg uit, maar vertel ook bij dat er hier
ergens in de buurt nu een kermis gaande is. Dat
lijkt ze wel wat, en ik leg hen daarom ook de
route naar de kermis uit. Deze is iets
ingewikkelder, misschien dat ze het verderop
nog maar een keer moeten vragen. Ik heb in
ieder geval al genoeg geholpen, ik stap weer op
mijn fiets en fiets snel verder.
5. De muis
De tweede groep is nu net teruggekeerd van de
dropping. Gelukkig heb ik in de tussentijd mijn
buikje al helemaal rond gegeten. Ik hoor ze
praten over mensen bij wie ze hebben aangebeld
en wat ze allemaal nog meer hebben
uitgespookt. Ik ben benieuwd hoe het de eerste
groep vergaat. Om ongeveer een uur of vier is de
eerste groep ook weer terug. Het blijkt dat de
mensen uit deze groep naar een kermis zijn
gegaan, die niet veel voorstelde, maar waar wel
een grote partytent bij was met een vreselijk
slechte coverband. Ze hadden zich onder de
dronken Amelanders gemengd en waren er een
paar uur gebleven. Omdat ze in die tent de
chauffeurs waren tegengekomen, zijn ze met het
busje mee teruggereden naar de kampeer-
[4]
THAUMA 2004-2005 NUMMER 1
boerderij. Ze hebben dus alsnog niet veel
gelopen. Omdat het al erg laat is en iedereen
moe begint te worden of het zo te zien al lang is,
gaan de meeste studenten nu slapen – en ik ook.
Zaterdag
6. Anne
Eerst een paar minuten lopen om warm te
worden. Ik loop Buren uit, langs een
kinderkledingzaak, en richting de zee. Daar
aangekomen begin ik te joggen over het voetpad
bovenop de duin of dam, of hoe deze
heuvelstrook ook heet. De omgeving is prachtig;
aan mijn linkerkant de zee, aan mijn rechterkant
allemaal weilanden. Ik jog verder, en op een
gegeven moment zie ik een paar honderd meter
voor me de haven waar de veerboten van en
naar het vaste land aankomen en weer
vertrekken. Gek, de afstand van de haven naar
de kampeerboerderij leek met de bus best lang,
maar het valt te joggen in nog geen twintig
minuten. Ameland is kleiner dan ik dacht. Voor
de haven ga ik rechts, en kom langs een gebouw
van de Amelander Postduifvereniging. Ik wist
niet dat ze die hier hadden. Bij de VVV ga ik
even naar binnen, om kitscherige Amelandsouvenirs
te bekijken en te leren dat er vandaag
op Ameland een molen open dag houdt.
Interessant. Helaas begint het te regenen, steeds
harder, en tegen de tijd dat ik weer bij de
kampeerboerderij aankom ben ik redelijk
doorweekt. Wie gaat er dan ook om tien uur ’s
ochtends joggen?
7. De muis
De studenten worden langzamerhand wakker, en
beginnen aan hun ontbijt. De rest van de
ochtend en middag vullen ze met tafelvoetballen
(waarbij het hard tegen hard gaat en zowaar hele
competities worden gehouden), handballen
(waar ze echt helemaal niks van bakken…) en
voetballen op het grasveld (met veel te weinig
mensen). Een grote groep vertrekt ’s middags
om een strandwandeling te gaan maken. Ik hoor
veel studenten al praten over een bonte avond,
die kennelijk deze avond gehouden gaat
worden.
8. De wandelaar
Ik loop arm in arm met mijn vrouw over een
pad langs de duinen. We genieten van de rust en
van het landschap. De stilte wordt verstoord
door een groep jongeren die vanuit de duinen
naar het pad toe komt gelopen. Terwijl ze ons
passeren vang ik flarden van hun gesprekken op,