LETISIA SUSANNA HEYNS

individue gaan dus verskillend reageer op dieselfde situasie, hoofsaaklik weens hierdie
unieke interne interaksieproses wat die individue se werklikheidskonstruerings tot
gevolg het.
2.1.1.3 Koppeling of verwantskappe tussen verskillende lewende komponente
"coupling"
Die struktuurdeterminisme van Maturana maak wel voorsiening daarvoor dat interaksie
tussen eksterne sisteme plaasvind, maar dui aan dat reaksie op die interaksie bepaal
word deur die spesifieke sisteem se unieke organisasie. In die verband word die term
"coupling" gebruik wat verwys na koppeling of verwantskappe wat tussen verskillende
lewende komponente lei tot die vorming van interaksionele sisteme soos byvoorbeeld
die gesin. (Vgl. Efran en Lukens 1985:25.) Leyland (1988:361-362) beskryf die term
"structural coupling" binne die struktuurdeterminisme as die verhouding tussen `n
struktureel bepaalde sisteem en die miIieu waarbinne dit bestaan. Vir die sisteem om
te kan voortbestaan as `n lewende "autopoiesis" entiteit is dit noodsaaklik om gekoppel
te wees met sy milieu. Die strukturele koppeling vorm dan ook die basis van alle
menslike en dierlike interaksionele sisteme. Hoe meer kompleks die organisme is hoe,
meer "plasties" sal dit wees, wat daarop dui dat die sisteem voortdurend kan verander
op grond van interaksie met die self, die omgewing en ander sisteme. Derhalwe sal
enige strukturele “plastiese” sisteem met die omgewing gekoppel word. Hierdie
strukturele koppeling tussen sisteme is `n gevolg van interaksie en daar sal ook `n
toename in koppeling wees indien daar `n toename in interaksie tussen die sisteme is.
Leyland (1988:362) dui aan dat waar daar interpersoonlike interaksie plaasvind tussen
verskillende individue, die interaksie dan wel `n invloed op die reaksie of gedragsuiting
van die individu sal hê. In ooreenstemming met Maturana se struktuurdeterminisme sal
die interaksieproses tussen sisteme `n verandering in die interne struktuur van die
sisteme tot gevolg hê, wat dan weer verandering in die gedrag van die sisteem tot
gevolg kan hê. Volgens Efran en Lukens (1985:24) vind daar ook voortdurende
wisselwerking plaas tussen die omgewing waarin die mens hom/haar bevind en
sy/haar interne interaksieprosesse.
35