Tydskrif Junie 2010.p65 - CJBF

ye staan. Een ry is vir melk en een vir brood, ek kon egter nog nie presies
vasstel of jy die vleis in die melk- of in die broodry moet koop nie. Moet
ook nie dink jy kan sommer voor in die chaotiese rye indruk nie! Elkeen
ken sy plekkie en jy sal hard en duidelik aangespreek word as jy die
“orde” wil verbreek, soos wat die enkele dronk man wat daar aangekom
het, gou agtergekom het.
Daarna wou ons na ’n paar ander winkels gaan, maar hulle is nog nie
oop nie, want op ’n Vrydag is hulle tussen 1 en 2 gesluit. Daarom is ons
eers mark toe ...
Eers dog ek dat Heinrich dit maar net vir my kom wys, maar hy ry deur
’n nou straatjie met winkelname soos God bless, New Happy, Come and
See, ensovoorts. Toe is ons op ’n plein, so groot soos ’n rugbyveld. Heinrich
klim uit en stuur vir Nelson in een rigting, en hy begin aanstap. Ek dog:
Wat maak hy nou? Hy koop droë bone by ’n tafel. Dit word in “small”,
“medium” en “large” blikkies afgemeet.
Langsaan is ’n tafel met ’n HOOP kapente (vissies so groot soos die
blink deel van ’n kar se sleutel). Daar is aartappels en uie en kool en ’n
Russiese Veghoender. Daar is hope mooi tamaties en slaai en kool en
vruggies wat ek nie ken nie. Ek vra ook nie wat dit is nie, want dan gee
hulle vir jou om te proe. Heinrich koop aartappels, en raai wat lê op die
punt van die tafel?? ’n Halfdosyn muise! Hulle borskassies is netjies
oopgesny soos wanneer jy ’n skaap slag. Al hulle binnegoed is uitgehaal,
gereed vir die pot. Ek vra vir Nelson, en hy sê jaaa hulle eet dit, maar net
bosmuise (en hy is nogal ’n goeie kok?!). Ek vra weer en Nelson trek ’n
gesig, neee sê hy, hulle eet nie die soort goed wat jy in huise kry nie!
Tussen die DVD’s, fietse, fietsonderdele, houtskool (van kiaat, eina!),
osploë, plastiekskottels, boute en moere in stapels, sokkerballe en rye
klere gaan soek Nelson ’n fietspomp vir die College en kry sommer vinnig
’n goeie een.
Nou is dit terug na die Indiërwinkels: hier sien ons mense wat sinkplate
gekoop het, en dit nou op hulle fietse laai om huis toe te vat. Hulle rol
dit op soos ’n koerant waarmee jy ’n vlieg wil slaan, en maak dit dan
(regop!) agterop die fiets se raam vas, een aan elke kant, ter wille van
balans.
Voor die bankgebou sien ons ’n vrou wat besig is om op ’n klein
grasperkie ’n groot hoop note te tel, ten aanskoue van almal! Toe sy
daarmee klaar is, word dit voor in haar rok se “beursie” gedruk, en sy stap
straaf-af sonder om om te kyk, sonder om bekommerd te lyk, en sonder
’n sekuriteitswag in sig. Hoe bevrydend is dit nie!
Terug by die huis vind ons uit dat die krag steeds af is. Hulle is besig
om van die kragpale te vervang wat deur ’n brand vernietig is, en dit sal
dus nog ’n rukkie duur. Ons moet die kragopwekker aansit, want daar
moet water gepomp word, en die yskaste moet aan. Ek en Heinrich
sukkel daarmee, want elke keer as ons die masjien aanskakel, vrek dit.
En ons is seker: daar IS diesel in. Dit is te laat om verder te sukkel, en
daarom gaan ons na plan B – die ou petrolmasjien word aangeskakel.
Saterdag takel ons weer die kragopwekker-probleem. Alles word
losgemaak sodat ons die verstopping kan uitblaas, maar al wat ons
uitblaas, is lug! Hoekom? Daar is toe NIE diesel in nie. Die probleem is die
siffie in die bek van die tenk wat só fyn is dat dit lyk of die tenk vol is.
Gelukkig kan ons nou die res van die dag gebruik om die korf klaar te
bou.
(Lees in die volgende uitgawe verder aan dié reisverhaal!)
- van oraloor -
Die plaaslike mall waar tamaties tot bosmuise
beskikbaar is.
In Zambië maak ander dinge mense gelukkig ...
Middagete van eiers, pap en boontjies, netjies
voorgesit.
Sinkplate op ’n fiets.
• Die Kerkblad Junie 2010 • 41