Tydskrif Junie 2010.p65 - CJBF

daar in ’n “charismatiese” kerk gepreek.
Die harde en ritmiese sang sowel
as die emosionele opwelling wat
ons daar gesien het, is moeilik “verteerbaar”
vir Gereformeerdes, maar
ds. Rajesh se standpunt is dat hy die
gereformeerde boodskap sal uitdra
waar hy ook al die geleentheid kry.
Hierdie keer het ds. Rajesh in Engels
gepreek en het een van die vroue getolk.
Ná afloop van die diens het ons
gesellig verkeer saam met die pastoor
van die kerk en sy gesin.
Laagtepunte
Tussen hierdie twee Sondae het ons
egter baie geestelike laagtepunte beleef,
hoewel dit ons oë weer eens
oopgemaak het vir die mag wat die
duiwel oor baie mense het. Een daarvan
was ’n bootvaart op die rivier
Ganges – ’n heilige rivier vir die Hindoes.
Hulle glo dat die Ganges self
’n god is, en daarom is dit elke Hindoe
se begeerte om minstens een
keer in sy/haar lewe hom/haar in die
Ganges te was.
In die water het karkasse van dooie
diere gedryf, sowel as ’n menslike
lyk. Langs die rivier was brandstapels
waar lyke verbrand word en die oorskot
dan in die rivier gegooi word.
(Die geloof is dat in so ’n geval die
persoon nie na ’n volgende lewe terugkeer
nie, maar direk hemel toe
gaan. Indien die persoon egter aan
slangbyt of tuberkulose sou sterf,
word die lyk in die water gegooi sonder
om dit vooraf te verbrand.) Die
walglike reuk van brandende mensvleis
kan nie beskryf word nie. Daarbenewens
vloei riool vryelik in die rivier.
Tussen dit alles deur het ons gesien
hoe mense hulleself onderdompel,
in die geloof dat die rivier hulle
reinig.
Nog ’n geestelike laagtepunt was ’n
besoek aan ’n Boeddhistiese tempel.
Daar het ons gesien hoe mense voor
beelde buig en eer betoon. Toe ons
- van oraloor -
foto’s wou neem, is ons vinnig aangesê om ons skoene te verwyder. Dit wou
ons nie doen nie, want die gedagte om sonder skoene in daardie gemors te
loop, was te erg. As Christen slaan jy jou hande saam as jy sien dat opgevoede
en geleerde mense Satan toelaat om hulle só te verblind dat hulle werklik
glo dooie beelde kan hulle heil bewerkstellig.
Die strate is vuil en kosstalletjies lok jou nie juis nader nie. Die meeste mense
is arm en voer ’n sukkelbestaan. Verkeersreëls bestaan blykbaar nie en die
polisie is korrup en omkoopbaar. (Een van die taxibestuurders het lakonies
opgemerk: “To drive in Varanasi you need good brakes, good horn en good
luck.”) Diere, soos beeste, bokke, honde en varke loop oral in die strate
rond en niemand jaag hulle uit die pad nie. Niemand sorg ook vir die diere
nie en elkeen moet maar self kos soek. Die huise lyk asof hulle laas in die
koloniale tydperk verf gehad het. Die mense is stug en groet jou nie eintlik
terug nie. (Met die Christene was dit anders. Hulle is vriendelik en spontaan,
en die liefde van Christus op hulle gesigte is opvallend!)
Uitverkore kinders van die Here
Wat hou ’n mens oor vir jouself na ’n besoek aan Indië? Jy kan maklik vasgevang
word in jou afsku vir die vuil, onordelike, lawaaierige en bygelowige
beelde wat in jou gedagtes opkom. Maar dan besef jy dat daar selfs in daardie
uitsiglose en morbiede heidense land uitverkore kinders van die Here is, en
dat ons getrou aan ons opdrag in Matteus 28 en Handelinge 1 ook die Blye
Boodskap aan hulle moet bring.
Ds. Rajesh verrig skitterende werk onder uiters moeilike omstandighede,
en ons vra dat u hom, Mamta en Philo gedurig in u gebede sal opdra. Indien
u finansieel wil bydra, sal dit waardeer word, en u kan met Rietvallei se
kerkkantoor in verbinding tree vir nadere besonderhede.
Ons wil ook graag baie dankie sê aan al die gemeentes en individue wat
met hulle bydraes dit vir ons moontlik gemaak het om hierdie besoek te
bring. Ons kom terug met nuwe perspektiewe, en sal onder die leiding van
die Gees saam met almal wat betrokke is, wil kyk na die pad vorentoe –
sodat die evangelie in Indië doeltreffend verkondig kan word. Aan God al
die eer! DK
Ds. Kumar saam met die ouderlinge Raj, Rakesh en Brigesh.
• Die Kerkblad Junie 2010 • 45