Parochie, Eucharistie & Small Christian Communities - MAGIX

Een tweede reden voor samenkomst is het eer brengen aan God in de eredienst. De eredienst is
essentieel voor iedere religie omdat daarin de relatie tussen de gelovigen en het Heilige tot stand komt.
Jezus hield zich aan de voor hem in de Joodse gemeenschap gegeven voorschriften met betrekking tot
de eredienst. Wel stelt Hij enige ingesleten gebruiken aan de kaak. Zo refereert Hij aan Hosea: “Ik wil
liever barmhartigheid dan offers”, en stelt Hij dat de sabbat gemaakt is voor de mens en niet anders om
(Mc 2,27). 19 En zo zijn er nog andere voorbeelden waarbij Hij ‘misstanden’ uit de weg wil ruimen om tot
een zuivere vorm van eredienst te komen. De eredienst is geen op op zich zelf staande handeling, er
moet een relatie bestaan met het geleefde geloof.
In de Nieuwtestamentische teksten over het laatste avondmaal vinden we de zogenaamde instellingswoorden
die in een tweetal gevallen besluiten met een opdracht: “doet dit tot een gedachtenis aan Mij”
(Lc 22,19; 1 Kor 11,24). Deze opdracht van de Heer vormt de basis voor een vorm van eredienst die
vanaf de begintijd van de centraal staat: het samenkomen rond de tafel van de Heer om de
Eucharistie te vieren. 20
Als derde reden om samen te komen noemt Floristan de pastorale zorg. De apostelen verkondigden niet
alleen het evangelie maar waren ook herders voor de gelovigen. Vergelijk bijvoorbeeld (Joh 21,15-19)
waarin Petrus zijn herderlijke opdracht krijgt. Het is echter een dienende relatie, iets wat bijvoorbeeld
ook blijkt uit het feit dat Paulus zichzelf aan het begin van een aantal van zijn brieven als dienstknecht
(ˆ) presenteert. 21
Waar dus de aard van de gemeenschap weergeeft, staat bij deze tweede term () de
samenkomst centraal. Deze twee termen vullen elkaar aan, beide geven ze een belangrijk inzicht in het
wezenlijke van de parochie. Floristan geeft aan dat uiteindelijk, in de voleinding van de tijd, deze twee
concepten dan ook verenigd zullen worden. 22
In het verloop van de geschiedenis zal de term steeds meer gebruikt worden voor de Kerk als
geheel terwijl de term wordt waarmee individuele gemeenschappen worden aangeduid. 23
2.1.3 De parochie als
Er is echter nog een derde term die gebruikt wordt om de christengemeenschap aan te duiden. Dit
is de term . De betekenis van dit woord is drievoudig: 24 een eerste betekenis is “deelnemen
aan”, zoals bijvoorbeeld in “God is getrouw, die u geroepen heeft tot gemeenschap () met
zijn Zoon, onze Heer Jezus Christus” (1 Kor 1,9). Een tweede betekenisveld is “contact, broederschap,
intimiteit”, zoals bijvoorbeeld in: “Zij legden zich ernstig toe op de leer der apostelen, bleven trouw aan
het gemeenschappelijk leven () en ijverig in het breken van het brood en in het gebed” (Hnd
2,42). De derde betekenis is “een collecte, een bijdrage”, zoals bijvoorbeeld in de Romeinenbrief: “want
de gemeenten van Macedonië en Achaje hebben besloten een collecte () te houden voor de
armen onder de heiligen te Jeruzalem” (Rom 15,26).
Het woord drukt dus verbondenheid uit, verbondenheid met Christus, en noodzakelijkerwijs
daaruit volgend: verbondenheid met elkaar. 25 Door deze verbondenheid deelt men als het ware in
19 vergelijk Mt 12,7 en Hos 6,6.
20 De relatie tussen de gelovige gemeenschap en de Eucharistie is het onderwerp van hoofdstuk 3.
21
Zie in Rom 1,1; Gal 1,10; Fil 1,1 e.a.
22
Floristan (1964), 21.
23
Blöchlinger (1965), 25.
24
Thayer (2000), nr.3009.
25
Coriden (1996), 15, 22.
6