Parochie, Eucharistie & Small Christian Communities - MAGIX

hun eigen problemen en die van de wereld en alle problemen die het heil van de mensen raken aan
de kerkgemeenschap voor te leggen, om ze in gemeenschappelijk beraad te onderzoeken en op te
lossen. 65
Buiten de gemeenschappelijkheid wordt hier ook de aanwezigheid van diversiteit genoemd. Deze is
echter wel object van verandering. In de parochie wordt ze namelijk tot eenheid gebracht. Concreet
gebeurt dit in gemeenschappelijk beraad waarbij lekengelovigen en priesters met elkaar samenwerken.
Hierbij gaat het niet alleen om mogelijke problemen die voortkomen uit de diversiteit die binnen de
parochie bestaat, het is breder. Dit beraad zou alle alle problemen moeten aanraken die het heil van
de mensen aangaan. De gesprekspartners hebben hierbij wel een verantwoordelijkheid, het beraad
behoort tot eenheid te leiden.
Twee andere aspecten die in dit citaat naar voren komen zijn de verbondenheid met de universele Kerk
en het appèl dat gedaan wordt om samen te werken. Dit is een thema dat ook in de nrs. 24 en 25 sterk
naar voren komt. Het is voor beide groepen van groot belang de noodzaak van het lekenapostolaat
te erkennen. In nummer 24 wordt zelfs aangegeven dat de hiërarchie aan lekengelovigen soms ook
taken kan toevertrouwen “die nauw met het herderlijk ambt zijn verbonden,” waarbij ze wel “geheel en
al onder de hogere kerkelijke leiding” blijven staan.
Het belang om als lekengelovigen onderling samen te werken is een centraal thema in nummer 18:
“alleen een nauwe samenbundeling van krachten is in staat alle doeleinden van het hedendaags apostolaat
te bereiken en te waarborgen”. De samenwerking maakt het bereiken van de gestelde doelen
mogelijk en geeft daarnaast verder vorm aan het gemeenschapskarakter van het apostolaat.
Tenslotte wordt met betrekking tot de samenwerking op alle niveaus in nummer 23 de noodzaak van
wederzijds respect benadrukt, opdat het getuigenis van de liefde tot uitdrukking komt: “Wederkerige
achting tussen alle vormen van apostolaat in de Kerk en een juiste coördinatie - met behoud van de
eigen aard van elk - is immers nodig om de geest van eenheid te bevorderen, opdat in alle apostolaat
van de Kerk de broederlijke liefde blijkt en schadelijke rivaliteit wordt vermeden.”
2.3.5 Reflectie op het Tweede Vaticaans Concilie op basis van de parochie-kenmerken
De parochie als Bij de parochie als golden familie, geloofsbeleving en diversiteit
als ijkpunten. Op basis van voorgaande zijn er voor een dergelijke hechte band wel enige aanwijzingen.
Zo wordt de parochie expliciet een gemeenschap genoemd (CD 42; AA 2, 18) of zelfs als broederschap
gekenmerkt (LG 26). Deze band wordt echter niet concreet in het samenleven en het volledig op elkaar
zijn aangewezen. De conclusie moet daarom zijn dat ondanks dat de familie als een kerkelijke gemeenschap
wordt gezien (AA 18), een kerkelijke gemeenschap zoals een parochie niet noodzakelijkerwijs
als een familie is.
De beleving van het geloof komt op verschillende punten naar voren. Zo wordt benadrukt dat de gelovigen
het geloof zo leven dat zij het zout van de aarde zijn (LG 33) en hebben we gezien dat er een
sterke relatie is tussen het beleden geloof en het dagelijkse leven (LG 35). Ook behoort de viering
van het eucharistisch offer middelpunt en hoogtepunt te vormen van heel het leven in de christelijke
gemeenschap (CD 30).
65 “Paroecia exemplum perspicuum apostolatus communitarii praebet, omnes quotquot ibi invenit diversitates humanas in
unum congregans et Ecclesiae universalitati inserens. Assuescant laici intime cum sacerdotibus suis uniti in paroecia operari;
problemata propria ac mundi et quaestiones ad salutem hominum spectantes, collatis consiliis examinanda et solvenda, ad
communitatem Ecclesiae afferre” (AA 10).
18