Parochie, Eucharistie & Small Christian Communities - MAGIX

Hoofdstuk 3
De parochie als eucharistische
gemeenschap
Het meest verheven Sacrament is de allerheiligste Eucharistie, waarin Christus de Heer zelf aanwezig
is, geofferd en genuttigd wordt, en waarvan de Kerk voortdurend leeft en groeit.
Het eucharistisch Offer, gedachtenis van de dood en verrijzenis van de Heer, waarin het Kruisoffer
voor alle tijden wordt voortgezet, is het hoogtepunt en de bron van de gehele eredienst en van het
christelijk leven; het betekent en bewerkt de eenheid van het Godsvolk en realiseert de opbouw van
Christus’ lichaam.
De overige sacramenten immers en alle kerkelijke werken van apostolaat hangen samen met de
allerheiligste Eucharistie en zijn op haar gericht. 1
Met deze tekst begint het Wetboek van Canoniek Recht uit 1983 de canones die betrekking hebben
op de Eucharistie. In de tweede zin stelt deze canon dat het eucharistisch Offer het ‘hoogtepunt’ en
de ‘bron’ is van de gehele eredienst en van het christelijk leven. Tevens ‘betekent’ en ‘bewerkt’ de
Eucharistie de eenheid van het Godsvolk. Tenslotte merken we op dat de Eucharistie de opbouw van
Christus’ lichaam, de Kerk, realiseert.
De termen ‘bron’, ‘bewerken’ en ‘realiseren’ duiden erop dat de Eucharistie een constitutieve relatie
heeft met de Kerk. 2 Ze is constitutief voor hetgeen genoemd wordt: de gehele eredienst, het christelijk
leven, de eenheid van het Godsvolk en de opbouw van Christus’ lichaam. Daarnaast worden de termen
‘hoogtepunt’ en ‘betekenen’ gebruikt. Deze termen duiden op een expressieve relatie tussen de Kerk en
de Eucharistie. In de Eucharistie laat de Kerk zien wat die eredienst, het christelijk leven en de eenheid
van het Godsvolk inhouden.
Deze vier zaken: eredienst, christelijk leven, de eenheid van het Godsvolk en de opbouw van de Kerk,
spelen eveneens een belangrijke rol in de parochie. In het vorige hoofdstuk concludeerden we dat
zowel de eredienst als de verbondenheid voor haar wezenlijke elementen vormen. 3 De verbondenheid
komt hier naar voren komt in de frase ‘eenheid van het Godsvolk’ waarbij zowel sprake is van een
verbondenheid met God als met elkaar. Zonder verbondenheid met elkaar kan er immers geen eenheid
van het volk bestaan, daarnaast duidt de term ‘Godsvolk’ op een verbondenheid met God. In het vorige
hoofdstuk hebben we ook vastgesteld dat er een sterke relatie bestaat tussen de opbouw van de Kerk
en de parochie. Zowel de beslissing van de bisschop om een parochie op te richten als het ambt van
1 CIC\83, c.897.
2 De term ‘constitutief’ zijn we al eerder tegengekomen. Net als in hoofdstuk 2 zullen we ook hier de aanname van Mickells
volgen waarbij deze term zowel een vormend element als een noodzakelijke eigenschap in zich draagt (Mickells (1950), 4).
3 Zie eerder in deze scriptie in §2.5 op p.24.
27