Parochie, Eucharistie & Small Christian Communities - MAGIX

gelovigen zich “ledematen voelen zowel van het bisdom als van de gehele Kerk en dat zij deelnemen
of steun verlenen aan werken ter bevordering van deze onderlinge verbondenheid.”
In canon 530 worden de taken beschreven die in het bijzonder aan de pastoor zijn toevertrouwd. Het
gaat hier om het toedienen van de sacramenten (met uitzondering van de wijding) en het verrichten van
uitvaarten. Canon 531 regelt financiële zaken en canon 532 specificeert dat de pastoor de parochie in
juridische aangelegenheden vertegenwoordigt. De pastoor behoort, in de regel, ook in zijn parochie te
wonen (c.533 §1) en hij is verantwoordelijk voor het bijhouden van de parochieboeken (c.535).
De pastoor vervult zijn taak onder het gezag van de diocesane bisschop (c.519). Hij is echter niet slechts
een afgevaardigde. Binnen de parochie vervult hij zijn ambt, als pastor proprius, uit eigen naam met
gewone bestuursmacht (c.131). 74 Hij kan hierin worden bijgestaan door “andere priesters of diakens
en met hulp van christengelovigen-leken” (c.519). De hulp van lekengelovigen wordt, wat betreft zijn
bestuurlijke taak, verder gepreciseerd in de canones 536 en 537. In laatst genoemde canon wordt
gesteld dat er in iedere parochie een raad voor economische aangelegenheden behoort te zijn die
de pastoor behulpzaam is in het beheer van de goederen van de parochie. Canon 536 geeft aan
dat, indien gewenst, een pastorale raad gevormd kan worden. Deze raad bestaat uit christengelovigen
die daarmee “deelhebben aan de pastorale zorg” en “aan de behartiging van de pastorale activiteiten
hun hulp verlenen” (c.536 §1). Wanneer het op besluitvorming aankomt heeft deze raad slechts een
raadgevende stem (c.536 §2). Medewerking van lekengelovigen is ook gepast, binnen de grenzen van
het recht, op het gebied van de pastorale zorg (c.519) en de catechese (c.776).
2.4.2 Het Wetboek van Canoniek Recht van 1983 en de parochie-kenmerken
De parochie als Ook nu komt het familie-kenmerk slechts matig naar voren. De parochie
wordt weliswaar getypeerd als een gemeenschap (c.515 §1) en er wordt aangegeven dat er sprake is
van een onderlinge verbondenheid (c.529 §2), daarmee is er echter nog geen sprake van een situatie
zoals deze binnen een familie bestaat.
Het belang van de geloofsbeleving blijkt vooral uit de nadruk die er ligt op de groei in het christelijk
leven (c.528 §1), de gevraagde actieve houding van gelovigen in liturgische vieringen (c.528 §2) en het
feit dat de gelovigen gevoed worden uit de sacramenten (c.528 §2).
De diversiteit van gelovigen in de parochie is wel expliciet aanwezig. Doordat alle gelovigen die binnen
de parochiegrenzen wonen tot de parochie behoren (c.518) is deze diversiteit verzekerd. Wat betreft
lidmaatschap is er geen onderscheid des persoons.
De parochie als De verkondiging, de eredienst en de zielzorg hebben een duidelijke plaats
in het Wetboek van Canoniek Recht waarin ze worden getypeerd als verantwoordelijkheden van de
pastoor (cc.528-530). Wederom worden de bedieningen vanuit het pastoorsambt geformuleerd.
Wat betreft de eredienst heeft de pastoor ook de taak er zorg voor te dragen dat de gelovigen zich “ook
in de gezinnen op het gebed toeleggen en dat zij bewust en actief deelnemen aan de heilige liturgie”
(c.528 §2). Van de gelovigen wordt dus in de eredienst wel degelijk een actieve houding gevraagd.
Ook behoort de pastoor oog te hebben voor “het eigen aandeel dat de christengelovigen-leken in de
zending van de Kerk hebben” (c.529 §2) en dient ook met hen samen te werken. Er worden verschillende
taakvelden genoemd waarbinnen de pastoor lekengelovigen kan inschakelen. Zo wordt hun bijdrage
expliciet genoemd wanneer er over evangelisatie wordt gesproken (c.528 §1). Ook zijn zij actief in verschillende
raden (cc.536, 537), binnen de pastorale zorg (c.519) en in de catechese (c.776).
74 Beal (2000), 690.
22