HERMENEUS jrg 59-1987 nummer 5 - Tresoar

En elke prins besloot, toen hij dat zag,
de kuisheid van Lucretia ’t hoogst te prijzen.
Ze sliepen daar om bij de nieuwe dag
weer uitgerust naar ’t kamp terug te reizen.
Maar ach, haar woorden en haar oogopslag,
die enkel maar op deugd leken te wijzen,
schonken de boze Sextus geenszins rust
en maakten hem tot speelbal van zijn lust.
Vijf dagen later reed hij via Rome
weer naar Lucretia terug, naar wie hij smachtte.
En ’s avonds in Collatia aangekomen
vroeg hij of hij in ’t huis mocht overnachten.
De mooie vrouw, die in haar kuise dromen
geen kwaad vermoedde, stemde toe en lachte.
Maar ’s nachts sloop die boosaardige beramer
sluw uit zijn bed in nachthemd naar haar kamer.
Hij gooide woest de deur open en liep
naar binnen met een dolkmes in zijn hand.
Een oude vrouw, die daar op biezen sliep,
schrok zich kapot en schreeuwde moord en brand,
waarna ze snel, terwijl ze gilde en riep,
door ’t raam naar buiten sprong aan de andere kant.
Lucretia huilde en krijste en ging te keer,
maar híj riep: ‘Liggen, of ik steek je neer!’
Tarquinius en Lucretia (anonieme Florentijnse schilder, 17de eeuw)
323