De Geestelijke Betekenis van de Tabernakel JOH. DE HEER

VOORWOORD
Met hartelijke bereidheid voldoe ik aan het verzoek van de schrijver, een voorwoord te plaatsen in zijn boekje.
Bedrieg ik mij niet, dan is het licht over dit onderwerp, daarin door hem behandeld, over het algemeen nog maar schaars ontstoken.
Of zó door de walmen van een doezelige geheimzinnigheid verdonkerd, dat het inzicht van de lezer er niet door verhelderd
werd.
Alles wat dienen kan, de inhoud van de Schrift ons beter te doen kennen en de gedachten van God erin te voor schijn te brengen,
hebben wij met blijdschap te begroeten.
En daartoe zal naar mijn overtuiging, dit boekje medewerken.
‘t Zou mij niet verbazen als menigeen het met zekere argwaan opsloeg.
Er is reeds zoveel bedenkelijk spel gedreven met allerlei duistere bijbelplaatsen, om er onbijbelse stelsels uit op te bouwen. Wij
hebben zo genoeg van ongeestelijke vergeestelijking, dat enige schroom zeker verklaarbaar is.
Maar daar hoeft u niet voor te vrezen.
Wie de moeite wil nemen de verschillende hoofdstukken niet als zovele „stichtelijke stukjes” eens door te lezen, maar erin te zoeken:
verklaring van de Schrift, die zal zeker de schrijver dankbaar zijn voor zijn degelijke arbeid.
Wij weten wel allen dat het volk Israël een tabernakel heeft gchad.
Wellicht hebben wij de zeer merkwaardige afbeelding ervan in de verzameling van wijlen Ds. Schouten met grote belangstelling
bewonderd.
Maar woordt, wat de Schrift ons daarover meedeelt, niet meestal als „ongenietbaar” door ons ter zijde gelegd?
Dringt het wel altijd tot ons door, dat Mozes dit heiligdom heeft gemaakt naar het beeld, dat hem op de berg was getond? Dat wij
dus daarin hebben de tastbaarwording van Gods gedachten? En dat die gedachten niet kunnen zijn zonder zin?
Of de schrijver altijd volkomen juist ziet?
Zelf zal hij allerminst aanspraak maken op onfeilbaarheid.
Maar het komt mij voor, dat Gods Geest hem menige heldere lichtstraal doet werpen over deze bedeling van de schaduwen. En als
de mistige nevels die dat land versluieren er door worden weggedreven, dan legt het ons toch telkens een uitroep van aanbidding op
de lippen. Dan horen wij ook in dit zo dikwijls “ongenietbaar” gedeelte van de Bijbel, sprake van God.
Dan wordt ook dit „dorre” gedeelte van de Heilige Schrift vol profetische prediking.
God bereide onze broeder de zegen, dat ook door deze bladzijden zielen mogen komen tot Hem, „op Wie al de offers zagen”. Opdat
Hij Zijn belofte aan hen zou kunnen vervullen:
„Ik zal hem maken tot een pilaar in de tempel van mijn God en hij zal niet meer daar uitgaan.”
SCHIEDAM, maart 1907.
E. B. COUVÉE
3