De Geestelijke Betekenis van de Tabernakel JOH. DE HEER

HOOFDSTUK XXII
Die vrucht draagt reinigt Hij, opdat zij meer vrucht draagt
JOH I5.2
De snuiters en blusvaten
Exodus 25.38, 40:
Zowel de bijbehorende snuiters als de bijbehorende schaaltjes moeten van zuiver goud zijn. Zie dan erop toe dat u het maakt naar
het ontwerp ervan dat u op de berg getoond is.
De snuiters en blusvaten moesten van louter goud, dus uit hetzelfde metaal gemaakt worden, als de kandelaar zelf 1 .
Bij deze gereedschappen behoorden ook nog de olievaten 2 .
Het toebereiden van de lampen en het gebruik van de gereedschappen behoorde tot het werk van de Hogepriester en zijn
zonen 3 .
Iedere dag als de Hogepriester 's morgens en ‘s avonds het reukaltaar bediende, d.i. op de tijd van het gebed 4 , moest hij de
lampen voorzien van nieuwe olie en de pitten reinigen, zodat er geen walm of donkerheid zou zijn in het Heiligdom.
Vroeger ging elke huisvrouw met olielampen om en wist zij welke zorg daaraan moest worden besteed om ze helder licht
te laten geven. De pit mocht niet scheef en niet te hoog of te laag zijn en het verbrande gedeelte moest op tijd worden afgeknipt.
Dit werk in het Heiligdom was ook niet aan de laagste, maar aan de hoogste in rang, de Hogepriester opgedragen.
Zoals de Hogepriester in de Tabernakel bezig was aan de gouden Kandelaar, zo wandelt onze Hogepriester in Zijn hogepriesterlijk
kleed midden tussen de 7 gouden Kandelaren 5 , nl. Zijn Gemeente, al reinigend en bijvullend wat we duidelijk
kunnen zien uit Zijn bemoedigingen, vermaningen en bestraffingen die Hij voor de 7 gemeenten die in Azië zijn heeft 6 .
De vulling en reiniging van de lampen gebeurde juist op het gebedsuur bij het morgen- en avondoffer. Dáár is het, waar
we een ontmoeting kunnen hebben met God en waar we door Hem worden gereinigd en gevuld. Van menig christen brandt
de lamp niet helder, omdat de pit van het eigen leven te hoog of te laag is gesteld. Een slapend christendom is even verwerpelijk
als een hoogmoedig christendom. Een lamp die te hoog of te laag brandt, gaat walmen en verduistert in plaats van te
verlichten. Jezus weet de juiste maat van ons leven. „Ons in Zijn hand stellen” wil zeggen: tot de volle maat van het licht
komen.
De blusvaten zijn ook in de hand van de Hogepriester. Ook dat kan nodig zijn. Beter geblust dan een walm. Menigeen
wordt door de Here, het Hoofd van de Gemeente, tijdelijk op zij gezet of in de afzondering gebracht, opdat Hij rustig de pit
van zijn leven kan behandelen.
Het is niet prettig ons eigen licht plotseling gedoofd te zien. Maar laten we niet mismoedig worden. Zijn blussen is geen
uitblussen. Het is maar een tijde lelijk blussen om tot beter licht te komen. Hij wandelt tussen de Kandelaren. Hij heeft de
olie in Zijn hand, maar ook de snuiters en blusvaten. En juist omdat Hij ze in Zijn mand heeft, is het goed.
De lampen brandden voor het aangezicht van de Here 7 , maar waren ook zó op de Kandelaar geplaatst dat ze óók de
Kandelaar verlichtten 8 . In Uw licht zien wij het licht 9 . Het licht van de Geest van God valt eerst op ons eigen leven. En de
klaarheid van het Evangelie dat we te brengen hebben, verlicht eerst onze eigen ziel.
Hoe meer we in gemeenschap met God komen, te meer is het licht van de Geest van God in de gelegenheid om ons de
eigen zwakheden te laten zien. Zwakheden waarmee de hemelse Hogepriester medelijden heeft 10 , maar waarvan Hij ons
bovenal verlossen wil.
Geregeld brandende pitten worden iedere dag afgeknipt. Al brandend worden ze steeds kleiner. De beste geestelijke ervaring
is, te beseffen dat we iedere dag minder worden voor God. In waarheid minder. Dat is ook het beste bewijs dat ons
licht in de wereld schijnt. Zulke lampen worden ook telkens bijgevuld met verse olie. Een lamp die niet gebrand heeft, hoeft
ook geen nieuwe olie.
Hoe voller echter de lamp haar licht heeft laten schijnen hoe eerder krijgt ze bijvulling van de hemelse Hogepriester die
nauwkeurig let op de Kandelaren van Zijn Gemeente.
Omdat Israël alle zegeningen voor zichzelf wilde houden en het huis van de Here woest liet 11 , leed het gebrek. Het loon
dat zij voor hun arbeid ontvingen was als geld dat men deed in een zak met een gat. Omdat ze wilden behouden, verloren
zij. Niet zodra echter gingen zij aan de arbeid van de Here of zelfs het onvruchtbare werd vruchtbaar 12 .
En zo gaat het nog. De zegenende ziel zal vet gemaakt worden en die bevochtigt, zal ook zelf een vroege regen worden”
13 . De hemelse wisselwerking is: „uitdelen om te ontvangen”. Gebed leert arbeiden. Arbeid leert bidden. Wensen wij een
volheid van de Heilige Geest dan kan die alleen komen in een weg van een zegen zijn voor anderen. Maar de Here zal die
volheid nooit geven voor persóónlijke geestelijke genietingen of tot het schitteren met gaven of talenten.
Een vervulling met de Heilige Geest is zoals we uit deze schaduwdienst zien, niet een éénmaal voltooid werk. Deze vulling
moet telkens opnieuw plaats vinden.
De discipelen waren op de Pinksterdag vervuld met de Heilige Geest 14, toch ontvingen zij op hun gebeden weer nieuwe
vulling, om met vrijmoedigheid te kunnen getuigen 15 .
Stil, stil zijn in Uw handen
wil ik, Immanuël.
Dan slaakt u al mijn banden
maakt alle dingen wel.
Dan kunt u uit mij maken
een vat Uw naam ter eer,
opdat ik moge blaken
van teed're liefde, Heer. Zangbundel lied 645.3
41