Beleidsnota peilbeheer (pdf 2144 Kb)

5 RANDVOORWAARDEN VOOR PEILBEHEER
Dit hoofdstuk beschrijft de randvoorwaarden (normen en kaders) die worden gesteld voor een
aantal onderwerpen: droogleggingsnormen, normen voor waterkwaliteit, watertekort,
wateroverlast en waterkeringen. Met deze onderwerpen wordt rekening gehouden in de
afweging van peilen in hoofdstuk 4.
5.1 Droogleggingsnormen per functie en bodemtype
In de afweging van peilen worden droogleggingsnormen gebruikt. De droogleggingsnormen
geven de optimale situatie voor (een combinatie van) functies, grondsoort en grondgebruik. Er
zijn droogleggingsnormen voor landbouw en stedelijk gebied, voor natuur worden deze normen
gebaseerd op natuurdoeltypen. In de afweging spelen droogleggingsnormen een belangrijke rol
en ook andere belangen krijgen steeds meer een plaats in deze afweging. In de hellende
gebieden geldt een vrijstelling voor het handhaven van peilen. De droogleggingsnormen staan
in deze paragraaf per functie uitgelegd. Voor uitleg van het begrip drooglegging wordt verwezen
naar de begrippenlijst.
Landbouw
Voor de functie landbouw wordt uitgegaan van algemeen geldende normen die onder andere
ook gebruikt worden bij landinrichtingsplannen. In tabel 3 is per bodemtype de
droogleggingsnorm aangegeven voor de functie landbouw (grasland). Een aandachtspunt is dat
de droogleggingsnormen voor fruitteelt en akkerbouw groter zijn dan de genoemde
droogleggingen in tabel 3, per peilgebied zullen functies en belangen tegen elkaar afgewogen
moeten worden.
Bodemtype Droogleggingsnorm (t.o.v. maaiveld)
Veen Streven naar gemiddeld 50 cm (45 zomer, 55 winter)
In uitzonderingsgevallen maximaal 60 cm bij winterpeil
Klei-op-veen 60-80 cm
Klei en
Klei- op-zand
70-100 cm
Zand 50-80 cm
Tabel 3: Droogleggingsnormen (gelden bij winterpeil)
De droogleggingsnormen gelden alleen in gebieden waar het oppervlaktewaterpeil het
grondwaterpeil beïnvloedt, dus niet in de hooggelegen gebieden op en langs de Utrechtse
Heuvelrug.
Zoals uit tabel 3 blijkt en in paragraaf 3.1.4 wordt toegelicht, wordt er in veenweidegebieden
gestreefd naar een drooglegging van 50 centimeter onder maaiveld (45 zomer, 55 winter). In
uitzonderingsgevallen kan hiervan worden afgeweken tot het maximum dat door de provincie is
gesteld, namelijk een drooglegging van 60 cm onder maaiveld bij winterpeil.
De uitzonderingsgevallen waardoor kan worden afgeweken van gemiddeld 50 cm, zijn:
• Wanneer in een gebied het opknippen van peilgebieden kan worden voorkómen door de
drooglegging tot maximaal 60 cm (bij winterpeil) te vergroten;
33