Februari 2009 - Vaders Sellewie

cint grote hoeveelheden nutriënten opneemt uit het water en enige bescherming
biedt aan jonge visjes die zich tussen de planten ophouden, heeft de waterhyacint
toch ook een beperkt aantal voordelen.
Om de verdere uitbreiding van deze plant tegen te gaan, bieden zich verschillende
potentiële oplossingen aan. Ten eerste zou men de waterhyacinten mechanisch
kunnen trachten te verwijderen. De praktijk heeft echter geleerd dat
de plantenmassa veel te snel aangroeit om dit te kunnen verwezenlijken. Een
tweede mogelijkheid is het gebruik van herbiciden, zoals glyfosaat. Het inzetten
van chemische bestrijdingsmiddelen houdt echter gevaren in voor de
plaatselijke fauna en flora. Ook het rottingsproces van de afgestorven plantenmassa
zou een bijkomende bedreiging kunnen vormen voor het leven in het
meer. Bovendien kan dit alles een hypotheek leggen op de export van nijlbaars
naar de Europese markt. Een derde mogelijke oplossing is het introduceren
van een specifieke keversoort, wiens larven leven van de bladeren van de waterhyacint.
Een Zuid-Amerikaanse sprinkhaansoort en twee Australische
motten komen voor gelijkaardige doeleinden in aanmerking. Ten slotte
hebben onderzoekers een schimmelsoort ontdekt die de waterhyacint aantast,
maar onschadelijk is voor mensen, andere planten, dieren of vissen. De
schimmel komt zelfs van nature voor in de regio rond het Victoriameer, wat
dus inhoudt dat er niet weer een uitheemse soort zou moeten geïntroduceerd
worden. Of deze laatste methoden al dan niet resultaat zullen opleveren, kan
op voorhand niet met zekerheid gezegd worden. De laatste jaren blijkt de hoeveelheid
aan waterhyacinten af te nemen. De precieze reden heeft men voorlopig
nog niet kunnen aanduiden.
Zelfs wanneer men de waterhyacintpest
kan bedwingen, zijn de
problemen voor het Victoriameer
nog lang niet van de baan. De onderliggende
oorzaak, de influx
van nutriënten afkomstig van suikerfabrieken,
papierfabrieken,
landbouw, huishoudelijk afvalwater,
enz. blijft immers bestaan.
Pun da mili a nyer er ei
– 18 – Jaargang 24