M A T R I X / A L U M N I - Technische Universiteit Eindhoven

‘Ik ben een echte elektroman’, begint ir.
Jo van den Hanenberg het gesprek. Daar
bedoelt hij iemand mee die met hardware
bezig is, die soldeert. ‘Ik deed sterkstroom,
energietechniek, lange leidingen, …’ Van
den Hanenberg noemt zonder haperen alle
vakken op die hij tijdens zijn studie elektrotechniek
van 1971 −1975 volgde, met
de namen van de hoogleraren erbij. ‘Ik
ontving mijn diploma op 15 januari 1976,
van professor Pieter Eykhoff, die gaf toen
het vak stochastische regeltechniek. Ik ben
afgestudeerd in de regeltechniek, op de
toepassing van dispersiefuncties in procesregelingen.
Ik sprak Russisch en Eykhoff
werkte op dat gebied samen met de universiteit
van Moskou. Zo hangt je leven van
toevalligheden aan elkaar. Je kunt het niet
echt plannen.’ En zonder plannen wordt
Van den Hanenberg uiteindelijk CIO
(Chief Information Officer) bij DSM.
Teletype
Van den Hanenberg: ‘We hadden aan de
TH destijds nauwelijks computers. Toen
kwam de Burroughs. Die stond samen met
een Philips ELX-8 computer in een apart
gebouw, het Rekencentrum. ‘De computer’
was toen iets heel geheimzinnigs. Als je
door het glas keek, zag je die gevaartes
staan. Je leverde een stapeltje ponskaarten
in en voor de ELX-8 mocht je op een
teletype een papertape maken. Een paar
regeltjes Algol-60, die op zo’n klein roze
stukje tape aan de teletype gevoerd werden.
Het was de tijd van professor Edsger
W. Dijkstra, de ontwerper van Algol-60.
Fortran en Basic mochten niet gebruikt
worden, dat was vloeken in de kerk. Algol-
FOTO: BRAM SAEYS
Jo van den Hanenberg reisde de wereld over om onderdelen te kopen voor 14 miljoen tv’s.
Nu is hij verantwoordelijjk voor het ICT-beleid van DSM.
60, dat was het. Een simpel rekenprogrammaatje
maken, meer mochten we niet.’
Van den Hanenberg vertelt verder over
zijn loopbaan, minutieus met data en
namen van mensen erbij: ‘Op 1 februari
1976 ben ik op het Philips Natlab begonnen
als wetenschappelijk medewerker in
de groep Regelen en Automatiseren. Er
moesten toepassingen bedacht worden
voor de 2650-microprocessor van Signetics,
toen net door Philips gekocht. Er werd een
intelligente robot mee gemaakt die stalen
voorwerpen maar ook eieren kon oppakken.
Later zijn deze besturingen de basis
geweest voor de machines van ASML en
Assembléon. Het was programmeren in
hexadecimale code op een teletype en je
had 1 kilobyte RAM-geheugen ter beschikking.
Dat was mijn eerste echte kennismaking
met wat je nu IT noemt en het was
meteen echt werk onder de motorkap.’
Inkoop
Uiteindelijk werkte Van den Hanenberg
24 jaar bij Philips. Tot 1982 op het Natlab,
daarna op het CFT, waar hij groepsleider
en later afdelingsleider van het Computer
Aided Manufacturing Center werd. In
1990 stapte Van den Hanenberg over naar
de divisie Consumer Electronics en werd
er IT-manager. Hij kreeg onder andere de
opdracht om alle stand-alone PC’s in één
netwerk te koppelen. Dat werd een groot
succes, het eerste grootschalige PC-LANproject.
‘In 1992 werd ik om half vijf ’s
middags overrompeld met de vraag of ik
directeur Inkoop wilde worden. Of eigenlijk
was het geen vraag, de directie had bedacht
dat ik dat kon. Ik had het profiel van
een inkoper en de cursus was al geregeld.
Ik mocht er een nacht over nadenken om
‘ja’ of ‘ja’ te zeggen. Ik ben die uitdaging
aangegaan. En nu zeg ik dat het de meest
interessante tijd uit mijn hele carrière was.
In plaats van intern bezig te zijn was ik
ineens extern gericht. Ik reisde de wereld
rond om componenten en materialen in
te kopen voor 14 miljoen tv’s: beeldbuizen,
IC’s, trafo’s, kasten... Over de hele wereld
werd je met open armen ontvangen. De
elektronische industrie in het Verre Oosten
kwam opzetten. Tweehonderd dagen per
jaar was ik op reis.’
M A T R I X / A L U M N I - S P E C I A L / 2 0 0 6
4 9