Verzoekschrift - Thuisblad van Matthias E. Storme

26. Nochtans is het vanzelfsprekend dat overheden en particulieren zich in fundamenteel
verschillende situaties bevinden.
27. De burger heeft niet dezelfde rechten als de overheid en kan dus niet aan de daarmee
samenhangende verplichtingen worden onderworpen. In tegenstelling tot overheden vaardigen
privé-personen geen algemeen geldende regels uit, hebben zij geen belastingbevoegdheid, en hebben
zij niet als eerste en enige doel in het algemeen belang te handelen, maar wel de fundamentele
vrijheid om hun eigen doelstellingen na te streven.
28. De burger is in het maatschappelijk leven niet steeds rationeel en hoeft dat ook niet te zijn.
Men kan van hem of haar niet verlangen dat hij al zijn keuzes in het maatschappelijk leven
redelijk verantwoordt voor een rechtbank. Oudere cassatierechtspraak bepaalt bijvoorbeeld
ondubbelzinnig dat een werkgever principieel mag handelen uit (ook privaat) eigenbelang. Dit gaat
niet op voor een overheid, die gebonden is door de beginselen van behoorlijk bestuur. De burger
is in een democratische rechtsstaat géén openbare dienst het is in tegendeel een wezenskenmerk
van totalitaire staten dat de burgers de rol van openbare dienst moeten vervullen en ingeschakeld
worden als organen van de staat om het staatsbelang te dienen en de verplichtingen van de
overheid uit te voeren.
29. Ten tweede genieten privé-personen van een aantal fundamentele, ook verdragsrechtelijk
gewaarborgde, rechten en vrijheden waarop een overheid, wiens gedrag steeds doelgebonden (met
name, in functie van het algemeen belang) moet zijn, geen aanspraak kan maken. Deze vrijheden
zijn onder meer uitgedrukt in art. 12 lid 1, 16, 19, 22, 25, 26 en 27 van de Grondwet en in het
EVRM en het BUPO-verdrag. De essentie van deze vrijheden is precies dat de uitoefening ervan
niet doelgebonden is en voor de wijze van uitoefening geen rechtvaardiging moet worden gegeven;
weliswaar kan de wet grenzen stellen aan de uitoefening van deze vrijheden, maar zij kan niet
bepalen welke doeleinden de burger in de uitoefening ervan moet nastreven.
30. Ten derde is een overheid principieel in staat, en krijgt een overheid ook de nodige met
gemeenschapsgeld betaalde omkadering, om zijn regelgevend optreden redelijk te verantwoorden.
Een particulier heeft in de regel relatief weinig juridische expertise en niet de tijd en middelen om
voor elk van zijn beslissingen de door de bestreden wetten vereiste afwegingen te maken. Dit is
te meer het geval nu de bestreden wetten zo vaag en algemeen zijn dat zij ook voor juristen tot
moeilijk voorspelbare situaties leiden.
31. De bestreden bepalingen beperken de uitoefening van een aantal van deze meest
fundamentele rechten en vrijheden. Zoals hierna uiteengezet wordt, schenden de bestreden
bepalingen onder meer de vrijheid van meningsuiting, de vrijheid van vereniging, de vrije
beroepskeuze en het eigendomsrecht, alsook het legaliteitsbeginsel, dat bepaalt dat beperkingen
van de fundamentele vrijheden bij wet moeten worden bepaald.
20