Verzoekschrift - Thuisblad van Matthias E. Storme

122. Beiden zijn immers onderworpen aan een nagenoeg identieke verantwoordingsplicht van
hun gedrag, een onthoudingsplicht met betrekking tot discriminatie en een plicht tot het treffen
van maatregelen ten aanzien van gehandicapten.
Tweede onderdeel: schending van artikel 10, 11 en 14 van de Grondwet, van het recht op
eigendom en van het “nullum crimen sine culpa”- beginsel door impliciete
strafbaarstelling van onopzettelijke indirecte en directe discriminatie
123. Daar waar het in overeenstemming met de artikelen 19 van de racismewet, 21 van de
discriminatiewet en 26 van de genderwet vereist is dat een directe of indirecte discriminatie
opzettelijk zou worden gepleegd om de discriminerende strafbaar te kunnen stellen, is dit niet
het geval voor de in artikel 12 van de racismewet, 14 van de discriminatiewet en 19 van de
genderwet omschreven verboden discriminaties. Nochtans zijn deze verboden zoals hoger
uiteengezet ook strafrechtelijk gesanctioneerd (door middel van o.m. het systeem van
forfaitaire schadevergoedingen en strafrechtelijk afdwingbare stakingsbevelen) en zijn de
misdrijven voor het overige quasi-identiek. Deze situatie schendt artikel 10 en 11 van de
Grondwet alsmede, voor wat betreft de onopzettelijke discriminaties, het legaliteitsbeginsel en
het nullum crimen sine culpa - beginsel.
Derde onderdeel: de directe discriminatie
124. Een ‘directe discriminatie’ is een direct onderscheid (dit is: wanneer iemand ongunstiger
wordt behandeld of zou worden behandeld dan een ander in een vergelijkbare situatie op basis van
één van de beschermde criteria) dat niet gerechtvaardigd kan worden op grond van de bepalingen
van titel II van de wet.
125. Hier geldt eveneens de argumentatie die lager bij de behandeling van de formeel
strafrechtelijke bepalingen in verband met de opzettelijke directe discriminatie wordt uitgewerkt
(zie het achtste middel).
126. De definitie vergt teveel interpretaties en beoordelingen en is veel te algemeen en vaag om
te kunnen voldoen aan de vereisten van rechtszekerheid in het maatschappelijke verkeer.
127. Het directe discriminatieverbod schendt in burgerlijke aangelegenheden daarenboven het
gelijkheidsbeginsel doordat voor het ontstaan van andere burgerlijke aansprakelijkheden principieel
vereist is dat de dader een fout maakt (zo vereisen zowel artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek
als bijvoorbeeld de bepalingen in verband met het ontslag om dringende reden dat de aansprakelijke
partij een fout heeft begaan) en dat als gevolg van die fout, schade ontstaat.
128. De directe discriminatieverboden voeren in wezen foutloze en mogelijk schadeloze
aansprakelijkheden in voor wat meestal een niet-handelen zal zijn. Dit niet-handelen bestaat
bijvoorbeeld uit het niet toekennen van een promotie aan deze of gene, het niet aanwerven van
40