Aanspraak december 2011 (pdf, 1 MB) - Svb

Oud-Europarlementariër
Hedy d’Ancona (74) is nog
volop actief: “Ik zal altijd
opkomen voor minderheden
en zwakkeren in de samenleving,
dat heb ik van huis
uit meegekregen en dat
heb ik ook in het Europese
Parlement en in de
Eerste Kamer gedaan.”
4 Aanspraak - december 2011
Als minister van Welzijn, Volksgezondheid en Cultuur was zij betrokken
bij de totstandkoming van de Pensioen- en Uitkeringsraad en de
sluiting van de Wet uitkeringen vervolgingsslachtoffers 1940-1945
(Wuv) voor de naoorlogse generatie. Wat drijft haar om zich te blijven
inzetten voor minderheden in de samenleving en wat is haar betrokkenheid
met oorlogsgetroffenen?
Inspiratiebronnen
‘Mijn vader, mijn Russische grootvader en mijn moeder zijn de grootste
inspiratiebronnen in mijn leven. Mijn grootvader van moeders kant was
tijdens de Eerste Wereldoorlog gevangen genomen door de Duitsers,
maar wist te ontkomen en vluchtte naar Nederland. In Den Haag wist hij
zich te redden als schoenmaker, trouwde mijn Hollandse grootmoeder
en leerde Nederlands. Mijn Joodse vader is met zijn tweede vrouw en
kind in de oorlog vermoord. Mijn moeder was uiteindelijk een alleenstaande
met vijf kinderen, die haar hoofd boven water moest zien te
houden. Van deze mensen heb ik leren vechten voor minderheden en
zwakkeren in de samenleving.
Een groot mysterie
Mijn vader kwam uit een gelovig gezin, zijn vader was voorzanger in
de synagoge in Den Haag. Hij studeerde economie en gaf les in boekhouden.
Mijn moeder kwam uit een eenvoudig gezin. Zij leerden elkaar
kennen in de Jeugdbeweging en werden halsoverkop verliefd. Ze gingen
- anarchistisch als mijn vader toen was - ongehuwd samenwonen.
Mijn moeder was eenentwintig jaar toen ik in 1937 werd geboren. Mijn
ouders gingen uit elkaar toen ik drie jaar was. Ik draag mijn vaders