Boter, brood en groene kaas

In de twintigste eeuw ontstond er een alternatieve theorie, die
stelde dat de taal die ooit het Engels zou worden pas vanaf de Britse
eilanden begonnen was de taal van de kustgebieden aan de zuidwestoever
van de Noordzee — het Fries — te beïnvloeden. Er zouden lange
tijd zulke intensieve culturele en handelsrelaties zijn geweest, dat de
twee talen gaandeweg steeds verder naar elkaar waren toegegroeid.
De discussie is nog steeds niet op een bevredigende manier
beslecht. Eén ding is echter zeker: het Oudengels en het Oudfries
vertonen meer overeenkomsten met elkaar dan elk van die twee talen
met welke andere taal ook.
In de volksmond heeft de overeenkomst ook altijd geleefd. De
taalliefhebber Johannes Hilarides (1648-1726) noteerde het nog altijd
bekende spreekwoord: Buuter, breea, in griene tjiiz; is goe Ingels in goe Fries
`Boter, (rogge)brood en groene kaas is goed Engels en goed Fries'. De
waarheid van het spreekwoord wordt duidelijk als we het in het Engels
vertalen: Bread, butter and green cheese, is good English and good Friese.