Projectrapport natuurinrichting Zwarte Beek - april 2002 - Vlaamse ...

2.18. Het Demerbekkencomité
In 1990 werd in Vlaanderen het initiatief genomen 10 bekkencomités op te richten. Ze
hebben als doelstelling een gecoördineerde aanpak van het waterbeheer te verzekeren. In
deze comités zetelen de bevoegde administraties, de betrokken gemeenten en provincies en
- afhankelijk van de te behandelen onderwerpen - de regionale, sociale en natuur- en
milieuverenigingen (naar Van Sevencoten in Witters, 1995).
Het Demerbekkencomité werd opgericht op 4 december 1990. Als afsluiting van de eerste
werkperiode werd het Demerbekkenrapport 1993 opgesteld, waarbij getracht werd een
eerste stap te zetten naar integraal waterbeheer.
Voor de vallei van de Zwarte Beek is er een werkgroep ‘Zwarte Beek’ opgericht. Binnen deze
werkgroep zetelen de verschillende overheden en maatschappelijke groepen die met de
problematiek van deze vallei te maken hebben.
2.19. Oppervlaktewaterkwaliteitsdoelstellingen
De Zwarte Beek dient te voldoen aan de kwaliteitsdoelstellingen voor viswater
(karperachtigen), terwijl de andere bijbeken dienen te voldoen aan de
basiskwaliteitsdoelstellingen, die tegen 1 juli 1995 dienden gehaald te worden (Witters,
1995).
Volgens typologie van de waterlopen (Verheyen et al., 1993) behoort de Zwarte Beek tot één
van de meest waardevolle beken van Vlaanderen. Deze bijzondere waarde is vooral te
danken aan de zeer grote gaafheid van het beeksysteem. Over verschillende kilometers
meandert de beek zeer sterk, met opvallende holle oevers en een uitgesproken stroomkuilenpatroon.
Langs de oevers bevinden zich onaangetaste kwelzones. In de
beekbegeleidende bossen kan een geleidelijke overgang van voedselarm naar voedselrijk
worden aangetroffen, wat weerspiegelt wordt in de vegetatie. Door de geringe toevoer van
voedselrijk en vervuild water is de waterkwaliteit nog zeer goed. Al deze factoren dragen
ertoe bij dat er in de Zwarte Beek een uitzonderlijke rijkdom aan ongewervelden en vissen
voorkomt.
2.20. Ecologische Impulsgebieden
In het kader van ‘Het Ontwerp Groene Hoofdstructuur van Vlaanderen’ werd in elke provincie
een geografisch afgelijnd proefproject opgericht: ‘Het Ecologisch Impulsgebied’. De
belangrijkste doelstelling van deze beleidsintentie omvatte een bundeling van inspanningen
en middelen voor o.a. kredieten voor de aankoop en het beheer van natuurgebieden,
projecten rond natuurontwikkeling, bestrijding van milieubelastende factoren, enz. Het
uiteindelijk doel was een voorbeeld te stellen van integraal beheer van grote
samenhangende natuurgebieden met resultaten op korte termijn, evenals het realiseren van
integraal waterbeheer en de koppeling maken met de sociale functie (sensibilisatie, educatie,
recreatie en toerisme).
Voor de provincie Limburg werd het ‘Beekdallandschap Zwarte Beek’ aangeduid als
Ecologisch Impulsgebied. Diverse administraties en besturen (Provincie Limburg, Vlaamse
Gemeenschap, betrokken gemeenten) en plaatselijke natuurverenigingen werken er intensief
samen. Belangrijke werkingsmiddelen worden er ter beschikking gesteld om o.a. ecologisch
waterbeheer, reservatenvorming en natuurontwikkeling te stimuleren. De doelstelling is
hierbij een goed functionerend beekdalsysteem te ontwikkelen. Er wordt dus niet alleen
aandacht geschonken aan de verschillende delen van het beekdal zelf, maar ook aan de
aangrenzende hogere gronden. In 1992 is het aktieplan ‘Plan Watersnip’ (Vanlook, 1992)
opgesteld waarin volgende doelstellingen worden nagestreefd:
Zwarte Beek 17
Projectrapport - Analyse