Bronmethodiek - Online Vrijwilligerswerk

de kaart van
Preventieve projecten richten zich
vaak primair op gedragsverandering
van burgers op de langere termijn…
“Laat ik een concreet voorbeeld geven:
hangjongeren. Daarvan zegt men in de
wijk: ze zijn vervelend. Wat dat vervelende
dan is, wordt vaak niet goed duidelijk.
Drinken ze te veel? Maken ze lawaai?
Roepen ze mensen na? Treiteren ze
kinderen? Allemaal verschillende gedragingen.
Pas als je weet wat ze precies
misdoen, kun je zo’n groep beïnvloeden
tot het ontwikkelen van ander gedrag.
We hebben hiervoor een methode
ontwikkeld, jongerenbuurtbemiddeling,
die uit evaluatie en metingen heel
effectief blijkt te zijn. De buurtbewoners
wordt gevraagd het probleem mee te
definiëren. En de aanpak gebeurt niet
− met alle respect − door opbouwwerk
of politie maar door ex-hangjongeren
zelf. Die natuurlijk wel als peers getraind
zijn door welzijnsprofessionals. En dan
blijkt gedragsverandering niet iets van
lange adem te zijn. Door mensen uit de
eigen groep te laten interveniëren, zijn
er al behoorlijk snel resultaten te zien. In
wezen gaat het om dezelfde methodiek
als bij buurtbemiddeling en leerlingbemiddeling,
ook benaderingen waarmee
aantoonbaar de sociale veiligheid
wordt vergroot. Heel anders dus dan de
‘mosquito’, dat hoge toontje dat ingezet
wordt om hangjongeren een toontje
lager te doen zingen… Dat verjaagt ze
wel, maar dan gaan ze gewoon ergens
anders hangen. Een typisch voorbeeld
van een ad hoc repressiemaatregel die
het probleem niet oplost.”
Laten we proberen de belangrijkste
succesfactoren voor (de beleving van)
sociale veiligheid in wijken op een rijtje
te zetten: 1) evenwichtige inzet van
preventieve en repressieve middelen,
2) samenwerking tussen alle relevante
9e jrg. nr. 6 Herfst 010
Veiligheid
CCV directeur Ida Haisma
MO/SAMENLEVINGSOPBOUW
3