Bronmethodiek - Online Vrijwilligerswerk

Boeken
Bloemkoolwijken
De Vogelaar- en herstructureringswijken staan het meest in de schijnwerper, maar de aandacht voor de zogeheten bloemkoolwijken
is groeiende. Onder supervisie van de SEV (Stuurgroep Experimenten Volkshuisvesting) is een tweetal jaren geleden een netwerk
van negentien – onderling verschillende - 'bloemkoolwijken' gevormd. Ingezet wordt op de preventieve wijkaanpak. Daarbij staat de
bevordering van de participatie van de zittende bewoners centraal. Voor negen van deze wijken is een tussenbalans opgemaakt. De
toekomstbeelden zijn helder, nu gaat het om de concretisering van de doelstellingen.
Bloemkoolwijken. Een tussenstand van de wijkaanpak na twee jaar; uitgegeven door SEV; auteur: Tim de Graaf, Hogeschool INHolland
Rotterdam, augustus 2010. De publicatie is te downloaden via www.sev.nl.
Autochtone onvrede
Onder een niet onaanzienlijke groep autochtone burgers heerst fikse onvrede. De opgehoopte frustraties hebben
niet zozeer betrekking op het eigen leven, maar op de buurt waarin men woont. Daarover zijn deze burgers vaak
negatief. Men voelt zich er niet meer thuis. Allochtone nieuwkomers krijgen hiervan de schuld, evenals de ‘falende’
overheid. Men voelt zich in de steek gelaten; de elite heeft nauwelijks benul van ‘hoe de gewone man leeft’ – zo
wordt gedacht. Deze denkwijze is een stevige sta-in-de-weg voor burgerparticipatie. Oplossingen zijn niet een, twee,
drie voorhanden.
Een vreemde in eigen land. Boze autochtone burgers over nieuwe Nederlanders en de overheid; auteurs: Marjan de Gruijter,
Eliane Smits van Waesberghe en Hans Boutellier. ISBN: 978-90-5260-373-5. Aantal pagina’s: 160. Prijs: 19,90. De publicatie
is een onderzoek van FORUM in samenwerking met het Verwey-Jonker Instituut en is uitgegeven door uitgeverij Aksant
(nu Amsterdam University Press).
Arbeidsmigranten in de wijk
Research voor Beleid heeft voor de minister van Wonen, Wijken en Integratie een onderzoek uitgevoerd naar
het samenwonen en samenleven van wijkbewoners en Midden- en Oost-Europeanen (MOE-landers). In groepsgesprekken
werden de ervaringen en meningen vastgelegd van wijkbewoners en van deze arbeidsmigranten.
Doel was vast te stellen hoe beide partijen de situatie in de woonomgeving ervaren. Een centraal probleem
voor arbeidsmigranten is dat het werk regelmatig rouleert en hiermee ook de huisvesting. Grote groepen
arbeidsmigranten worden in te krappe, gehorige huizen bijeengeplaatst tegen relatief zeer hoge huurprijzen.
Overlast treedt zo vanzelfsprekend op, dus trekken Nederlandse buren van dergelijke huizen uit de wijk
weg. Wrang is dat de vertrekkers hun oude huis verkopen aan een uitzendbureau of het zelf verhuren aan de
arbeidsmigranten. De arbeidsmigranten ervaren problemen van uitbuiting: door uitzendbureaus, werkgevers
en huisjesmelkers. Ze werken hard voor een laag loon en moeten voor slechte huisvesting hoge huren betalen.
Ze kennen hun rechten niet en spreken de Nederlandse taal slecht. Daardoor missen ze beschikbare informatie van de gemeente. Er
is opvallend veel begrip van de Nederlandse wijkbewoners voor de situatie waarin de arbeidsmigranten zich bevinden. Zij zijn van
mening dat de Midden- en Oost-Europeanen zélf geen blaam treft. De problemen zijn er niet minder om.
MOE-landers in de wijk. Ervaringen en meningen van MOE-landers en wijkbewoners in drie Nederlandse gemeenten; auteurs: P.B.M. van
Teeffelen; J.S. Zweers, Moe-landers in de wijk, Zoetermeer, Research voor Beleid (2010). Download: http://www.research.nl/files/rvb/reportcenter/Rapporten/B3748/B3748Moe-landersindewijkdef.PDF
Leefbaarheidsbalans
In de laatste twintig jaar is de kwaliteit van de leefomgeving verbeterd, niet in de laatste plaats als gevolg van het
gevoerde beleid. Maar er is ook een keerzijde. De aantrekkelijkheid van steden of wijken kan minder worden door
teruglopende investeringen. De pressie om grootschalig te bouwen vlakbij grote steden kan bovendien verkeerd
uitpakken, waardoor waardevolle cultuurlandschappen dreigen te worden aangetast en het recreatiegroen voor
stedelingen minder goed bereikbaar wordt. Binnenstedelijk bouwen is weliswaar een noodzakelijke maar tevens
ook lastige opgave. Risico is het toenemen van de sociale segregatie tussen stad en platteland. Met als gevolg:
meer leefbaarheidsproblemen in de stad, terwijl op het platteland vooral de meer welgestelde autochtonen neerstrijken.
Er wordt dan ook gepleit voor continuering van het verdichtingsbeleid. Maarten Hajer, directeur van het
planbureau voor de leefomgeving: ‘Steden zijn in de afgelopen jaren veranderd van probleemgebieden in erkende
centra van economische kracht. De kunst is nu om het herstructureringsbeleid voort te zetten, ook in tijden van
krapte.’
Balans van de Leefomgeving 2010; Planbureau voor de Leefomgeving, 2010. ISBN: 978-90-78645-46-7. Het rapport is digitaal verkrijgbaar. Zie:
http://www.pbl.nl/balansvandeleefomgeving
MO/SAMENLEVINGSOPBOUW
5 5
9e jrg. nr. 6 Herfst 010