hoofdstuk i: dubieuze posten. - AH Bogaards

nog eens vragen of Lot nu inderdaad uw man is!
Het eerste wat een ernstige deuk gekregen heeft, was z'n eigen zieleleven.
Dat staat duidelijk in Petrus' brief.
Vindt u dat een mooie en normale beschrijving van het geloofsleven, zoals dat daar staat:
"deze rechtvaardige heeft, onder hen wonende, dag aan dag zijn rechtvaardige ziel gekweld
door het zien en horen van hun tegen alle wet ingaande werken"?
Ik helemaal niet.
Daarin wordt, zeker, gesproken van zijn droefheid over de zonde, wat een belangrijk element
is van de waarachtige bekering, maar er wordt met geen woord gerept van de keerzijde. De
hartelijke vreugde in God door Christus.
Lot is ook nooit recht blij geweest.
Deze man was door en door ongelukkig.
Hij ergert zich blauw aan de zonde van zijn stad en zijn gezin, en het lied van 's werelds
vreugde heft hij niet mee aan, maar men hoort ook zijn tent niet weergalmen van hulp en heil
hun aangebracht. Met de blijdschap der wereld doet hij niet mee, maar de blijdschap die er is
in de dienst des Heren, daar weet hij evenmin iets van. Hij voelde zich een eenzame, maar
Gods geboden waren hem geen gezangen in zijn vreemdelingschap.
Dit is goed te begrijpen.
Wanneer je als Lot je ogen begerig laat gaan over het beste deel van deze aarde, maar je bezit
dat niet in de Here, dan geniet je er niet van. Want je verliest de grootste schat: Christus Zelf,
uit het oog. En als je in machteloze ergernis je kwelt over de zonde, maar je breekt er niet
resoluut mee, dan ontgaat je de vrede des harten.
De ware blijdschap wordt niet gevonden in de zwoele atmosfeer van Sodoms vlakte, maar
daar waar de frisse bergwind waait, waar Abraham in z'n eenzaamheid te beurt valt de
dagelijkse ontmoeting met zijn God.
Het tweede wat ernstig beschadigd werd, is Lots gezinsleven.
Lot zit wel in een hoek van z'n tent zich te ergeren aan de lichtzinnigheid van de jeugd, maar
zijn verzet blijft steken in die negatieve ergernis en zet niet door in een reformatorische daad.
Daarom wordt hij oorzaak dat z'n gezin geestelijk en zedelijk te gronde gaat.
Lot zelf blijft in zekere zin wel immuun, maar z'n dochters, die thuis niets anders gezien
hebben dan de slapheid bij vader en in Sodom alle vreugden die daar te proeven waren,
groeien in dat walgelijk gedoe op en worden er door vergiftigd. Lots hele geslacht is in het
heidendom ondergegaan. De dochters verliezen alle schaamte. Een van de kinderen, in de
spelonk geboren, heet Moab — van de vader! De andere Ammon. De dochters van Lot
worden stammoeders van de Moabieten en Ammonieten. De nakomelingschap van Lot gaat
voor de Here verloren. En de vrouw van Lot heeft aan de zondestad haar hart verpand. Zij
werd daarom een zoutpilaar — gedenk aan de vrouw van Lot.
Beschadigd is tenslotte ook Lots bezit.
Want bij de catastrofe van Sodom verliest hij behalve z'n vrouw, ook al z'n bezittingen, waar
9