hoofdstuk i: dubieuze posten. - AH Bogaards

Nu, daar heeft die Judeeër niet van terug!
Hij zwicht!
En ziedaar, ze zitten pas rustig aan tafel, of de profeet van Bethel, nu aangegrepen door de
Geest der waarheid, moet het slachtoffer van z'n leugen het vreselijke oordeel Gods
aanzeggen, dat wij zo pas gehoord hebben!
Nu, als u mij vraagt, dan vind ik dit alles wel wat raar, en dat oordeel Gods wel wat
rigoureus.
Tien tegen één hadden wij precies hetzelfde gedaan als die man Gods! Je moet dan maar
uitgeput wezen van de spanning, en honger en dorst hebben, en dan komt iemand je
vriendelijk vragen te eten. En dan nog wel zo'n eerbiedwaardige verschijning van 'n oude
Godsman, die z'n uitnodiging kracht bijzet door een openbaring van een engel!
Wie ziet daar zo direct de duivel in?
Er staat wel: "en hij loog hem dat voor", maar.... dat kon die arme Judeeër toch niet weten?
Zo hebben we dan de profeet uit Juda in onze goedmoedige bescherming genomen. We
willen ook hier weer 'n tikje barmhartiger en rechtvaardiger zijn dan God, Die Zijn knecht
streng straft om 'n vergrijp dat naar onze smaak toch wel erg onbillijk is — mee gaan eten
met een collega-profeet —, terwijl we hem bovenal de hand boven 't hoofd willen houden,
omdat hij niet willens en wetens 'n zondig pad inslaat, maar er min of meer onschuldig
inloopt — kon hij dat weten, dat die oude baas loog, toen hij dat verhaaltje opdiste van die
engel, en dat het wèl mocht van die hemelse gezant?
Ja, dat kòn hij inderdaad weten!
We moeten er nu maar niet te gauw bij wezen, om onze Godsman meer als slachtoffer dan als
overtreder te beschouwen, en liever dan hem in bescherming te nemen, moeten we er ons
over verwonderen en bedroeven, dat deze man, die tegenover koning Jerobeam zo goed voet
bij stuk hield, nu z'n plicht verzaakt en ontrouw wordt als de eerste de beste avonturier zich
op een "goddelijke openbaring" beroept.
Hij had ook nu "nee" moeten zeggen, en "nee" kunnen zeggen.
Nu ik dit schrijf, komt mij een voorval in de gedachten, dat mij jaren geleden eens verteld is.
Of het waar gebeurd is, weet ik niet, maar "si non e vero el bene trovado": "al is het niet
waar, het is toch aardig gevonden".
Een broeder, die in financiële ongelegenheid zat, vroeg een medebroeder hem duizend gulden
te lenen. Hij wou het graag renteloos hebben, en, zo vervolgde hij, weet u waarom ik nu juist
naar u kom? Ik heb vannacht een merkwaardige droom gehad, en in die droom heeft de Here
mij duidelijk gezegd, dat ik naar u moest gaan om dit renteloos voorschot. Och, 't was toch
zo'n innige droom en 't kwam allemaal zo mooi terecht!
De andere dacht even na.
Toen antwoordde hij: ik zal het doen! Maar onder één voorwaarde.
En die is?
Dat de Here mij vannacht hetzelfde zegt!
Er is van de renteloze lening nooit iets gekomen!
35