hoofdstuk i: dubieuze posten. - AH Bogaards

vooral ernstige jonge mensen zo'n tekst met enige wrevel lezen. Ze kunnen dat niet rijmen.
Ze stellen zich vrome en godvruchtige mensen zo heel anders voor. Waar je tegen opziet. Die
hun geloof beleven in de practijk. Maar zo'n vent als Lot — nee, dan geef ik je de godsvrucht
graag cadeau!
Ik begrijp dit allemaal best.
Maar nu zeg ik toch: wacht nu eens even, draaf niet al te hard door, luister eens even. Want
wat ik zeggen wou: weet u eigenlijk wel alles van Lot?
In sommige kranten staat 'n rubriek: Wist u dat? — en dan lees je dingen, waar je stom
verbaasd van staat.
Aan zo'n rubriek doet mij deze uitspraak tussen haakjes van Petrus even denken. Nee, niet
van Petrus, als 'n mild oordeel van 'n mens, maar van God Zelf, want dit is evenzeer een
woord van God.
En nu lezen we iets waar we heel verbaasd van staan, en wat we nooit gedacht hadden. We
zagen tot nu toe Lot van de buitenkant. Nu wordt ons een blik gegund in de binnenzijde van
z'n leven. We vernemen nu iets van Lot, niet zoals de mensen hem kennen, maar zoals God
hem kent. De Bijbel haalt, om zo te zeggen het binnenste van Lot naar buiten, en dan moeten
we eerlijk erkennen: nee, dat wist ik niet, dat maakt het heel anders! Wist u dat?
Wist u, dat Lot het met de zonde zo heel moeilijk heeft gehad?
Wist u, dat hij er feitelijk helemaal kapot van was, en dat de stad waar hij woonde, voor hem
geen lustoord was, waar hij genoot, maar een gevangenis, erger nog een folterkamer, waarin
hij elke dag de hevigste kwellingen doorstond?
Er staan daar in 2 Petr. 2 heel sterke uitdrukkingen over. In vs 7 staat dat hij zwaar te lijden
had onder hun ontuchtige wandel, hetgeen doet denken aan uitputting door het dragen van
een kruis.
Hij vond het een losbandige wandel, waarvan hij walgde. Zijn ziel werd er door gekweld,
welk woord aan een pijnbank doet denken. Hij leed er onder en dat niet zo nu en dan, maar
dag aan dag. Hij kon er nooit aan wennen. Diep-innerlijk in zijn ziel was in Lot toch het
heimwee en 't verlangen naar al wat welluidt en rein is, en had hij een afkeer van de zonde.
De dagen zijn hem zo een kwelling, en de nachten stel ik mij voor, lag hij dikwijls wakker,
als de meisjes maar niet thuis kwamen, en worstelde hij daarover met God. Was hij er maar
uit! En hij nam zich dat ook voor, maar de volgende dag vervlogen die voornemens weer in
rook, en kon hij niet tegen z'n vrouw en dochters op, en daar klaagt z'n conscientie hem dan
weer over aan, en zo heeft die man daar geen leven meer. Hij wordt een eenzame, want met
z'n vrouw kan hij ook nooit eens over de meisjes praten, en met haar samen bidden, want zij
verstaat dat niet. Zij is thuis in de stad, waar Lot nooit thuis raakt.
Lot is in deze zondige wereld niet thuis. Hij is er een vreemdeling en een eenzame, die er veel
last van heeft, dat de mensen zo maar brutaal Gods wetten schenden. En daarin is Lot ons dan
weer een paar stappen vooruit. Want wij leven ook midden in de corruptie en we hebben daar
veel last van, maar niet omdat we 't zo verschrikkelijk vinden dat er tegen God gezondigd
wordt.
Als ik m'n Bijbel goed lees, moet ik dus aannemen, dat Lot een bekeerd man was.
Weet u wat bekering is? Dat is verandering.
Het betekent, dat je binnenste en je buitenste anders wordt. De binnenzijde: hart en
gezindheid, en de buitenkant: de levenswandel. Beide horen bij elkaar zoals de twee kanten
7