hoofdstuk i: dubieuze posten. - AH Bogaards

Maar daarbij moogt u de "man Gods" uit Juda niet indelen.
Hij heeft wel ernstig gezondigd, maar een hypocriet is hij niet. En ook na zijn val introduceert
de Schrift hem nog als "man Gods", een eretitel die hij niet verloren heeft, evenmin als Petrus
na z'n verloochening als apostel is gedesavoueerd.
De anonieme profeet is geen Judas.
Hij is veeleer te vergelijken met Mozes, de "man Gods". Ook déze grote in het koninkrijk
Gods is de stem des Heren wederspannig geweest, en hij heeft, zoals de aanklacht luidt, "de
Here niet geheiligd voor de ogen der kinderen Israëls".
Zoals déze man Gods in zijner vaderen graf niet komen zou, zo mocht die man Gods in het
beloofde land niet komen.
Is er daarom iemand, die eraan twijfelt, dat zijn voeten staan in de poorten van het hemels
Jeruzalem?
Er is echter nòg meer. De voorzegde Josia is gekomen.
U leest daar in 2 Kon. 23:16-18 het volgende van:
"En toen Josia zich omkeerde en de graven zag, die daar op de berg waren, liet hij de
beenderen uit de graven halen, verbrandde die op het altaar en verontreinigde dit, naar het
woord des Heren, dat de man Gods verkondigd had, die deze dingen aangekondigd heeft.
Voorts zeide hij: Wat is dat voor een grafteken, dat ik daar zie? En de lieden van de stad
zeiden tot hem: Het is het graf van de man Gods, die uit Juda gekomen is en deze dingen
tegen het altaar van Bethel aangekondigd heeft, welke gij volbracht hebt.
En hij zeide: Hem moet gij met rust laten, niemand store zijn gebeente. Zo liet men zijn
gebeente onaangeroerd, samen met het gebeente van de profeet die uit Samaria gekomen
was".
U ziet dus welk een reverentie Josia had voor het graf en de beenderen van de "man Gods".
Hij heeft zijn graf ontzien en geëerbiedigd. Juist dit graf!
Er wordt zelfs gesproken van een "met rust laten" van zijn beenderen, en wij beluisteren daar
de klank van de eeuwige rust in.
Zal dan die andere Zoon van David ook niet kennen die de Zijnen zijn? En op Zijn grote
bevrijdingsdag, als alle graven openspringen, zal dan niet op dit graf ook geschreven staan:
Als mijn lichaam zinkt in d' aard'
— 't Is mijn vast vertrouwen —
Blijft mij een gebouw bewaard,
En 't geloven wordt aanschouwen;
'k Zal aan 't stof der aard' ontvliên
En dan eeuwig Jezus zien.
43