Net loke falta - Eerste Kamer der Staten-Generaal

Een vergelijking van de twee taakformuleringen leert dat
het een het ander niet uitsluit.
Gezien het bovenstaande, heeft de Adviescommissie
geconcludeerd, met inachtneming van de officiële taakopdracht,
haar werkopdracht als volgt te interpreteren: Niet
primair het probleem beschrijven of kwantificeren, maar
vooral te komen tot adviezen over adequate wijzen om de
criminaliteitsproblematiek te beheersen, te verminderen en
te voorkomen op basis van een substantiële inbreng van
de Antilliaanse gemeenschap.
Bij de uitwerking van de werkopdracht golden, in het kader
van de bestrijding van de criminaliteit onder Antillianen in
Nederland, de volgende doelstellingen:
• Een wij-gevoel van Antillianen in Nederland stimuleren
en een maatschappelijk klimaat realiseren waarin
Antillianen hun talenten en kansen maximaal
benutten.
• Bevorderen dat Antillianen, in de uitoefening van
hun rechten en plichten in Nederland, zich volwaardig
burger voelen en gedragen, en in het
verlengde daarvan, met behoud van wat hen dierbaar
is in hun eigen cultuur, medeverantwoordelijkheid
dragen voor de ontwikkeling van een gezonde
multi-etnische en multiculturele Nederlandse
samenleving.
• De bereidheid stimuleren onder de Antilliaanse
gemeenschap in Nederland om in het bijzonder de
kansarme Antillianen een helpende hand te bieden.
• Neutraliseren van de negatieve beeldvorming over
Antillianen in Nederland, door het daadwerkelijk
helpen verkleinen van het criminaliteitsprobleem.
2.3 Methodische aanpak
Uitgaande van de beschreven taakopvatting, is de
inbreng van de Antilliaanse gemeenschap in de definiëring
van het probleem en in de formulering van mogelijke
oplossingen van het probleem, als uitgangspunt genomen
voor de methodische aanpak van de werkzaamheden.
Dit uitgangspunt leidde tot de volgende keuzes:
• De Adviescommissie stelde zich niet op als een
wetenschappelijke commissie, maar als een doelgroep
gerelateerde Adviescommissie.
• De activiteiten van de Adviescommissie concentreerden
zich niet op factfinding, maar op de mobilisatie/
activering van de Antilliaanse medeburger in
Nederland.
• Probleemdefiniëring was niet het primaire aandachtspunt
van de Adviescommissie, wel het
formuleren van oplossingsrichtingen en adequate
handelswijzen. Probleemdefiniëring vanuit de
Antilliaanse gemeenschap was slechts van belang
waar nog niet gesignaleerde invalshoeken werden
ontdekt en diende vooral de bewustwording onder
de Antilliaanse gemeenschap van de aard, de
omvang en de impact van het criminaliteitsprobleem.
Hieruit volgt dat de Adviescommissie voor een ‘mobiliserings/activeringsmethodiek’
heeft gekozen om haar
werkopdracht te realiseren. Het ging om de mobilisering
van de Antilliaanse gemeenschap in Nederland en om, op
basis van hun beleving en perceptie van het probleem van
de criminaliteit onder Antillianen in Nederland, te komen
tot oplossingsgerichte adviezen als antwoord op de vier
basisvragen:
1. Wat ziet de Antilliaanse gemeenschap in Nederland
als oorzaak voor het feit dat zo veel Antillianen in de
criminaliteit terechtkomen?
2. Wat kan de Antilliaanse gemeenschap in Nederland
zelf doen ter voorkoming, dan wel ter oplossing van
het probleem van de criminaliteit onder Antillianen
in Nederland?
3. Wat kan de Antilliaanse medeburger in Nederland
zelf doen ter voorkoming, dan wel ter oplossing van
deze criminaliteit?
4. Wat kunnen, volgens de Antilliaanse gemeenschap in
Nederland, Nederlandse instellingen en de overheid
doen ter voorkoming dan wel ter oplossing van de
criminaliteit onder Antillianen in Nederland?
Deze mobiliserings/activeringsmethodiek sloot aan bij het
uitgangspunt van de Adviescommissie dat de Antilliaanse
gemeenschap in Nederland zowel begin als eindpunt
moest zijn van haar inspanningen. De Adviescommissie
wilde niet uitgaan van allerlei wetenschappelijke studies
en rapporten, maar onbevangen inventariseren hoe de problematiek
leeft binnen de Antilliaanse gemeenschap in
Nederland. De caleidoscoop aan geïnventariseerde gevoelens,
inzichten, meningen en ideeën die leven in de
Antilliaanse gemeenschap zou dan tot een Grote Gemene
Deler van bevindingen worden verwerkt, zonder daarbij te
vervallen in generalisaties. Vanuit deze caleidoscoop wilden
we komen tot ontwikkeling en formulering van oplossingsrichtingen
ter versterking, mobilisering en activering
van de Antilliaanse gemeenschap. De gegevens vanuit de
literatuur en vanuit de ervaringen van niet Antilliaanse
deskundigen komen daarna pas aan de orde.
2. Verantwoording ■ 17