Horizon februari.pub - GGZ Oost Brabant

MARKANTE FIGUREN
aanzien hadden in Brussel.
De tijd was rijp voor de Franse revolutie.
Joseph kwam in contact met de ideeën van
de verlichting. Volgens de verlichtingsdenkers
waren alle mensen in aanleg gelijk en dus
zouden ze dezelfde rechten moeten hebben.
Hij las de boeken van Voltaire en Rousseau,
de grote denkers uit zijn tijd en moet met
zijn vrienden veel over hun ideeën hebben
gesproken.
Toen hij 28 was, stierf zijn leermeester
Wagerner. Joseph volgde hem op als
chirurgijn in ‘s Hertogenrade en Kerkrade. Hij
werd tevens heelmeester van de plaatselijk
abdij. Na zes jaar trouwde hij met een buurmeisje,
Elisabeth Mans. Ze kregen zes kinderen.
Al gauw werd Joseph een geliefde
dokter, vooral omdat hij zich betrokken
voelde bij de mensen die hij behandelde. Hij
trok zich net als andere artsen het lot van
deze hongerlijders aan. Joseph groeide uit tot
de grootste leider van de armen, met een
groot hart voor de gewone mensen die hij als
geneesheer zag verkommeren.
Rond hem ontstond een bijna militair optredende
bende, die door gevangengenomen
bokkenrijders werd verraden. Logisch, want
wie gepakt werd, kon rekenen op marteling.
Zo iemand bekende doorgaans bijna alles wat
hem ten laste werd gelegd om aan de pijn te
ontkomen. Vaak probeerden de ongelukkige
hun bekentenissen nog te herroepen, soms tot
onder de galg toe, maar als ze eenmaal
veroordeeld waren, werd er niet meer naar
hen geluisterd. Zo zijn honderden
hongerdieven, vaak voor kleine vergrijpen als
het stelen van een brood, opgehangen of
doodgemarteld. Vaak vals beschuldigd door
anderen die tijdens martelingen hun naam in
13
wanhoop hadden genoemd. Joseph Kirchhoffs
behandelde de kwetsuren van de gemartelde
bokkenrijders. Hij zou stiekem hebben
geholpen met middelen die de pijn sterk
verminderden.
Toen in 1771 de vervolging van de grote
bende rond Kirchhoffs op gang kwam, viel
tijdens een marteling ook zijn naam. Op 14
augustus 1771 werd hij gearresteerd toen hij
op weg was naar de ochtendmis, die hij elke
dag als vroom christen bezocht. Bij de
ondervraging ontkende Kirchhoffs iets met de
overvallen van de bokkenrijders van doen te
hebben. Hij bleef in arrest. Zes weken later
werd hij weer verhoord en zwaar gemarteld.
Vanaf toen heeft Joseph totaal gezwegen,
hoe zwaar hij ook dag na dag, gemarteld
werd. Zijn vingers werden verbrijzeld door
duimschroeven, zijn benen gebroken door
Spaanse laarzen, men hing hem aan de
wipgalg, maar hij bleef zwijgen.
Op 6 mei 1772 is de doodstraf tegen hem
uitgesproken. Daarna is hij aan één stuk door
gemarteld tot aan zijn dood op 11 mei aan de
galg. Er wordt wel beweerd dat hij geen pijn
voelde door de opiaten die bevriende
geneesheren zijn cel binnen smokkelden,
zoals Kirchhoffs dat ook gedaan zou hebben
toen hij gemartelde bokkenrijders in de
burcht van ‘s Hertogenrade moest behandelen.
Op de dag van de terechtstelling stroomde
een grote menigte toe. Mensen die allemaal
met eigen ogen wilden zien hoe de dokter
werd opgehangen. Door de gruwelijke manier
waarop Kirchhoffs was gemarteld, maar vooral
omdat hij altijd had gezwegen over zijn
kompanen, werd hij door het gewone volk als
een echte volksheld gezien.