Horizon februari.pub - GGZ Oost Brabant

WERKEN IN HET WALD
Zo voorspoedig als in het begin van onze Duitse
periode de vrachtwagens richting Vlaanderen
gingen (en dus de franken binnenstroomden)
zo beroerd liep het af. De eerste tegenvaller
was te wijten aan een misrekening van
Teun, maar dat was ik gewoon gaan vinden.
Teun had al eerder verteld dat hij in de derde
klas lagere school eraf gehaald werd door zijn
vader, met als doel het behulpzaam worden
in de konijnenhandel.
Rekenen was geen sterk punt van hem, maar
dat gaf hij nooit toe(helaas, dat had hij beter
wel kunnen doen).
“Nederlandse taal ja, da’s geen sterk punt
van me.” Dat gaf hij dan wél toe, maar het
weerhield hem er niet van om een bord te
schilderen en langs de openbare weg te
zetten bij de houtwerf. Het onding
vermeldde naast de verkoop van ronthout, de
verkoop van kettingzagen en …surves. Ik
moest de eerste keer echt drie keer lezen
voor ik het zag. Heb hem laten beloven dat
hij mij voortaan de borden zou laten schilderen,(weliswaar
met tekst van Teun, natuurlijk).
Op vrijdag werd er in het keetje op de
houtwerf het weekloon, verdiend met hoofd
en handen, uitbetaald in giro-enveloppen
(want een gewone envelop kost een cent en
een van de giro krijg je voor niks). Dan kwamen
Aatje en ik, H. en P.vdA, Oude Jan en
Dikke Henk, halen wat ieder van ons zwoegers
individueel aan meters had gehaald.
Dat hield Teun bij op de rand van de krant,
met een kruisjes- en streepjessysteem.
Zelf hielden we het ook bij. Reken maar.
Zekere zwarte vrijdag, zat Teun, die altijd al
door Toon van der Wielen
6
node afscheid nam van de enveloppen,
extra moeilijk te kijken. Alsof ie ongesteld
moest worden of zo. Bleek hij zich grotelijks
te hebben laten belazeren door een
deelnemer in de geldwisseldans en witwasserij,
(iets waar ik me al die tijd buiten heb gehouden!)
De klachten waren niet van de
lucht. Hij had dan nog nét het loon, maar hij
kon de zakjes haast niet loslaten… ”Dér, nou
hedde gullie alles!” “Ja maar Teun, daar hebben
we voor gewerkt. Gij bent d’n ondernemer.”
“Mar gullie het oe uitkering toch nog?” Laat
mij het loon van deze week houden, was het
plan, dan konden we dat beschouwen als een
investering in de firma, ja, weliswaar onder
leiding van Teun dan toch, maar dan kochten
we.. inspraak!
We hielden een zeer korte vergadering op de
weg naar het naastgelegen woonwagenkamp.
No way, natuurlijk. Unaniem. En ik maak me
sterk dat zeker H., klein van stuk en juist
daarom nog niet bang van de grootste boer,
(Teun’s categorie, letterlijk en figuurlijk) zijn
loon op enige wijze wel zou innen. Terwijl
deze zakelijke uiteenzetting plaats had, werd
de hond van H., die in het R4-tje van zijn
baasje zat te wachten, ongeduldig. Ringo was
altijd al een forse, zeer geile schoft geweest.
Onbekend
van ras,
schuin van
oog en geel
van tand. Hij
had, terwijl
het in het