Horizon februari.pub - GGZ Oost Brabant

BRIEF AAN
MIJN OMA
Ha lieve oma, weer een brief van mij. Dit
keer het een en ander rondom “snoep-eten”.
Aanleiding hiervoor is het oude pindastel dat
ik onlangs tegenkwam op zolder. Toen ik het
zo eens bekeek en in mijn handen hield kwamen
de herinneringen vanzelf. Een grote houten
schaal met zes minibakjes. In de schaal
kan een halve zak zoute pinda’s wist ik nog.
’s Zaterdagsavonds feest ! Kregen we ieder
een klein vol bakje nootjes (te lekker om geduldig
te tellen, of we allemaal wel evenveel
pinda’s in ons bakje kregen). ’s Zaterdagavondgedoe,
feest- en verjaardagsgedoe. Gezellig
gedoe om naar uit te kijken, je op te
verheugen. En dan een glaasje priklimonade
ietsje meer feestelijk dan ranja. Er was trouwens
om even bij de nootjes te blijven nog
een andere pindavariatie: doppinda’s of te
wel olienutjes. Das was gezellig: met zijn allen
lekker troep maken. En troep maken ging
als volgt: aan de eettafel werden dan oude
kranten uitgespreid. Hierop mochten wij de
olienutjes pellen. Hier lukte het iederevenveel-tellen
beter. Maar Oma, pinda’s zijn
hoe dan ook geen extra traktatie meer. We
kunnen ze elke dag gewoon pakken. Da’s gewoon
geworden. Ook een glaasje prik is van
alle dag geworden. Niet meer voor het weekend
of een feestje. Slokje voor slokje genoten
wij: we moesten een halve avond doen met
een glaasje. Maar tegenwoordig staat een hele
fles prik (in vele soorten verkrijgbaar) elke
dag op het menu, zelfs zo dat we “light”, dat
is met minder suiker Oma, kunnen kiezen.
Kunnen we nog meer prik per dag. En zo,
vraag ik mij soms af: is alle dagen feest, nog
feest of feestelijk ?
Lieve groet, Lotte
17
Toverstaf …
door Gerry van der Rijt-van Sinten
Ieder een goed jaar gewenst, we hoeven niet
helemaal opnieuw te beginnen. Het beste van
het voorbije jaar mogen we meenemen. De
fijne gebeurtenissen, de ontmoetingen die
ons blij hebben gestemd blijven we ons herinneren.
Vriendschappen die met ons meegaan
over de drempel naar 2010. Wat ter verder
dit jaar zal komen kan ik u niet vertellen. Ik
heb jammer genoeg niet de gave om de toekomst
te voorspellen. Maar indien ik een toverstafje
had dan toverde ik al het goede op
jullie pad. Een mooie warme bejegening met
veel zonneschijn, veel liefde, een goede gezondheid
en veel vreugde, met veel respect.
Een jaar van goede en vreugdevolle arbeid in
de zorg van de GGZ. Ik zou toveren wat onze
harten zouden lusten, want eerder zou mijn
staf niet mogen rusten. Maar helaas die toverstaf
heb ik iet. Maar als ieder binnen de GGZ
zo’n “willing to learn” houding
had zoals ik in 2009 bij heel,
heel veel personen heb bemerkt
dan wordt 2010 een
prachtig jaar. Ook zonder mijn
Winter Efteling artikel op pagina 28