Strijders tegen littekens - CBF

Strijders
tegen littekens
JAARDOCUMENT 2006
NEDERlANDsE BRANDwONDEN sTiChTiNG
EN EURO skiN BANk

JAARDOCUMENT 2006
Voorwoord
Naast het officiële jaarverslag geven de Brandwonden stichting
en de Euro skin Bank dit jaardocument uit. hiermee willen we,
ontdaan van alle financiële en technische plichtplegingen die
noodgedwongen samengaan met het officiële jaarverslag, een
overzichtelijk en met name een toegankelijk beeld geven van
onze organisatie en de activiteiten in 2006.
Anders dan in het officiële jaarverslag stellen we in het Jaardocument
de mensen achter onze organisaties centraal. Daar waar het jaarverslag vooral ingaat
op cijfers en kosten en baten in financiële zin, spreken we in dit Jaardocument liever over
‘de kosten en vooral de baten’ in menselijke zin.
in deze uitgave kunt u daarom lezen hoe mensen (medewerkers, hulpverleners, vrijwilligers),
andere mensen met en zonder brandwonden helpen. Die hulp heeft enerzijds betrekking
op het voorkomen van brandwonden en anderzijds juist op hulp aan mensen die helaas een
brandwondenongeval is overkomen. wij vatten het samenspel van al deze activiteiten graag
samen onder het motto: ‘de strijd tegen de littekens’. Vandaar dat we deze uitgave de titel
’strijders tegen littekens’ hebben meegegeven.
we willen aan onze achterban, gevers, vrijwilligers en onze partners, laten zien wat er met
het geld dat ons ter beschikking gesteld is, gedaan is. Daarnaast willen we met deze publicatie
iedereen informeren die belangstelling heeft voor het werk van de stichting. Dit jaardocument
geeft een goed beeld van het brede scala van onze activiteiten en de resultaten ervan.
het is echter slechts een selectie van de beschikbare informatie over het reilen en zeilen
van de Brandwonden stichting in 2006. Voor het formele jaarverslag en een gedetailleerde
jaarrekening verwijzen we u graag naar onze internetsite www.brandwonden.nl/jaarverslag.
U treft daar ook meer gedetailleerde informatie aan over alle projecten en activiteiten van de
Nederlandse Brandwonden stichting en de Euro skin Bank.
U kunt het formele jaarverslag natuurlijk ook toegezonden krijgen. Een belletje is daarvoor voldoende.
Welsly Bodha
Directeur
De missie
De missie van de Brandwonden stichting luidt als volgt:
De Brandwonden Stichting wil brandwonden voorkomen
en leed ten gevolge van brandwonden tot een minimum beperken.
het aantal activiteiten dat we ontplooien om dit doel te bereiken is groeiend. Daarbij streven
we naar maximale effectiviteit en efficiëntie. Zodat het geld dat het publiek ons ter beschikking
stelt om onze missie te volbrengen, maximaal rendement oplevert voor de kwaliteit van
leven van mensen met brandwonden en voor de preventieactiviteiten.
De missie van de Euro skin Bank is afgeleid van de missie van de Brandwonden stichting
en luidt:
De Euro Skin Bank verwerft, verwerkt, conserveert en distribueert
donorhuid zodat behandelaars in binnen- en buitenland in staat zijn
om mensen met (brand)wonden op de meest optimale wijze
te behandelen.

Mijn brandwonden en ik…
Nieuwsgierig als ik was liep op 1,5 jarige leeftijd, ik kon amper lopen, door de keuken. Tijdens mijn speurtocht kreeg ik het hand-
vat van de theepot te pakken die op de rand van het aanrecht stond: Net gekookte thee viel over mij heen. Mijn moeder kwam
op mijn gekrijs afgerend en heeft mij onmiddellijk onder de koude douche gezet. Aangezien ik veel huilde heeft ze mijn pyjama
in paniek uitgetrokken zodat ze kon zien wat er aan de hand was. Met het uittrekken van mijn pyjama is een groot deel van mijn
huid meegegaan. Ik heb mijn linker arm en een stukje van mijn borst verbrand.
Op advies van de huisarts is ze met
mij direct naar het brandwonden­
centrum in Groningen gegaan. Daar
aangekomen ben ik meteen van mijn
moeder en mijn knuffel gescheiden en
werd ik meegenomen naar een steriele
afdeling waar mijn wonden bekeken en
verzorgd werden. Twee dagen later ben ik geopereerd en is
er huid van mijn rechterbovenbeen getransplanteerd.
Drie weken lag ik in het ziekenhuis. Mijn moeder is ver­
pleegkundige en heeft mij in de maanden na ontslag uit
het ziekenhuis verzorgd. Verbanden wisselen en het aanen
uittrekken van een drukhemdje was dagelijkse kost. Dat
was echt naar, met veel huilen van de pijn, maar natuurlijk
ook verdriet en schuldgevoelens van mijn moeder.
in de jaren die er volgden onderging ik enige operaties.
Psychisch gezien is het met meer ‘operaties’ verlopen. Op
de basisschool ging het wel goed, iedereen wist wat ik had
en klasgenootjes groeiden er min of meer mee op. Maar
buiten school was het lastiger, vooral het zwembad was
een struikelblok. kinderen zagen mijn arm en ik zag de
kinderen. Ze keken soms met vieze gezichten of hadden
het er met elkaar over…
Toen het uiterlijk van groter belang werd, werd ik mij
steeds bewuster van mijn arm. ik ging naar de middelbare
school waar ik nieuwe mensen leerde kennen die mij en
mijn arm leerden kennen. ik ben er nooit mee gepest,
maar de schaamte die ik er zelf voor had maakte het mij
erg moeilijk. ik liep zoveel mogelijk met lange mouwen
totdat het zomer werd en ik er niet onderuit kon om
t­shirts met korte mouwtjes te dragen. Op straat voelde ik
dan alle ogen op mij gericht en de welbekende vraag werd
onvermijdelijk gesteld: ‘wat heb jij met je arm?’ ik heb
altijd uitgelegd dat ik mijn arm verbrand heb. Als mensen
dan vroegen: ‘Vind je het niet vervelend dat mensen dat
altijd vragen’, zei ik altijd heel stoer: ‘Nee hoor, geen probleem.’
ik vond het verschrikkelijk. De opmerkingen waar
ik het altijd het moeilijkst mee had, waren in de trant van:
‘wees maar blij dat je het niet in je gezicht hebt!’ hoezo?
ik voel me er op mijn manier net zo rot over dat ik een arm
heb die anders is.
in de loop der jaren durf ik al weer vaker hemdjes te
dragen in de zomer maar toch voel ik mij daarbij nog altijd
wat ongemakkelijk. Gelukkig ben ik na lange omzwervin­
gen in contact gekomen met de plastisch chirurg van het
brandwondencentrum Beverwijk, die de nodige medische
correcties heeft uitgevoerd. Na deze ingrepen gaat het
dragen van korte mouwtjes me steeds makkelijker af. ik
draag regelmatig hemdjes en kan makkelijker over mijn
brandwonden praten. Dat komt niet alleen door de cor­
recties, maar ook de jongeren­ en wandelkampen van
de Brandwonden stichting hebben hieraan bijgedragen.
Tijdens zo’n kamp voel ik me op mijn gemak en zie ik een
brandwond vanuit een ander perspectief.
Op die momenten besef ik mij dat mijn brandwond ge­
woon bij mij hoort. Om dit in het dagelijks leven ook altijd
te bedenken vind ik nog moeilijk, maar het gaat gelukkig
steeds beter.
Emmy Stolwijk
JAARDOCUMENT 2006

JAARDOCUMENT 2006
5 jaar Brandwonden Stichting en 0 jaar Euro Skin Bank
In 006 jubileerde de Brandwonden Stichting. Het was 5 jaar geleden dat Prof. Dr. Rudy
Hermans. Chirurg in het Rode Kruis Ziekenhuis in Beverwijk het initiatief nam tot het op-
richten van de ‘Nederlandse Brandwonden Stichting’. Hermans trok zich het lot van de vele
brandwondenslachtoffers – vaak afkomstig van de Hoogovens – aan. Hij stelde zichzelf tot
doel deze mensen, die vaak ten dode waren opgeschreven, een beter perspectief te bieden.
Nu, 5 jaar later, weten we hoe belangrijk dit initiatief voor mensen met brandwonden is
geweest. Inmiddels zijn er drie hoog aangeschreven brandwondencentra in Nederland, is
er een Huidbank en kunnen we vol trots zeggen dat de preventie-, nazorg- en onderzoeksactiviteiten
dagelijks hun vruchten afwerpen. Inmiddels is het ‘eenmansbedrijf’ van Rudy
Hermans uitgegroeid tot een volwassen organisatie. Hieronder treft u een interview aan met
Rudy Hermans dat speciaal ter ere van het 5-jarig jubileum met hem werd gehouden.
Ruim 35 jaar geleden stond de brandwondenzorg nog helemaal in de kinderschoenen.
‘Eigenlijk nog niet eens’, vertelt dokter Rudy hermans, ’in Nederland wisten we werkelijk
niet goed wat we met brandwondenslachtoffers aanmoesten. De behandeling van brandwonden
was ver beneden peil. Dat móest gewoon beter!’ Om dit voor elkaar te krijgen,
richtte dokter hermans 35 jaar geleden de Nederlandse Brandwonden stichting op.
samen met hem blikken we terug…
De meeste brandwondenslachtoffers gingen gewoon dood
Tijdens zijn opleiding in Amsterdam kwam dokter hermans in 1954 in aanraking met zijn
eerste brandwondenslachtoffer. Als chirurg in opleiding wist hij weinig van de behandeling
van brandwonden. Toen hij op zoek ging naar meer informatie, bleek dat dit er bijna niet
was. ‘Brandwonden waren in die tijd gewoon lastig’, vertelt hermans, ‘ik heb nog meegemaakt
dan mensen met brandwonden expres aan het einde van de gang werden gezet.
Dan had je niet zoveel last van het pijnlijke gekerm en de stinkende wonden. Vergeet niet
dat mensen met verbrandingen vanaf zo’n 20% toen gewoon overleden. Daar kon je niets
voor doen.’ hermans redde zijn eerste brandwondenpatiënt: ‘ik wist niet precies wat ik
had gedaan, maar ik wist wel dat het véél beter kon’.
Geen middelen
Na zijn opleiding kwam hermans naar Beverwijk. ‘Daar kwamen toen al de meeste brandwondenslachtoffers.
Bij de hoogovens werkten ze met 1.400 graden Celsius hete vloeibare
staal en daarmee ging het nogal eens mis.’ Rudy hermans zocht steun om kennis op
te bouwen voor de behandeling van brandwonden. ‘ik heb het eerst geprobeerd bij de
academische ziekenhuizen, maar die hadden geen enkele interesse. Toen zijn we maar vanuit
ons eigen ziekenhuis begonnen. ik had geen middelen en zocht een manier om fondsen
te werven. Dan kon ik wel als beginnend artsje hard roepen dat ik geld nodig had, maar ik
dacht dat een organisatie meer indruk bij de politiek zou maken. Daarom hebben we toen
de Brandwonden stichting opgericht’.
De Brandwonden stichting en de Euro skin Bank
vierden hun jubilea op sobere wijze. ‘Bedanken’
was daarbij een centraal thema. Op passende
wijze werden verschillende (groepen) mensen
bedankt die een belangrijke rol hebben gespeeld
bij de snelle ontwikkeling die de brandwondenzorg
de afgelopen decennia heeft ondergaan.
hoogtepunt daarbij was een theatervoorstelling van ‘The Beauty and the Beast’ die speciaal
voor ons jubileum was aangepast aan het thema brandwonden. Met dank aan een aantal
sponsoren konden we hulpverleners, onderzoekers, vrijwilligers, het eigen personeel en zeker
ook onze oprichter Prof. Dr. Rudy hermans vergasten op een heel indringend theaterstuk
‘met een boodschap’. Voor de patiënten was het bedoeld als een hart onder de riem; voor de
anderen gold het als een bijzonder ‘bedankje’ voor hun bijdrage aan de verbetering van de
brandwondenzorg in de afgelopen jaren.

De stichting bleek een gouden greep. Dokter hermans:
‘ik ben gewoon bij mij in de huiskamer begonnen. Al snel
kwam er iemand die voorlichting en preventie op ging zet­
ten. Zelf waren we druk met onderzoek naar de behande­
ling. Allemaal kleinschalig. Pas in de jaren tachtig groeide
de stichting en als ik nu rondkijk denk ik vaak: ‘wat hebben
we toch een geluk gehad’, want het is toch mooi dat er nu
zo’n stevige professionele organisatie staat!’
In 1976 startte de Huidbank
hermans heeft in de 35 jaar grote stappen in de brandwondenzorg
gezet. ‘in Engeland was een arts bezig met de
behandeling van derdegraads brandwonden met transplantatiehuid.
ik heb dat in Nederland overgenomen en heb
zelf de behandeling van tweedegraads brandwonden met
donorhuid geïntroduceerd. Daarvoor hebben we in 1976 de
huidbank opgericht. Ons onderzoek leidde tot een unieke
bewerking van huid die nu in heel de wereld standaard is.’
In 197 : het eerste brandwondencentrum, een unicum
Om de kennis te bundelen en de behandeling nog beter
te maken, startte hermans in 1974 met het brandwondencentrum.
Een unieke afdeling in het ziekenhuis. ‘De behandeling
van brandwonden is echt teamwork. ik kon als arts
wel een mooie operatie uitvoeren, maar alles hing af van
de verzorging ná zo’n operatie. het was zwaar en moeilijk
werk voor verpleegkundigen, die per patiënt drie uur per
dag bezig waren met verbandwisselingen. Ook
internisten en paramedici werden betrokken bij de behandeling.
Daarom besloten we om vanaf het begin iedereen
te betrekken bij de patiëntenbesprekingen. Van verpleegkundige
tot brandwondenarts, iedereen kon zijn mening
geven over de patiënt. Ja, in die tijd was dat uniek…’ het
brandwondencentrum kreeg al snel landelijke bekendheid.
‘De hoogovens werden gelukkig veel veiliger. Daar kregen
we geen patiënten meer van. Maar door de landelijke
bekendheid werden vanuit heel het land brandwondenslachtoffers
doorgestuurd. Die landelijke functie heeft
het centrum nog steeds’. samen met Groningse en
Rotterdamse collega’s hielp hermans ook bij het oprichten
van de centra in die steden.
Op de vraag of hermans trots is op zijn werk, antwoordt
hij: ‘Nee, eerder gelukkig. we hebben heel veel geluk gehad
dat mijn ideeën goed zijn terecht gekomen. Nu kunnen
patiënten tot 80% verbranding overleven, is de preventie
geprofessionaliseerd en is er aandacht voor de psychische
gevolgen. Dat alles was ondenkbaar in mijn tijd. Alleen al
het feit dat 60.000 vrijwilligers jaarlijks op pad gaan voor
dit goede doel. Geweldig! Ongeveer 40.000 donateurs
maken jaarlijks geld over om de Brandwonden stichting
te ondersteunen. Dat is toch prachtig? Daaruit blijkt dat
er veel draagvlak is om de brandwondenproblematiek aan
te pakken. En dat is goed, want er is nog heel veel werk te
doen, hoor!’
Prof. Dr. Rudy Hermans,
oprichter van de Brandwonden Stichting
JAARDOCUMENT 2006
5

JAARDOCUMENT 2006
006: een feestelijk jaar met feestelijke resultaten
Op verschillende momenten werd er in het jubileumjaar stilgestaan bij wat er in de afgelopen
jaren met vereende krachten werd bereikt. Maar ‘stilstaan’ bij wat bereikt is, moet niet te letter-
lijk opgevat worden. Want ook in 006 was de Brandwonden Stichting volop in beweging. Dat
gold zowel voor de organisatie zelf, als voor de resultaten die geboekt werd. Met enige trots
kunnen we melden dat Nederland in 006 opnieuw weer een stukje veiliger is geworden.
Organisatie onder de loep
het nieuwe ‘strategische beleidsplan (2006­2008)’ dat in 2005 werd opgesteld, trad in
werking. Onderdeel daarvan was een beperkte reorganisatie, waarbij taken en verantwoordelijkheden
van met name het leidinggevend kader anders werden ingericht. Verder trad welsly
Bodha aan als nieuwe directeur en werd het klassieke bestuursmodel gewijzigd in een model
met een Raad van Toezicht.
Organisatiestructuur Nederlandse Brandwonden Stichting en Euro Skin Bank
Wetenschappelijke
Adviesraad
Ondersteunende
Diensten
Marketing &
Communicatie
Facilitaire dienst
Financiën &
Administraties
6
Preventie
Kwaliteit van
Leven
Raad van
Toezicht
Directie/
Bestuurder
PROGRAMMA’S
Zorg &
Onderzoek
*) De Euro Skin Bank is een zelfstandige stichting met dezelfde
Raad van Toezicht en directie als de Brandwonden Stichting.
Fondsenwerving
Controller
Euro Skin
Bank *
Afname brandwonden
Belangrijker dan deze wijzigingen in de organisatie zijn de
wijzigingen in het aantal slachtoffers. De jarenlange preventieactiviteiten
lijken nu echt hun vruchten af te werpen.
in 2006 kwamen de volgende cijfers beschikbaar:
• een afname (26%) van het aantal brandwondenbehandelingen
bij spoedeisende hulpafdelingen in periode 2001­2005
(Bron lis);
• een afname van het aantal dodelijke slachtoffers ten gevolge
van woningbranden met 25% in periode 2004­2005 (Bron CBs);
• een afname van het aantal woningbranden in 2005 ten opzichte
van 2004 met 5% (Bron CBs).
Het aantal
woningbranden daalt
Financiën
het resultaat uit eigen fondsenwerving was in 2006 aanzienlijk hoger dan begroot: ruim
€ 802.000 meer. Met name de collecte en de ‘donaties en giften’ droegen hieraan fors bij.
Dit goede resultaat is met name te danken aan de groeiende en zeer betrokken achterban van
donateurs en vrijwilligers. het past om op deze plaats deze mensen, ook namens de mensen
met brandwonden, te bedanken voor hun geweldige prestatie.
Door de groei van de inkomsten kon er in 2006 ruim € 425.000 meer besteed worden aan de
doelstellingen dan in 2005. En dat is goed nieuws. Ondanks dit resteerde er voor 2006 een
overschot van ruim € 832.000 (begroot was een bedrag van € 200.000). Dit overschot is
geheel toegevoegd aan het vrij besteedbaar vermogen. Dit vermogen wordt aangehouden als
reserve voor de dekking van risico’s op korte termijn. Op die manier wordt zeker gesteld dat
de stichting ook haar werk kan blijven doen als de inkomsten door externe oorzaken tegen
mochten vallen. De continuïteitsreserve van de Brandwonden stichting is ruim onder de door
de branche aanvaarde norm van 1,5 maal de kosten van de werkorganisatie.

Geconsolideerde staat van baten en lasten over 006
INKOMSTEN BEGROTING
FONDSENWERVING
Baten uit eigen fondsenwerving:
006 006 005
• collecte
2.998.212 2.775.000 2.880.319
• donaties/giften
1.183.415 855.000 749.728
• nalatenschappen
641.577 500.000 1.053.946
• overige baten
49.615 25.000 67.044
Totaal baten uit eigen fondsenwerving .87 .819 .155.000 .751.0 7
kosten eigen fondsenwerving:
• directe verwervingskosten
904.934 990.000 780.015
• uitvoeringskosten eigen organisatie
172.952 173.000 115.855
Totaal kosten eigen fondsenwerving 1.077.886 1.16 .000 895.870
(in % van baten uit eigen fondsenwerving) ,1% 8,0% 18,8%
Resultaat eigen fondsenwerving .79 .9 .99 .000 .855.168
Aandeel in acties van derden (o.a. loterijen) 1.213.875 1.080.000 1.162.868
Beschikbaar uit fondsenwerving 5.008.808 .07 .000 5.018.0 5
Betaalde en ontvangen intrest 88.072 12.000 18.008
Bruto opbrengst leveringen donorhuid 2.026.200 2.007.000 1.863.777
Overige baten en lasten ­145.084 0 ­190.470
Totaal beschikbaar voor doelstellingen 6.977.996 6.091.000 6.709. 50
DOElSTEllINGSuITGAVEN BEGROTING
JAARDOCUMENT 2006
Preventie
006 006 005
eigen activiteiten 431.451 499.000 666.423
verstrekte subsidies en projecten 585.737 651.000 425.381
uitvoeringskosten eigen organisatie 216.191 216.000 347.565
Totaal 1. . 79 1. 66.000 1. 9. 69
Zorg en Onderzoek
eigen activiteiten 270.880 280.000 221.929
verstrekte subsidies en projecten 1.595.769 1.296.000 2.259.655
uitvoeringskosten eigen organisatie 103.772 104.000 0
Totaal 1.970. 1 1.680.000 . 81.58
Kwaliteit van leven
eigen activiteiten 351.470 354.000 210.481
verstrekte subsidies en projecten 625.899 714.000 84.195
uitvoeringskosten eigen organisatie 155.657 156.000 77.237
Totaal 1.1 .0 6 1. .000 71.91
Huidbank
eigen activiteiten 1.467.994 1.309.000 1.121.337
verstrekte subsidies en projecten 124.329 96.000 75.000
uitvoeringskosten eigen organisatie 216.191 216.000 231.710
Totaal 1.808.51 1.6 1.000 1. 8.0 7
Totaal besteed aan doelstellingen 6.1 5. 0 5.891.000 5.7 0.91
Overschot 832.656 200.000 988.437
Overschot is toegevoegd aan:
vrij besteedbaar vermogen 832.656 200.000 1.013.408
bestemmingsfonds 0 0 ­24.971
8 .656 00.000 988. 7
AllE BEDRAGEN ZiJN iN EURO AllE BEDRAGEN ZiJN iN EURO
7

JAARDOCUMENT 2006
Samen strijden voor minder slachtoffers en minder littekens
Toen Rudy Hermans in 1971 de Brandwonden Stichting oprichtte, was het een soort ‘een-
mansbedrijf’, maar onder zijn leiding groeide de Stichting snel. Nu 5 jaar later is het moeilijk
voor te stellen dat de Brandwonden Stichting ooit zo begonnen is. Inmiddels werken er ruim
60 mensen bijna dagelijks aan het verwezenlijken van de droom van Rudy Hermans.
Gelukkig is de ‘ondernemingsspirit’ in al die jaren niet veranderd. Elk jaar opnieuw is de
Brandwonden stichting blijven groeien. De winst: meer preventiecampagnes, meer nazorg
en (meer onderzoek naar) nieuwe behandelmethoden met betere resultaten.
Al deze activiteiten worden vormgegeven door een gedreven ‘club’ medewerkers, die zich
ook echt betrokken voelt bij het lot van mensen met brandwonden. Deze betrokkenheid
zorgt voor dynamiek, het verleggen van de grenzen en het hoger leggen van de lat, elk jaar
opnieuw. Doordat de stichting nauw samenwerkt met de Vereniging van Mensen met
Brandwonden, weten we goed voor wie we het doen, maar vooral ook waarom we het doen
en waar, in de ogen van brandwondenslachtoffers, de belangrijkste prioriteiten liggen.
hiernaast presenteren we al de medewerkers van de Brandwonden stichting en de huidbank.
samen met onze groeiende achterban van donateurs en vrijwilligers geven zij handen
en voeten aan de ‘strijd tegen de littekens’ zoals Rudy hermans die 35 jaar geleden begon.
ENIGE CIjFERS
Er zijn drie groepen personeelsleden te onderscheiden:
de kantoormedewerkers van de Brandwonden Stichting
de buitendienstmedewerkers
de medewerkers van de Huidbank
8
30 mensen
21 mensen
14 mensen
21,3 FTE
11,8 FTE
9,75 FTE
Cijfers per 31 december 2006
het is een bevlogen club professionals die
echt wat wil veranderen in deze wereld. En
omdat we een achterban hebben die net zo
bevlogen is, kan deze club écht iets betekenen
voor wie onze hulp nodig heeft.
Om onze medewerkers gemotiveerd te houden
zorgen we er voor dat zij, onafhankelijk
van hun functie, zoveel mogelijk in contact
komen met onze primaire doelgroep: mensen
met brandwonden. Zo ging bijvoorbeeld
een administratief medewerker mee op
brandwondenkamp met jongeren en liep de
directeur ook gewoon mee op een wandelkamp
voor mensen met brandwonden. Zo
blijven we in contact met degenen voor
wie we het doen. hun vragen, problemen,
maar vooral ook hun enorme veerkracht en
dankbaarheid inspireren het personeel elke
dag om weer met plezier en bezieling naar
het werk te gaan.
huidbankteam
Jens hooiveld
Angèle Bolten Ellie de Vries
Joost de Bruine Marianne Castelijns
Claudine Repi
Marieke van Daal
Angela Venne
hery sentel
Ellen schuur
Cocky van der sijde

JAARDOCUMENT 2006
Yvonne Maas Carolien Meijburg Elke Tokkie Roeli knopper Gre van der wardt Evelien Vrijburg Frank Beneker Marion de koning
Nel Dozy Monique Nijmeijer Astrid Boi wim Balvers
Francien wit Bas de Boer Marjorie knol
Feikje Veen
hannie Ackermans Jos kaandorp linda knufman Yvonne van der Pol Monique de haan Margriet van Delft Bettina Aler Brigit Aardenburg
Ronald Molenkamp Anoushka van hoften hilde kramer Annemiek van Rensen Margot hox Marjan Visser Anneke van der Meulen Corrie scheffers
Paula smulders willy Gerritsen ineke Burgmeijer Rob Baardse Andorra Feskens Grietje Bakker welsly Bodha
hein Zoete
9

JAARDOCUMENT 2006
Gebouwd op vrijwilligers!
Aan het begin van ons 5-jarig bestaan moest de Stichting soms erg veel moeite doen om haar
hoofd boven water te houden. Het was altijd maar hopen dat het einde van het jaar zonder
rode cijfers werd bereikt. In deze situatie kwam gelukkig verandering toen steeds meer vrijwilli-
gers zich achter de Brandwonden Stichting schaarden. In eerste instantie waren dat met name
collectanten en collecteorganisatoren, maar de laatste jaren werken er ook meer vrijwilligers op
het kantoor.
lEDEN VAN DE WETENSCHAPPElIjKE ADVIESRAAD
Prof. dr. C.M. van der horst (voorzitter) Academisch Medisch Centrum
Dr. s. Mulder stichting Consument en Veiligheid
Prof. dr. P. Nieuwenhuis Professor­emeritus
Prof. dr. R.J.A. Goris Professor­emeritus
Prof. dr. M.J.M. van son Universiteit van Utrecht
Prof. dr. A.R.J. Girbes VU medisch centrum (tot febr. 2006)
Prof. dr. C.D. Dijkstra VU medisch centrum
Prof. dr. A.J.J.M. Vingerhoets Universiteit van Tilburg
RAAD VAN TOEZICHT*
Drs. T. kalff (voorzitter)
Drs. J. kleiterp
Drs. w.F. van Marion
Mw. C. Paauwe­Meijer
Mw. drs. J.J. Bakker
Prof.dr. R.J.A.s. Goris * situatie op 1 januari 2007
10
Onze collectevrijwilligers staan met meer dan 60.000 mensen garant voor ruim de helft
van de inkomsten van de stichting! Een geweldige prestatie! Zij zijn elk jaar opnieuw bereid
om een stuk van hun vrije tijd ter beschikking te stellen voor mensen met brandwonden.
Als stichting zijn we meer dan trots op deze achterban, die de basis vormt voor ons werk.
het is nog maar de vraag of de Brandwonden stichting zonder deze vrijwilligers zou kunnen
bestaan. wellicht niet, en zeker niet in deze omvang en met dit rendement. want dankzij hun
inspanningen is de stichting in staat haar doelen te realiseren. En niet alleen in financiële zin.
het werkt namelijk enorm motiverend om je gesteund te voelen door zo’n grote groep
mensen die zich wil inzetten voor een beter leven voor mensen met brandwonden.
Naast bovengenoemde vrijwilligers, is er nog een andere groep vrijwilligers die we graag
willen noemen. Ze zijn niet altijd even zichtbaar , maar ze dragen wel op een heel bijzondere
manier bij aan het succes van de Brandwonden stichting: de Raad van Toezicht. Deze
raad (voorheen ons bestuur) bestaat uit een bijzondere groep mensen die met hoge mate
van deskundigheid en daadkracht het beleid van de stichting in goede banen leiden. het is
zeker geen ‘erebaantje’. De leden moeten regelmatig stevig aan de bak. Als medewerkers
zijn we erg blij regelmatig van hun kennis en ervaring gebruik te mogen maken.
Ook de wetenschappelijke Adviesraad is zo’n bijzondere club van vrijwilligers:
wetenschappers, die hun tijd en vakkundigheid ter beschikking stellen en
ons helpen bij het maken van soms moeilijke keuzes over het toekennen van
onderzoeksgelden.
Namens de medewerkers, onze partners en de mensen met brandwonden willen
we al deze vrijwilligers ontzettend bedanken voor hun gewaardeerde inspanningen.
Zij zijn het fundament, waarop de Stichting gebouwd is.

Vrijwilligers dragen de collecte
Ieder jaar zetten ruim 60.000 collectanten zich in om geld op te halen voor de Brandwonden Stichting. Door heel het land wordt
er bij meer dan .000.000 huishoudens aangebeld met het verzoek om een bijdrage te leveren aan de brandwondenzorg. Zo’n
grote jaarlijkse actie draait op zeer betrokken vrijwilligers. Eén van hen is Paul Speelman uit Hellevoetsluis, collecteorganisator
in zijn woonplaats.
‘Een collecteorganisator zorgt ervoor
dat de collecte in zijn wijk goed
verloopt’, zegt de heer speelman.
‘Dat begint al in mei, als ik het collectemateriaal
bij de stichting bestel:
Collectebussen, posters, spandoeken
enzovoort. ik moet genoeg materiaal hebben om alle 180
collectanten in hellevoetsluis op pad te sturen. in september
bel ik alle collectanten met de vraag of ze weer willen
lopen. Gelukkig willen de meesten dat wel, zodat iedere
wijk in hellevoetsluis door voldoende collectanten kan
worden bezocht. Vlak voor de collecte deel ik de materia­
len uit en vlak erna neem ik de volle bussen weer in. Dat is
altijd een spannend moment: samen geld tellen en hopen
dat de opbrengst weer hoger is dan het jaar ervoor!’
De heer speelman organiseert de collecte al meer dan
20 jaar. ‘in 1986 ben ik zonder collectanten begonnen.
Al snel vond ik 40 mensen bereid om te collecteren en
dat aantal is in de loop der tijd dus uitgebreid tot 180.
Gelukkig heb ik steun aan assistent organisatoren, die een
deel van het werk van me overnemen, en de plaatselijke
brandweer, waar ik spullen mag opslaan en die ons allerlei
hand­ en spandiensten verleent. ik vind het mooi om te
zien hoe de collecte in hellevoetsluis in die 20 jaar is gegroeid.
Dat komt omdat iedereen voor het goede doel wel
wil helpen. we begrijpen de problemen van de brandwondenslachtoffers
en zetten ons daar graag voor in. Allemaal,
mijn assistenten, de brandweer en natuurlijk de collectan­
Hoe meer wij ophalen, des te beter is het voor de slachtoffers!
ten. Allemaal streven we ernaar om elk jaar weer meer geld
op te halen, zodat er nóg meer gedaan kan worden voor de
slachtoffers. want daar doen we het voor!’
JAARDOCUMENT 2006
11

JAARDOCUMENT 2006
Nederland steunt de strijd tegen littekens
Toen de Brandwonden stichting 5 jaar geleden werd opgericht, was dat voornamelijk
gebaseerd op de betrokkenheid van één persoon: Rudy Hermans. Hij had toen nooit kunnen ver-
moeden dat diezelfde Stichting nu kan rekenen op de betrokkenheid van ruim 100.000 Nederlan-
ders. Naast de ongeveer 60.000 vrijwilligers, geven ruim 0.000 donateurs elk jaar opnieuw blijk
van hun enorme betrokkenheid bij de Brandwonden Stichting. Op de vorige bladzijde spraken we
reeds over onze vrijwilligers. Maar eigenlijk horen daar ook de mensen bij die jaarlijks bereid zijn
een klein stuk van hun welvaart ‘vrijwillig’ af te staan aan ons goede doel: onze gevers.
De Brandwonden stichting ontvangt geen subsidie van de overheid, maar dat is gelukkig geen
probleem. Onze ‘subsidie’ komt rechtstreeks van het Nederlandse publiek en bedrijfsleven.
Daar komt geen minister aan te pas. steeds meer mensen kennen en begrijpen de noodzaak
van ons werk en zijn bereid ons financieel te steunen; soms aan de deur via de collectant, soms
als donateurs, soms als sponsors en soms zelfs na hun dood.
in 2006 kwamen er ruim 10.000 nieuwe ‘vaste’ donateurs bij. Zij geven aan dat ze de Brand­
wonden stichting elk jaar blijvend willen steunen. Daarnaast groeide de collecte met 4,1 % tot
een recordopbrengst van € 2.998.212.
Ook in 2006 konden we weer rekenen op een prachtige bijdrage uit
verschillende loterijen (zie kader hiernaast: ‘aandeel in acties derden’).
De sponsor loterij is daarbij onze belangrijkste partner. in 2006 ontving
de Brandwonden stichting van hen maar liefst € 802.000.
De groeiende steun vindt zijn basis in de grote waardering en het vertrouwen dat de stichting
geniet bij het Nederlandse publiek. Een vergelijkend onderzoek toonde aan dat de Brandwonden
stichting het ‘op­vijf­na’ meest gewaardeerde goede doel van Nederland is. in 2005
stond de stichting nog op een negende plaats. Maar ook het vertrouwen dat de mensen in de
stichting hebben is enorm groot. Er zijn in Nederland slechts 5 organisaties die hoger scoren
op betrouwbaarheid.
1
Die waardering en dat vertrouwen krijg je niet voor niets. het is de resultante van jaren lang
hard, consciëntieus en vooral ook transparant werken. De Brandwonden stichting vindt dat haar
achterban recht heeft om te weten wat er met elke gegeven Euro gedaan en bereikt wordt. Dat
doet zij mede door publicaties zoals deze.
we zijn overigens niet alleen betrouwbaar ‘in de ogen van het Nederlandse publiek’. Ook het
Centraal Bureau Fondsenwerving (CBF), de toezichthouder van de Goede Doelen, deelt deze
mening. Al jaren heeft de Brandwonden stichting het CBF­keurmerk en voldoet zij daarmee aan
alle eisen van eerlijke en efficiënte fondsenwerving en verantwoorde besteding van gelden.
De ‘kosten fondsenwerving’ stegen licht met 3,3 % naar 22,1 % in 2006. Daarmee vallen we nog
ruim onder de CBF­norm van 25%.
INKOMSTEN uIT FONDSENWERVING BEGROTING
006 006 005
Baten uit eigen fondsenwerving:
• collecte
2.998.212 2.775.000 2.880.319
• donaties/giften
1.183.415 855.000 749.728
• nalatenschappen
641.577 500.000 1.053.946
• overige baten
49.615 25.000 67.044
Totaal baten uit eigen fondsenwerving .87 .819 .155.000 .751.0 7
kosten eigen fondsenwerving:
• directe verwervingskosten
904.934 990.000 780.015
• uitvoeringskosten eigen organisatie
172.952 173.000 115.855
Totaal kosten eigen fondsenwerving 1.077.886 1.16 .000 895.870
(in % van baten uit eigen fondsenwerving) ,1% 8,0% 18,8%
Resultaat eigen fondsenwerving .79 .9 .99 .000 .855.168
Aandeel in acties van derden (o.a. loterijen) 1.213.875 1.080.000 1.162.868
Beschikbaar uit fondsenwerving 5.008.808 .07 .000 5.018.0 5
AllE BEDRAGEN ZiJN iN EURO

Kampen tegen littekens
Vrijdag 1 en zaterdag 1 mei 006 liepen twaalf leden van de vrijwillige brandweer Kampen van de brandweerkazerne in
Kampen naar De Dam in Amsterdam. En dat mét volledige bepakking en persluchtmaskers. Het doel: geld ophalen voor de
Nederlandse Brandwonden Stichting.
initiatiefnemer Edwin Beekman organiseerde samen met
collega’s van de brandweer kampen de gehele sponsor­
loop. ‘we zijn er een jaar lang mee bezig geweest’, vertelt
Edwin. ‘we moesten niet alleen de tocht regelen en
sponsorgeld binnenhalen, maar natuurlijk ook trainen,
heel veel trainen! Maar elke minuut was het waard. Dit was
onze manier om geld op te halen voor de Brandwonden
stichting en om de mensen met brandwonden een hart
onder de riem steken!’
Twaalf leden van het brandweerkorps liepen van kampen
naar Amsterdam. in twee dagen legden zij 100 kilometer
af. Volledig uitrukuniform en telkens twee lopers met
ademlucht. ‘Dat was zwaar’, vertelt Edwin. ‘Gewoon lopen
is al lastig, maar met perslucht wordt het een stuk moeilijker!
Maar we hebben heel veel steun gehad van onze collega’s
en supporters. Bij elk dorp en iedere stad werden we
opgewacht door de plaatselijke brandweer die ons met hun
brandweerauto vooraf ging. Dat trok natuurlijk de aandacht
en zo werden we steeds toegejuicht. Fantastisch gewoon!’
Op de Dam stonden familie en vrienden, de jeugdbrand­
weer van kampen en Almere, de Brandwonden stichting,
wethouders van Amsterdam en kampen, en leden van
de brandweer kampen, Amsterdam, Diemen en Almere
klaar om de lopers binnen te halen. Nadat de lopers onder
het spandoek van de Brandwonden stichting doorliepen
kwamen de emoties los. Ondanks de uitputtingsslag, zere
...ongelofelijk veel steun voor onze actie!
voeten en veel spierpijn, waren de lopers trots en tevreden:
‘we hebben een mooi bedrag opgehaald dat ten goede
komt aan de brandwondenslachtoffers. Dat is mij de blaren
wel waard, want voor die slachtoffers hebben we dit over!’
JAARDOCUMENT 2006
1

JAARDOCUMENT 2006
Meer preventie, minder brandwonden PREVENTIECAMPAGNES 006 (VOORBEElDEN)
Brandwonden voorkomen is een van de hoofddoelen van de Brandwonden Stichting. Al jaren
voeren we campagne om mensen ervan te overtuigen om de risico van brand en brandwonden
tot een minimum te beperken.
inmiddels weten we dat we daar aardig in slagen. Nederland heeft al jaren een van de
laagste aantallen slachtoffers als het gaat om brand. Maar in 2006 was er meer goed
nieuws te melden: Op een aantal terreinen boekten we substantiële veiligheidswinst:
• het aantal brandwondenbehandelingen op spoedeisende hulpafdelingen daalde in
periode 2001­2005 met 26 %(Bron: lis);
• het aantal dodelijke slachtoffers ten gevolge van woningbranden daalde met 25% in
periode 2004­2005 (Bron: CBs);
• het aantal woningbranden daalde in 2005 ten opzichte van 2004 met 5% (Bron CBs).
1
kortom, preventie helpt. Natuurlijk zijn deze cijfers
niet alleen op het conto van de Brandwonden
stichting te schrijven, maar we hebben er wel een
belangrijke bijdrage aan geleverd. Ook in 2006.
Op deze pagina treft u een overzicht aan van de
belangrijkste wapenfeiten in onze ‘strijd’ om littekens
te voorkomen.
Nieuw in 2006 was de uitbreiding van onze gebruikelijke
publieksgerichte preventiecampagnes met
‘lobby­activiteiten’ meer gericht op de politiek.
Door actief te lobbyen streeft de Brandwonden
stichting ernaar om politieke besluitvorming
aangaande wet­ en regelgeving op een gunstige
manier te beïnvloeden. in 2006 werden hier de
eerste resultaten mee bereikt.
• in mei 2006 startte de stichting samen met Consument en Veiligheid een
massamediale campagne gericht op de gevaren van thee.
• in de zomer startte de massamediale campagne ‘Barbecue Veilig!’. Naast radiospots,
advertenties en internet werden ook slagerijen en barbecueverkooppunten ingeschakeld
om informatie te verspreiden.
• in het najaar van 2006 werd bekend dat de regelgeving rond vuurwerkverkoop in
negatieve zin versoepeld was. Dit was reden voor de Brandwonden stichting om de
jaarlijkse vuurwerkcampagne van Consument en Veiligheid extra te ondersteunen.
helaas bleken onze inspanningen niet opgewassen tegen de veranderde regelgeving,
met als triest resultaat een toename van bijna 300 vuurwerkwerkslachtoffers t.o.v. 2005.
• De consulenten verzorgden in het jaar 2006 totaal 1496 (2005: 1111) voorlichtingsbijeenkomsten
over preventie en eerste hulp. Ruim een kwart hiervan was gericht op
de primaire risicogroep: (ouders van) jonge kinderen. Daarnaast waren er ook bijna
100 bijeenkomsten voor allochtone ouders.
• het ministerie van VROM stelde in 2006 voor de onderhoudsfrequentie van
brandblussers te verlagen van ‘eens per jaar’, naar ‘eens per twee jaar’. kortom,
achteruitgang van de brandveiligheid. samen met de brancheverenging van
brandveiligheidsondernemers ‘Vebon’ werd een ‘pro­actieve’ lobby gevoerd. De
beslissing van het Ministerie is dientengevolge voorlopig uitgesteld.
• in het najaar werd er een grootschalige rookmeldercampagne georganiseerd samen de
brandweer en de stichting Nationale Brandpreventieweek. De campagne was effectief in
de campagneperiode werden er 8,5 maal zoveel rookmelders verkocht dan in dezelfde
periode in het vorig jaar.
Door inspanningen als deze is het aantal huishoudens met rookmelders in de
afgelopen 7 jaar bijna verdubbeld.
• Dankzij een actieve lobby van de Brandwonden stichting samen met Vereniging van
slechthorenden kunnen doven en slechthorenden sinds vorig jaar rekenen op een
vergoeding voor speciale (en dure) rookmelders voor doven en slechthorenden. Middels
het aangaan van een proefproces bevestigde de rechter dat deze rookmelders door
verzekeraars voortaan vergoed moeten worden.

Rookmelders redden echt levens!
In 199 nam de Brandwonden Stichting voor het eerst het initiatief om een ‘De Nationale Brandpreventieweek’
te organiseren. Inmiddels zijn we 1 jaar verder en is ‘de Week’ uitgegroeid tot een enorme preventiecampagne.
Tijdens deze campagneweek wordt via diverse voorlichtingsacties brandveiligheid onder de aandacht gebracht
van een groot publiek. De brandweer speelt hierbij een cruciale rol. Middels lokale voorlichtingsacties zorgen
zij ervoor dat de campagne in alle uithoeken van het land zichtbaar is.
in 2006 was het thema van de Brand­
preventieweek ‘Rookmelders’. hein Zoete,
hoofd Marketing & Communicatie van de
Nederlandse Brandwonden stichting, was
nauw betrokken bij de realisatie van de
campagne.
‘we hebben samen met de brandweer
en het bedrijfsleven een geweldige
campagne neergezet. in oktober kon je
de radio niet aanzetten of je hoorde wel
een rookmelderspotje. Met dank aan
het Ministerie van Binnenlandse Zaken
en koninkrijksrelaties en enkele spon­
sors (Duracell, First alert, Vebon en
Rockwool) konden we zelf
tv­spots uitzenden. Daarnaast
werden alle korpsen
voorzien van folders, posters
en draaiboeken voor lokale
voorlichtingsacties. En dat
heeft gewerkt!
honderden brandweerkorpsen
gingen letterlijk de straat op om
mensen te overtuigen van de noodzaak van rookmelders.
Brandweerlieden verkochten rookmelders op de weekmarkt,
maar gingen soms ook gewoon de wijk in met de
rookmelders onder hun arm.’
hein Zoete wordt pas
echt enthousiast als hij
praat over de resultaten
van de campagne. First
Alert, marktleider, rapporteerde
dat er in de
campagneperiode ruim
Hein Zoete, Hoofd
8,5 maal meer rookmel­
Communicatie en Marketing ders waren verkocht dan
in dezelfde periode in
2005. ‘Dat is een prachtig resultaat! Maar meer dan deze
cijfers, spreekt het ene krantenknipsel dat meldt dat een
peuter is gered van de dood door een rookmelder. het
gezin had in het kader van de actie een rookmelder aangeschaft
en kreeg vlak daarna brand. Gelukkig liep het goed
af, dankzij die ene rookmelder! Dan weet je dat je goed
bezig bent. Verkoopcijfers zijn mooi, maar direct een leven
gered door onze campagne… Prachtig!’
JAARDOCUMENT 2006
De Brandpreventieweek is ondergebracht
in een aparte stichting: de Stichting
Nationale Brandpreventieweek. In deze
Stichting hebben naast de Brandwonden
Stichting ook de NVBR, het NIFV en
Consument en Veiligheid zitting.
15

JAARDOCUMENT 2006
Goede brandwondenzorg spaart levens
Eén van de eerste wapenfeiten van de Brandwonden Stichting in de jaren ’70 van de vorige
eeuw, was de oprichting van de drie brandwondencentra. Daarmee werd de zorg voor mensen
met brandwonden direct op een veel hoger niveau getild.
Maar ook in de periode daarna tot aan de dag van vandaag blijft het verbeteren van de zorg
een belangrijk doel van de stichting. Enerzijds doen we dat door onderzoek. Anderzijds
doen we dat door projecten gericht op opleiding, training, voorlichting en facilitering van
zorgprofessionals. hiernaast treft u een aantal voorbeelden aan projecten in deze sfeer.
Goede zorg helpt echt
De directe effecten van deze activiteiten zijn niet altijd eenvoudig te meten, maar als je
over een langer periode terugkijkt, worden die effecten wel duidelijk. Recente cijfers van het
Brandwondencentrum Beverwijk tonen aan dat het gemiddeld aantal mensen dat overlijdt
ten gevolge van brandwonden (de mortaliteit) in de laatste 30 jaar enorm gedaald is. Voor
kinderen bedroeg die daling zelfs meer dan 80% (zie de grafiek hiernaast). Een enorme
prestatie, die echter ook een verplichting met zich mee heeft gebracht.
we zijn meer dan ooit in staat levens te redden. Maar als je voor 60% verbrand bent en
‘onder de littekens zit’, is dat leven niet altijd even makkelijk. Daarom voelen we ons als
Brandwonden stichting ook verplicht om extra te investeren in goede psychosociale nazorg
om de ‘kwaliteit van leven’ van mensen met brandwonden te optimaliseren.
16
REDuCTIE MORTAlITEIT 1974­2005
relatieve reductie (%)
100
90
80
70
60
50
40
30
20
10
0
0 – 14 jr 15 – 44 jr 45 – 64 jr >64 jr
BRON: iNAUGURElE REDE PROF.DR. EsThER MiDDElkOOP
BElANGRIjKSTE PROjECTEN IN 2006
• samen met de stichting kind en Brandwond werd een kinder­informatie­Dossier
(kiD) ontwikkeld; een set voorlichtingsmaterialen erop gericht om de kleinste patientjes
voor te bereiden op de vaak ingrijpende en pijnlijke behandeling.
• Via de cursus ‘spoedeisende hulp bij Brandwonden’ werden 93 artsen en verpleegkundigen
opgeleid.
• in samenwerking met de 3 brandwondencentra en de wound Care society werd een
wondverzorgingsprotocol voor brandwonden opgesteld.
• De Brandwondeninformatielijn nam ook in 2006 een belangrijke plaats in als eerste
aanspreekpunt voor mensen met brandwonden. Naast vragen van medische aard,
komen er ook veel vragen binnen op psychosociaal gebied.
• in 2006 studeerden 16 verpleegkundigen af bij de ‘Opleiding Brandwonden
Verpleegkundige’ (OBV).
• in 2005 werd door de Brandwonden stichting een eerste persoonsgebonden beurs
toegekend. Met deze beurs worden professionals in de brandwondenzorg in staat
gesteld om werkstages te volgen bij vooraanstaande specialisten in het buitenland.

Training voor hulpverleners
Brandwondenarts jos Vloemans van het Brandwondencentrum Beverwijk, is ook instructeur bij de cursus ‘Spoedeisende Hulp
bij Ernstige Brandwonden’. In die hoedanigheid trainde hij in 006 diverse artsen en verpleegkundigen. Dankzij deze cursus van
de Brandwonden Stichting zijn zij nu beter voorbereid wanneer brandwondenslachtoffers zich aandienen op de spoedeisende hulp.
Dokter Vloemans ziet dat terug in de dagelijkse praktijk: ‘Vooral het vervoer van slachtoffers naar ons brandwondencentrum is
de laatste jaren sterk verbeterd.’
Jos Vloemans,
Brandwondenarts Brandwondencentrum Beverwijk
‘De brandwondenzorg is een vak apart’, aldus dokter
Vloemans, ‘en die zorg begint al bij de allereerste hulp:
koelen met zacht stromend lauw water. het is levensbelangrijk
dat dit altijd gebeurt! Maar bij ernstige brandwonden
is ook de opvang bij de spoedeisende hulp van een
ziekenhuis cruciaal. De kennis over brandwondenbehandeling
is in Nederland geconcentreerd in de drie brandwondencentra
in Beverwijk, Groningen en Rotterdam. Ernstig
verbrande slachtoffers komen meestal eerst bij de spoed­
eisende hulp van een algemeen ziekenhuis, waar de kennis
en ervaring op dit terrein natuurlijk minder is. Gelukkig is
er nu deze cursus van de Brandwonden stichting, die erop
is gericht deze hulpverleners extra te trainen’.
‘De meeste slachtoffers worden met spoed vervoerd naar
het dichtstbijzijnde ziekenhuis’, vertelt dokter Vloemans.
‘Dáár vindt de eerste opvang plaats. Die opvang kan het
verschil zijn tussen een voorspoedig of een moeizaam
herstel en zelfs tussen leven en dood. Daarom trainen
we juist de zorgverleners in de plaatselijke ziekenhuizen.
Artsen en verpleegkundigen leren in theorie en praktijk om
brandwondenslachtoffers volgens een vastgesteld protocol
op te vangen en te behandelen.’
Jos Vloemans merkt dat de cursussen effect hebben: ‘Als
de plaatselijke arts inschat dat het brandwondenslachtoffer
doorgestuurd moet worden naar een brandwondencentrum,
komt de patiënt per ambulance naar ons. ik merk dat de
laatste jaren steeds meer van deze slachtoffers in een veel
betere conditie bij ons aankomen dan voorheen. Deze
patiënten maken, omdat ze een juiste eerste opvang hebben
gehad, meer kans op een betere genezing. Dat schrijf ik
direct toe aan de cursussen!’
JAARDOCUMENT 2006
17

JAARDOCUMENT 2006
Huidbankiers beleggen met donorhuid
Donorhuid is nog steeds de ‘gouden standaard’ wanneer het gaat om tijdelijke wondbedekkers
bij de behandeling van brandwonden. De Stichting Euro Skin Bank (een volle dochter van de
Brandwonden Stichting) bekleedt een hele bijzondere positie in de wereld wanneer het gaat
om de verwerving en de distributie van donorhuid.
Zij is de enige Europese huidbank die huid afneemt bij donoren in binnen­ en buitenland
en die daarna bewerkt, opslaat en vervolgens op basis van bestellingen uit de hele wereld,
levert aan ziekenhuizen en specialisten. De Beverwijkse huidbank is om die reden ook
werkelijk bekend over de hele wereld.
18
Mede daardoor groeide de vraag naar donorhuid in 2006. Om aan deze toenemende vraag
te voldoen, werd in het verslagjaar een tweede afnameteam geformeerd.
wat de huidbank ook uniek maakt, is het feit dat zij veel onderzoek laat doen naar nieuwe
methoden van littekenvrij herstel van brandwonden. Om die reden werd er in 2006 veel
samengewerkt met de Universiteit van Gent.
het grote internationale netwerk van de huidbank brengt haar regelmatig in contact met
organisaties in het buitenland die ook actief zijn in de brandwondenzorg. Eigen aan haar
ideële, non­profit­karakter, streeft de Euro skin Bank ernaar om haar kennis zoveel mogelijk
ter beschikking te stellen aan deze organisaties en hen te helpen bij hun ontwikkeling.
BElANGRIjKSTE RESulTATEN
in 2006 leverde de Euro skin Bank in totaal 1.970.400 cm2 huid (2005: 1.857.422 cm2 •
).
• Van 437 Nederlandse donoren werd huid afgenomen en verwerkt (2004: 403).
huid van buitenlandse donoren beperkte zich in 2006 uitsluitend tot 29 Bulgaarse
donoren (2005: 55).
• in samenwerking met de Bulgaarse autoriteiten werd een plan ontwikkeld om preventieactiviteiten
te initiëren in Bulgarije. hiervoor is een subsidie van € 30.000 per jaar
gereserveerd. De verdere opvolging hiervan zal door de Brandwonden stichting worden
begeleid.
• in samenwerking met de stichting interplast werd medische apparatuur (2 dermatooms)
ter beschikking gesteld aan een brandwondencentrum in kampala te Uganda.
• in samenwerking met de Universiteit van Gent werd een onderzoek naar een ‘dermale
matrix’ op basis van donorhuid uitgevoerd.

Donorhuid het beste verbandmiddel
Al dertig jaar levert de Euro Skin Bank, de Beverwijkse huidbank, donorhuid aan ziekenhuizen. ‘Wij leveren donorhuid als
tijdelijk verbandmiddel’, vertelt Ger Kropman, hoofd van de Huidbank. ‘Door onze jarenlange ervaring in de verschillende
brandwondencentra, weten we dat donorhuid de beste tijdelijke wondbedekker bij brandwonden is’.
‘we zijn heel klein, als onderdeel van de Brandwonden
stichting, begonnen’, aldus Ger kropman. ‘Door het suc­
ces van donorhuid bij de behandeling van ernstige brand­
wonden, werd de vraag steeds groter. Daarom besloot de
Brandwonden stichting in 1976 tot de oprichting van een
centrale Nederlandse huidbank.
De medewerkers van de huidbank nemen huid bij overleden
orgaandonoren af. Deze bewerken ze en na een aan­
Ger Kropman, hoofd van de Huidbank
tal gecertificeerde testen wordt de huid naar ziekenhuizen
in Nederland en ver daarbuiten verstuurd. Bij spoed kunnen
we binnen 12 uur donorhuid in ziekenhuizen afleveren.’
in de Beverwijkse huidbank ligt altijd een minimale hoe­
veelheid donorhuid opgeslagen. Volgens Ger kropman
is dit voldoende. ‘Alleen bij een zeer grote ramp zoals in
Volendam, kunnen we niet aan de vraag voldoen. Maar bij
Ons werk draagt bij tot een betere zorg voor
brandwondenslachtoffers
zulke extreme ongevallen, doen we een beroep op buiten­
landse gecertificeerde huidbanken. Zo krijgen we toch heel
snel voldoende donorhuid.’
Biologisch verband
‘Donorhuid kan worden gebruikt als “biologisch” verband
bij de behandeling van tweedegraads brandwonden. het
geeft een sterke pijnvermindering en functioneert als
tijdelijke vervanger voor de verbrande eigen huid. ik heb
bij verbrande kinderen gezien hoe sterk het effect van donorhuid
is. Na het opbrengen zijn de patiëntjes niet meer
zielig, ze voelen minder pijn en gaan weer spelen en eten’,
JAARDOCUMENT 2006
vertelt Ger. ‘Alleen daarom gaat de genezing al veel sneller.
De donorhuid vormt een wondkorst, waaronder een snelle
groei van nieuwe, eigen huid plaatsvindt. De ingedroogde
korst laat dan los. Door deze behandeling is de kans op het
ontstaan van littekens aanzienlijk verminderd.’
Donorhuid wordt ook vaak toegepast bij mensen die een
diepe verbranding hebben over een groot oppervlak van
het lichaam. Ger: ‘De verbrande huid wordt dan verwijderd.
Ondertussen nemen artsen niet verbrande huid van de
patiënt zelf. Dit geeft een redelijke schaafwond, die vanzelf
geneest. Deze afgenomen huid wordt op de brandwond
gelegd en de hele wond wordt ter bescherming bedekt met
donorhuid. Zo groeit de wond sneller en beter en is de
kans op littekens kleiner.’
Ger kropman is trots op het werk van de huidbank: ‘het is
toch mooi dat wij donorhuid mogen leveren aan de zieken­
huizen, waardoor de zorg voor brandwondenslachtoffers op­
timaal is. Ja, dat geeft mij een goed gevoel; ik weet dat ons
werk bijdraagt aan de zorg voor brandwondenslachtoffers!’
19

JAARDOCUMENT 2006
Samen op pad naar een beter leven met littekens…
leven met littekens is soms niet eenvoudig. Zelfbeeld, eigenwaarde en zelfvertrouwen krijgen
vaak een stevige deuk, wanneer het lichaam zichtbaar beschadigd is. Daarnaast kunnen mensen
vanwege het ongeluk ook psychologisch getraumatiseerd zijn.
Bij het programma ‘kwaliteit van leven’ werken mensen, die mensen met brandwonden
helpen om dit soort problemen te overwinnen. informatie, lotgenotencontact, vaardig­
heidstrainingen en persoonlijke begeleiding, zijn daarbij onze belangrijkste wapens.
Daarmee streven we naar een optimale maatschappelijke participatie voor elk mens met
brandwonden.
Eén van de doelen voor 2006 was om meer mensen met onze activiteiten te bereiken.
Door de ontwikkeling van een aantal nieuwe projecten nam in het verslagjaar het aantal
deelnemers van de lotgenotencontactactiviteiten met 28% toe ten opzichte van 2005.
NIEuWE PROjECTEN IN 2006:
• De Brandwonden stichting is per 2007 gestart met het bieden van financiële hulp aan
mensen met brandwonden, die vanwege hun brandwonden voor extra onverzekerde
kosten komen te staan. in 2006 werden hiervoor de procedures opgesteld, getoetst en
vastgesteld.
• De stichting heeft haar aanbod van lotgenotenactiviteiten uitgebreid met:
­ een vakantiekamp voor jong volwassenen (25 tot 35 jaar). in spa (België) genoten
23 deelnemers van dit bijzonder geslaagde project
­ een wandelvierdaagse voor volwassenen. Onder de naam: ‘scarTrek’ trokken
20 deelnemers in september in opperste stemming door het Oosten van het land.
• in 2006 werden er diverse bijeenkomsten georganiseerd om mensen, die zich in het
verleden zelf in brand hadden gestoken, een helpende hand te bieden.
0
Jongeren brandwondenkamp 2006
BESTAANDE PROjECTEN:
• Bij het lekker leuk logeren project gingen 12 kinderen (en broers en zusjes) een paar
dagen op vakantie in en rondom de Efteling.
• Drieëntwintig jongeren (van 18 tot 25 jaar) gingen samen op ‘scarwars’­kamp in de
Ardennen.
• Op 8 april 2006 werd de 5e Nationale Brandwondendag gehouden. Meer dan
360 mensen met brandwonden (en hun naasten) namen deel aan workshops, seminars
en gespreksgroepen.
• Bij de cursus ‘Verder met littekens’ werden mensen met brandwonden geholpen om
hun schaamte te overwinnen en hun zelfvertrouwen te versterken.
• Een 25­tal kinderen werd bij het project ‘Terug Naar school’ begeleid door hulpverleners
bij hun terugkeer naar school, nadat zij uit het brandwondencentrum ontslagen waren.
• Twaalf psychologen van het landelijke ‘brandwondenpsychologennetwerk’ werden in
2006 bijgeschoold.
• De patiëntenvereniging heeft gespreksgroepen georganiseerd, die gefinancierd werden
door de Brandwonden stichting.

Wandelvakantie voor mensen met brandwonden: ScarTrek
Vier dagen wandelen op het Twentepad met een groep van 0 lotgenoten bracht individuen tot een hechte groep. De Brandwonden
Stichting organiseerde in het najaar van 006 voor de eerste keer ‘ScarTrek’, een wandelvierdaagse voor mensen met
brandwonden. Van Mariaparochie naar Tubbergen en via Vasse naar Denekamp, zorgde het wandelen voor mooie contacten.
‘het waren vier fantastische dagen’, zegt Cynthia, deel­
neemster aan scarTrek. ‘Nooit geweten dat je zo lang kan
wandelen tussen 2 plaatsen…’
‘De eerste middag wandelen met veel onbekende lotgeno­
ten bracht al snel verandering in mijn vermoeide hoofd. De
zon, de buitenlucht en de gesprekken in deze ontspannen
omgeving brachten ontspanning en hernieuwde inzichten
voor mezelf èn het werk dat ik doe voor de Vereniging van
Mensen met Brandwonden’, vertelt Cynthia. ‘het aantal
gelopen kilometers groeide en de saamhorigheid in de
groep nog sneller. Er waren geen vaste wandelpartners,
dus iedereen wandelde en sprak met iedereen. Na vele
gesprekken tijdens die vier dagen wandelen en zo’n
50 kilometer verder, goed eten en het delen van een lach
en een traan gingen we als groep uiteen. ik ging alleen
verder en voelde me relaxed.’
‘De wandelvierdaagse over het Twentepad was inderdaad
fantastisch’, valt Mieke bij. ‘in het bos heb ik heel goede
gesprekken gehad. Daar ben ik iedereen dankbaar voor.
De groep was één grote familie. ik vond het heel bijzonder
dat ik geaccepteerd werd door de groep ondanks het
verschil in oorzaak van de verbranding. ik heb namelijk in
een verwardheid mijn kleding zelf in de brand gestoken
en bij de andere deelnemers was de oorzaak van buitenaf,
een ongeval. Toch mocht ik er zijn. Deze vakantie zal ik
niet gauw vergeten. het is een aanrader voor iedereen met
brandwonden! ik leerde er vooral mijn grenzen kennen
en deze grenzen serieus te nemen. Door scarTrek sta ik
sterker in het leven!’
Veel goede gesprekken en begrepen worden…
Wandelvakantie in Twente, 2006
JAARDOCUMENT 2006
1

JAARDOCUMENT 2006
littekens onderwerp van onderzoek
In onze missie staat vastgelegd dat we de gevolgen van brandwonden willen minimaliseren.
Onderzoek is daarbij een belangrijk instrument. Via onderzoek hopen we o.a. te bereiken dat
we de littekenvorming bij brandwonden in de toekomst kunnen verminderen. Maar daarnaast
wordt er ook veel onderzoek gedaan naar de psychologische effecten van brandwonden op
de slachtoffers en de omgeving. Door deze processen beter te doorgronden, kunnen we in de
toekomst ook betere hulp op dit terrein bieden.
De Brandwonden stichting besteedt haar onderzoeks­
activiteiten grotendeels uit. Jaarlijks kunnen onderzoekers
voorstellen bij de Brandwonden stichting indienen, die
vervolgens op relevantie en kwaliteit beoordeeld worden
door de wetenschappelijke Adviesraad (wAR) met hulp
van internationale referenten. Naar aanleiding van deze
beoordeling worden subsidies toegekend of afgewezen.
• in het verslagjaar werden 16 aanvragen voor nieuwe projecten
en 3 aanvragen voor vervolgprojecten ontvangen
en beoordeeld: wederom een stijging t.o.v. voorgaande
jaren.
• Zes nieuwe onderzoeksaanvragen werden gehonoreerd
en tevens werden de 3 verlengingen van lopende onderzoeken
goedgekeurd.
• in 2006 liepen in totaal 23 onderzoeksprojecten. Vijf
van deze projecten werden afgesloten met een eindrapportage.
• in 2006 werd totaal ruim 1,4 miljoen euro besteed aan
onderzoekssubsidies. Doordat de inkomsten meevielen,
kon er ongeveer € 300.000 meer geïnvesteerd worden
dan begroot.
Onderzoek naar littekenvorming
DuIDElIjKE PRIORITEITEN VOOR ONDERZOEK
Een consequentie van de huidige manier van onderzoeksaanvragen en ­subsidiëring is dat
externe partijen (onderzoeksinstellingen) feitelijk bepalen wat voor onderzoek er gedaan
wordt. De Brandwonden stichting kan maar heel beperkt sturing geven aan de te onderzoeken
onderwerpen. we waren tot voor kort uitsluitend afhankelijk van wat onderzoekers
voor voorstellen indienden. Voor de stichting is het van belang te weten welke onderzoeksgebieden
volgens de gehele achterban voorrang verdienen. Daarom werd er in 2006
een bijzonder project gestart, gericht op het opstellen van een ‘onderzoeksagenda’. Deze
‘agenda’ bestaat uit een lijst van onderwerpen die voorrang zouden moeten krijgen bij de
toekenning van projectsubsidiegelden. het bijzondere van de totstandkoming van deze
lijst was dat naast onderzoekers en hulpverleners met name de brandwondenslachtoffers
zelf een belangrijke stem kregen bij de samenstelling van deze lijst.
Onderzoeken die in de top 15 voorkomen, maken in de toekomst meer kans om gehonoreerd
te worden. De onderzoeksagenda wordt vanaf 2007 toegepast bij de jaarlijkse beoordelingsronde
van nieuwe projectvoorstellen. Daarnaast zal de Brandwonden stichting op
actieve wijze voorheen ondervertegenwoordigde, maar hoog geprioriteerde, onderzoeksgebieden
gaan stimuleren.
Een belangrijk deel van het onderzoek van de Nederlandse Brandwonden stichting wordt
uitgevoerd door de Vereniging samenwerkende Brandwondencentra Nederland (VsBN).
Deze organisatie ontstond in 2004 uit een verzelfstandiging van de toenmalige ‘onderzoeksafdeling’
van de Brandwonden stichting. De Brandwonden stichting zorgt voor een
structurele basisfinanciering van de VsBN. De VsBN is de belangrijkste partner van de
Brandwonden stichting bij de uitvoering van onderzoek.

Op weg naar leven zonder brandwondenlittekens
De grootste onderzoekspartner van de Brandwonden Stichting is de VSBN, de Vereniging Samenwerkende Brandwondencentra
Nederland. Prof. Dr. Esther Middelkoop is de onderzoeksdirecteur bij de VSBN en werd in september benoemd tot eerste
hoogleraar ‘huidregeneratie en wondgenezing’ in Nederland. Zij voorziet dat in de toekomst grote brandwonden zonder littekens
kunnen genezen.
Esther Middelkoop onderzoekt moeilijk genezende
wonden en uitgebreide, diepe wonden. ‘Daar is nog veel
onderzoek voor nodig’, aldus Esther Middelkoop, ‘Vooral
als je streeft naar een volledige regeneratie van huid. Dan
wil je niet alleen dat de wond netjes sluit, maar ook dat de
kwaliteit van de genezen huid zo veel mogelijk hetzelfde is
als de oorspronkelijke huid. Een huid zonder littekens en
met gevoel, haargroei en zweetklieren. Dat is het ultieme
doel!’
De brandwondenzorg heeft sinds de oprichting van de
brandwondencentra in Nederland forse stappen gezet.
Esther Middelkoop: ‘in de beginperiode richtte het brand­
wondenonderzoek zich vooral op het overleven. Mensen
met relatief kleine brandwonden overleden toen nog vaak,
terwijl ze vandaag de dag diezelfde brandwonden zouden
hebben overleefd. het percentage overleden brandwondenslachtoffers
in het brandwondencentrum Beverwijk is
met 50% gedaald. Een mooi resultaat natuurlijk, maar het
heeft als bijeffect dat steeds meer mensen in deze maat­
schappij moeten leren leven met een nieuw, door littekens
ontsierd, uiterlijk.’
Nu de overlevingskans van mensen met brandwonden
sterk is gestegen, richt het brandwondenonderzoek zich
steeds meer op de vraag hoe de kwaliteit van leven na een
brandwondenongeval kan worden verbeterd. want zelfs
na een optimale behandeling, zijn – met de huidige kennis
– littekens niet te voorkomen. Naast klachten van pijn
en jeuk die lang aanhouden, geeft dit vaak psychosociale
problemen bij de slachtoffers.
Tegenwoordig kun je overleven, maar wel met een ander uiterlijk
De onderzoeksgroep van Esther Middelkoop richt zich op
‘tissue engineered’ huid: ‘Bij diepe brandwonden, gebruiken
we een dun ‘sponsje’ als vulmiddel. Op dit sponsje kan de
eigen opperhuid van de patiënt groeien. helaas groeit die
opperhuid nog niet (altijd) mooi dicht, waardoor blijvende
littekens ontstaan. Dit willen we verbeteren door op het
sponsje cellen te plaatsen die nog ‘stuurbaar’ zijn. Deze
stamcellen, die uit vetweefsel worden gehaald, sturen
we zó, dat ze zoveel mogelijk op huidcellen gaan lijken.
we verwachten dat er op deze manier minder littekens
ontstaan. Maar daarnaast is het natuurlijk belangrijk dat
ook andere disciplines zich ontwikkelen en samenwerken
om tot een compleet functionerende huid te komen. Zo
kunnen haarzakjes al getransplanteerd worden, maar dat
is nog erg arbeidsintensief. Onderzoek naar zweetklieren
is nog niet eens begonnen… Maar ik ben positief. het is in
de toekomst mogelijk om brandwonden te genezen zonder
littekenvorming. Daar ben ik van overtuigd en pas als dat
bereikt is, ben ik tevreden!’
Prof. Esther Middelkoop
tijdens haar oratie
JAARDOCUMENT 2006

Uitgave Nederlandse Brandwonden stichting
Postbus 1015
1940 EA Beverwijk
(0251) 27 55 55
info@brandwonden.nl
www.brandwonden.nl
© 2007 ­ Nederlandse Brandwonden stichting