inkijkexemplaar - ebook kopen bij eboektekoop.nl

ogen. Hij ziet Hanni pas als ze vlak voor hem staat.
Ze zegt niets. Michel ook niet. Een lange poos kijken ze elkaar aan, dan slaat
hij zijn armen om haar heen en klemt haar tegen zich aan. Alle pijn en
hunkering van de laatste weken pakt zich samen en zoekt een uitweg, warm en
dorstig zoeken ze elkaars mond en drinken zich vol aan elkaar zonder gelest te
worden.
Michel licht Hanni’s moeder in over zijn vooruitzichten en plannen en vraagt
officieel de hand van haar dochter. Zoals hij verwacht en gevreesd had weigert
ze. Geen rooms-katholiek in een familie die sinds Karel de Vijfde in mannelijke
en vrouwelijke lijn het wapen voert van de Oldecops. Vlootvoogden en
dominees, de Oldecops; vechters en stijfkoppen die al eeuwen Luthers zijn.
Hanni is ontroostbaar.
‘Binnenkort gaat hij weg en ik zie hem nooit meer,’ huilt ze in bed.
‘O, Dirrel,’ fluistert Toni.
‘Ik kan hem niet missen, Toni… Ik ga mee! Dan maar zonder mama’s
toestemming…’
‘Dat meen je niet.’ Toni draait zich om en zoekt in het donker Hanni’s
gezicht.
‘Waarom niet? Franz Ferdinand heeft het ook gedaan.’
‘Franz Ferdinand? De aartshertog? Wat?’
‘Een huwelijk uit liefde. Tegen de familie in.’
‘Ga slapen, Hanni. Hou op met die onzin.’
‘Met die hertogin Von, Von… hoe heet ze.’
‘Von Chotkovato. Ga slapen.’
Welke liefde is er mooier dan de verbodene, de noodlottige? In het gras langs
de Weser laat Hanni haar mond zo kwellend verdwalen op de verkeerde plaats
dat Michel het wel zou kunnen uitschreeuwen.
‘Zeg genade.’
‘Genade!’ smeekt hij.
‘Michel?’
‘Hanni.’
‘In de geest mag alles.’
‘O ja? Wat zoal?’
‘Alles. De geest is vrij als een vogel.’
‘Geef ’ns een voorbeeld.’
(…)
‘Begrepen?’
‘Ja. Nee. Bijna… Geef nog maar een voorbeeld.’
(…)
‘Begrepen?’
‘Ah. Misschien nog een heel… klein… voorbeeldje.’
(…)