inkijkexemplaar - ebook kopen bij eboektekoop.nl

haar heen.
‘Het valt niet mee, hè?’ zegt hij zacht.
Hanni staart naar de zoom van haar nachtjapon. Langzaam wordt hij wazig.
Druppels vallen op haar knieën en maken donkere vlekjes in de stof.
‘Ik heb mama in de steek gelaten… en we vinden nooit een huis, en, en… O,
Miki, ik mis Toni!’ Ze snikt het uit.
‘Probeer over vandaag heen te kijken, liefste. We vinden wel een huis, maar
jij wil toch ook iets moois, met een tuin… en twee logeerkamers?’
Hanni haalt beverig adem en kust hem betraand in zijn nek.
‘Alles komt goed,’ troost Michel. Lieve God, houd haar moeder voorlopig in
leven, denkt hij er in stilte achteraan, want dat kunnen we er niet bij hebben.
Het regent zo hard en onophoudelijk dat zelfs de post gevlekt is. Toni schrijft
dat mama’s toestand slecht is. Ze staat niet meer op en kan nog steeds niet zien.
De artsen kunnen geen oorzaak vinden. Ze schrijft niets over de nijpende
voedselsituatie in Duitsland, alleen dat groente en vers fruit duur zijn, als het te
krijgen is, maar Hanni leest het tussen de regels door. In Nederland is het
inmiddels juni. Neerslachtig kijkt ze naar de doosjes die in kleurige rode
vlakken in stalletjes en winkels liggen. De groentekar die elke weekdag door de
straten rijdt is rijk beladen. Een bos worteltjes kost 2,5 cent, een krop sla 2 cent,
een kilo doperwtjes 12 cent. Alles in rijke overvloed.
‘Kunt u een grote doos aardbeien versturen?’ vraagt ze aan de man van de
groentekar.
De man knikt en likt aan zijn potlood.
‘Het gaat naar Feldstrassse 12,’ zegt Hanni. ‘In Bremen.’
‘Nee, mop,’ lacht de groenteboer. ‘Dat gaat niet. Niet met aardbeien.’
Hanni bijt op haar lip en draait zich om.
… Ik denk aldoor aan je, mama, ik zou je zo graag in mijn armen nemen en
je moed inspreken, je weet toch hoeveel ik van je houd. Ik wou je aardbeien
sturen maar de groenteboer zei dat het niet kan. Het maakt me zo verdrietig dat
ik niet naar jullie toe kan komen. Was je maar hier, ik zou zo goed voor je
zorgen dat je nooit meer weg wil…
Bij Hanni’s slapeloosheid, haar ongeduld over het hotelleven, haar heimwee
en de knagende zorg om haar moeder begint zich het gevoel te voegen dat ze
Michels geduld op de proef stelt. Ze weet het maar kan het niet veranderen.
Haar machteloosheid zit haar dwars en maakt haar nog kwetsbaarder. Toni’s
slechte berichten over mama houdt ze voor zich. Ze wil Michel niet met haar
zorgen belasten als hij na een lange werkdag moe naar het hotel komt. Maar
haar wanhoop zoekt toch een uitweg, en aan tafel ontspinnen zich geprikkelde
gesprekken over ‘mejuffrouw’ die in Hanni’s lege leven een centrale plaats
inneemt. Mejuffrouw heeft Hubi niet op tijd verschoond, ze heeft zijn spreitje
nat laten worden, ze heeft iets gezegd wat Hanni in haar overspannen toestand
in het verkeerde keelgat is geschoten.