inkijkexemplaar - ebook kopen bij eboektekoop.nl

egelrechte bouwval was het, als je pech had moesten er nog nieuwe palen
onder ook.
‘Moeilijk, moeilijk,’ zucht de makelaar. ‘Uw wensen zijn enigszins
tegenstrijdig, als ik het zeggen mag. Aan de ene kant zoekt u een achttiendeeeuws
huis in het centrum van de stad. Aan de andere kant moet het licht en
zonnig zijn, een tuin hebben, een goede staat van onderhoud, niet veel verkeer
voor de deur en een aantal andere wensen die, als u mij niet kwalijk neemt,
meer passen bij een nieuwbouwhuis.’
‘Geen nieuwbouw,’ wimpelt Michel af.
‘Dan zijn we door de lijst heen.’
‘Wat staat er nog meer op?’
‘Nieuwbouw in de Vondelstraat.’
Michel kijkt op zijn horloge. Het is tien uur, hij moet vroeg op en Hanni is
ziek. Bovendien, noch Hanni, noch hijzelf wil in een nieuw huis wonen.
‘Het is niet ver van het hotel,’ zegt de makelaar. ‘Kijken kost niks.’
Even later passeren ze de oude platanen tegenover het hotel, steken het
Leidsche Bosje over en staan in een stille straat met tamelijk statige huizen. De
zuidkant is bebouwd met grote villa’s die wijd uit elkaar staan en uitzicht laten
op het Vondelpark erachter dat nog groen is in het late licht. Ertegenover
bevindt zich een gesloten gevelfront van huizen met voortuintjes en kleine
balkons op de eerste verdieping. Een kerk met spitse torens lijkt midden in de
straat te staan, in een wijde poort met een tongewelf zwaait een lamp in de
wind. Amsterdamsche manege, leest Michel. Er hangt een pittige geur van
paardenmest.
De makelaar beklimt de stoep van een klein herenhuis van drie verdiepingen.
De eerste verdieping heeft een stenen balkon, net als de huizen links en rechts
die precies hetzelfde zijn. Hun schoenen kraken over het parket. Terwijl ze de
kamers doorkruisen prijst de makelaar het object bezielend aan.
‘Deze schuiframen zullen uw vrouw niet goed bevallen,’ zegt hij, ‘maar die
hebben bijna alle huizen hier, daar is niets aan te doen. Maar kijkt u eens wat
een licht en ruimte. Alles kan open. De staat van onderhoud is uitstekend, het
ziet er allemaal netjes uit.’
‘Keurig behang,’ beaamt Michel. ‘Kan ik het dak eens zien?’
‘Het is geen behang, meneer! Het is bespanning van ruwe zijde op houten
betengeling. De huidige bewoners hebben dat met veel liefde op maat laten
maken, het is zuiver ambachtelijk handwerk. Er zijn nog maar weinig mensen
die dat kunnen. Het kost een fortuin.’
Maar Michel is al vooruit gelopen naar boven. Op zolder haalt hij een paar
keer diep adem door de neus.
‘De luchtcirculatie is goed,’ stelt hij zuinig vast. ‘Droog. Geen vocht.’
Hij opent het raam, stapt in de goot en kijkt om zich heen. Het lood ligt
stevig aangeklopt over de nok. Met zijn hand reikt hij naar de slabben. Die zijn