inkijkexemplaar - ebook kopen bij eboektekoop.nl

‘Liebling, wo ist das Pferd?’ vraagt Hanni.
‘Maar Hanni, dit is een elektrische auto!’
Elektriciteit kent Hanni alleen van de tram. De tram in Hannover had ook
geen paard, maar wel een staart waarmee hij werd voortgeduwd langs de
bovenleiding. Dit voertuig heeft geen van beide.
‘Geen paard en geen staart,’ beaamt Michel. ‘De Atax rijdt op eigen kracht.
Volledig elektrisch. Een wonder van technisch vernuft. Acht versnellingen!’
Op de Dam breekt de zon zwavelig door de wolken.
‘En dat is ons paleis,’ wijst Michel trots. ‘Gebouwd door Jacob van Campen
in 1648. Bijna twintig jaar hebben ze eraan gewerkt. Geen paleis in de wereld
heeft zulke mooie marmeren beelden. Allemaal door één en dezelfde
meesterhand gemaakt, niet het allegaartje dat je in alle andere paleizen ziet.
Quellein, onthoud die naam, Hanni! De beste beeldhouwer aller tijden.
Niemand kon zoiets betalen, alleen wij. Amsterdam was het centrum van de
wereldhandel.’
‘Waarom zitten er zoveel raampjes in de gevel?’ informeert Hanni. ‘Zijn de
kamers erg klein?’
‘Dat niet, maar onze vorstin kijkt graag naar buiten, ze houdt van mensen.’
‘Waar is de fontein?’
‘Die is er niet.’
‘Geen fontein? Wat is nou een paleis zonder fontein?’
Michel zwijgt beledigd. Zo’n paleis vond je toch zeker in de hele wereld niet.
Om het goed te maken prijst Hanni de kerk van zachtgele steen die er
bescheiden naast staat in een hoekje van het plein. De toren die als een
stopnaald een gat in de lucht prikt bevalt haar, net als de duiven op de keitjes
waar kinderen achteraan rennen en vrouwen met gesteven schorten; de grappige
ijzeren paaltjes met het wapen van de stad erin die de voetgangers beschermen
tegen de paarden, de statige huizen waarvan er geen twee hetzelfde zijn en café
De Bisschop op de hoek van de Dam, waar Amsterdammers pratend hun
Wiener melange omroeren tussen de geraniums, door luifels beschermd tegen
de zachte regen.
De lente is hier verder dan in Hannover, ze ziet het aan de boerinnetjes met
hun zinken emmertjes die takken seringen voor een halve cent verkopen in de
Leidsche Straat.
‘O Miki…’ Ze knijpt verheugd in zijn arm.
‘Amsterdam!’ verklaart Michel op een toon alsof hij de stad speciaal voor
haar uit een hoge hoed heeft getoverd.
Bij een plein met trapgeveltjes mindert de Atax vaart. Kinderen met petten
krassen een hinkelbaan op de stoep. Onder de bomen staat een krantenkiosk. De
krantenventer roept uit het open luik.
‘Gifwolk bedwelmt de Fransen! Leest het nieuws over de oorlog!’
De chauffeur tilt de koffers uit de auto en draagt ze tot boven aan een trap die