inkijkexemplaar - ebook kopen bij eboektekoop.nl

‘Nee zeg, stel je voor… als ik Hollands ga plappern neemt niemand me
serieus. Zij spraken Duits, zo goed en zo kwaad als het ging.’
Michel glimlacht. God zij dank, Hanni was zichzelf weer, vrolijk en vol
energie.
‘Miki, Liebling, we zetten rozen op stam in de tuin, ja? Het brengt geluk…’
De waterleiding lekt, de straat wordt opgebroken en blijft wekenlang zo
liggen. In de kelder staat een meter water. De tegenslagen laten haar koud.
Eindelijk stopt de regen. In de kruinen van de iepen ruist de wind. Het blad
zeeft het zonlicht. Toni stuurt bericht dat het mama wat beter gaat, al kan ze
nog niet reizen. Ze kan wel huilen van geluk. ’s Avonds luistert Michel
goedkeurend naar haar inspanning van de dag. Het parket wordt geschuurd en
geboend. De salonstoeltjes worden bekleed met hetzelfde zachte,
lavendelkleurig velours van de gordijnen. Op de betengelde muren komt
nieuwe okergele zijde en Hubi’s kinderkamer wordt wit met rieten meubeltjes.
‘Voor de logeerkamers, Miki, wat dacht je van donkere eiken bedden en
kasten, lichte spreien en gordijnen met grote bloemen erop, en Deventer kleden
op de vloer? Zou dat niet een prachtige combinatie zijn?’
‘Ik vind alles mooi wat jij mooi vindt.’
Dat komt hem duur te staan, want als sluitstuk laat ze een paar reusachtige
palmen de serre binnendragen, een clivia met twintig bloeiende kelen en een
kanarie in een grote kooi. De vogel met zijn priemende ogen jaagt Michel
bepaald angst aan.
*
Begin augustus trekken ze in het huis in de Vondelstraat. Op de sprei van hun
ledikant laat Hanni, voor het eerst sinds ze in Amsterdam zijn, Michel om
genade smeken. Als hij dat met overgave gedaan heeft, terwijl de kanarie in de
serre zijn climax begeleidt met trillende uithalen, vlijt hij zijn hoofd op haar
borst en zucht diep en tevreden.
Zeven stamrozen laat hij in het tuintje planten, een voor Huub en een voor
elke toekomstige zoon. Recht en stram als soldaten in het gelid staan ze langs
de zijkant van de serre in de zon.
Een kokkin is gauw gevonden. Ze heet Käthe, komt uit Aken en kookt
zonder het ABC der Küche zelfs maar open te slaan. Op de oproep voor een
meisje voor dag en nacht komt tot drie keer toe geen reactie. Michel stelt voor
een annonce in een Limburgse krant te plaatsen. Er zijn daar meer vrouwen
beschikbaar voor zulk werk, denkt hij. Er komt er zegge en schrijve één, een
meisje van zestien met een zangerig accent, gezeglijk en opgewekt maar niet al
te vlug van begrip. Hanni zucht maar eens diep, veel keus is er niet, en zo trekt
Sientje naast de droogzolder in het donker eiken van de dienstbodekamer.
Eindelijk staat alles zo’n beetje op zijn plaats. Het huis is ingericht. De
bakker, de groenteman, de melkboer, allemaal komen ze op doordeweekse
dagen met karren langs de deur. Zelfs de slager bezorgt aan huis. De