Beleids- en informatieblad Aar el • Nieuwe permanent ... - Kerknet

Ik ben het toch niet, Heer?
De vierde dag van de Goede Week
wordt het verraad door Judas concreet.
De afspraken worden gemaakt
in het voordeel van de hogepriesters
en van Judas. Het wordt
een ‘win-winsituatie’! De grote verliezer
is Jezus, de Lijdende Dienaar
die zich niet verzet, zoals het derde
lied van de Dienaar van Jahwe in
de eerste lezing zingt. Opnieuw
spelen deze dingen zich af tijdens
een maaltijd. De derde op rij met
als hoogtepunt het Laatste Avondmaal.
De instelling van het heilige
maal, de eucharistie, wordt ingeleid
door verraad, verloochening en
het ijle geroep van de leerlingen:
‘Ik ben het toch niet, Heer?’. Inderdaad,
zij zijn het niet, geen enkele
– op de naïeve Johannes na – die
Jezus zullen bijstaan in zijn liefdevolle
lijden, in zijn passie!
Voor alle eeuwen
een teken ons gegeven
Met Witte Donderdag, de vijfde
dag van de Goede Week, zetten
wij het paastriduüm in. Indien wij
de vorige dagen al niet als ‘goede’
hebben beleefd, is het nu hoog tijd
om ons over te geven aan de genade
die deze week ons schenkt.
Paul Schollaert schreef voor deze
dag een lied waaruit het citaat
boven deze alinea komt (ZJ 731).
Met Witte Donderdag gedenken
wij de instelling van de eucharistie
en de liturgie geeft er ons de
diepe betekenis van. De eerste
lezing toont het bloed van het lam
aan de deurposten van de Israëlieten
als voorbode van hun redding,
van hun ‘pesach’, hun doortocht
van de slavernij in Egypte naar het
beloofde land. In de tweede lezing
verhaalt Paulus wat hem is overgeleverd:
de heilige maaltijd, het
Laatste Avondmaal dat het eerste
is geworden. In het evangelie toont
Jezus de betekenis van dit eerste
maal, van de eucharistie én van
het priesterschap. Hij geeft aan de
leerlingen van toen en die van nu
‘een bewijs van zijn liefde tot het
uiterste toe’. Als een slaaf wast Hij
hun en onze voeten en Hij voegt
eraan toe: ‘Ik heb u een voorbeeld
gegeven opdat gij zoudt doen zoals
Ik u gedaan heb.’
Wij roemen
in ’t Kruis van de Heer
De woorddienst en de kruishulde
van Goede Vrijdag tonen de dood
van de Lijdende Dienaar van Jahwe,
maar ook zijn verheffing door
God. Jezus, de Zoon van God, is
immers een verheven hogepriester
die in zijn lijden en sterven ook
ons kwetsbare en sterfelijke leven
heeft verheven. Het lied ‘Wij roemen
in ’t Kruis van de Heer’ vat
het krachtig samen: ‘In Hem is ons
heil, ons Leven en Verrijzenis, door
wie wij verlost en bevrijd zijn’ (ZJ
367). De passie volgens Johannes
verhaalt de lijdensweg, de kruisweg
van de Lijdende Dienaar en brengt
ons het verraad en de verloochening
die we deze week al tegenkwamen
opnieuw in herinnering.
Maar centraal staat het kruis met
de triomferende Christus. In de
ogen van velen het teken bij uitstek
van zijn mislukking, in de ogen van
wie gelooft het teken van zijn en
onze redding.
‘…’
Geen lied, geen beeld, geen woord.
Alleen maar stilte op de zevende
dag van de Goede Week, Stille Zaterdag.
Geen stilte voor de storm,
maar rust – grafrust – tot in de
nacht het nieuwe vuur het Licht
van Christus zal aansteken en ‘hosanna’
en ‘kruisig Hem’ bedolven
zullen worden onder talloze halleluja’s.
Het leven overwint de dood,
de liefde overwint alles, ‘Christus
ons paaslam is geslacht, dit is de
dag die de Heer gemaakt heeft!’
luc van hilst
pastoor scherpenheuvel
Afbeeldingen uit het veelluik ‘Passie en Verrijzenis’
van de Franse kunstenaar Arcabas. Dit
veelluik is te bezichtigen in het bedevaartsoord
Onze-Lieve-Vrouw van Scherpenheuvel.
21 ~