Perspectief nummer 15 - Rbo

14
een aantal Werkschooljongeren buiten de boot is gevallen. Niets is
zeker, ook een arbeidsovereenkomst niet. Verschil is alleen dat die
jongeren dan wel iets op hun cv hebben staan, nu niet.”
Werkscholen speciaal voor de zorgsector:
jobcarving biedt perspectief
De uitrol van het Werkschoolconcept is in volle gang, de eerste successen
zijn al geboekt. Wat zijn de plannen voor de toekomst? “Het is
duidelijk dat vooral in de techniek, zorg, schoonmaak en beveiliging
tekorten gaan ontstaan. Wij zitten er serieus over te denken om
Werkscholen specifiek voor de zorg op te richten. De sector zelf reageert
positief op dit voornemen. Als ik nu een willekeurig ziekenhuis
bel om te vragen waar zij behoefte aan hebben, luidt het antwoord:
MBO 3 of 4, HBO én budget. In die behoeften kan de Werkschool
vandaag niet voorzien, maar ze kan wel op wat langere termijn bijdragen
aan een oplossing. Voor veel MBO- en HBO-functies in de zorg
geldt dat een deel van de taken niet om dat hoge opleidingsniveau
vraagt. Door nu die functies op te splitsen - jobcarving - kan beter
gebruik worden gemaakt van de deskundigheid van de hoger
geschoolden en komen eenvoudige werkzaamheden binnen bereik van
bijvoorbeeld de jongeren van de Werkschool. Frans Nijhuis, hoogleraar
aan de Universiteit Maastricht, begeleidt zo’n project in het
Slotervaart Ziekenhuis en laat zien dat de oplossing kosteneffectief is
en leidt tot een betere aansluiting van vraag en aanbod op de arbeidsmarkt.
Voor andere sectoren waar tekorten bestaan of ontstaan, kan
ik me voorstellen dat daar eveneens eigen Werkscholen voor komen.”
Alleen al het vertrek van babyboomers gaat
voor forse krimp op de arbeidsmarkt zorgen
Toenemende krimp op de arbeidsmarkt, dat is waar de Werkschool op
inspeelt. Maar er zijn economen die niet geloven in krimp. Wat vindt
Hans Kamps daarvan? “Tja, als je veronderstelt dat steeds meer werk
naar lagelonenlanden verdwijnt en als je veronderstelt dat door de
open grenzen goedkope arbeidskrachten naar Nederland komen en als
je veronderstelt dat de crisis onverminderd doorzet… dan heb je
gelijk. Maar op die manier kun je elke vorm van arbeidsplek wegredeneren.
Veel werk in de dienstverlening valt niet eens naar het buitenland
te brengen. En neem nu eens aan dat economische groei nog
geruime tijd uitblijft, dan hebben we binnenkort nog steeds te maken
met het vertrek van een enorme hoeveelheid babyboomers. Die moeten
worden vervangen, crisis of geen crisis. Zelf ben ik ook babyboomer.
Op mijn generatie is veel kritiek, maar één ding doen we goed: met
elkaar op hetzelfde moment de arbeidsmarkt verlaten!”, waar Kamps
Over Hans Kamps
Drs. Hans (J.A.) Kamps is onder andere voorzitter van de
Algemene Bond van Uitzendorganisaties (ABU), Kroonlid van de
Sociaal Economische Raad (SER), voorzitter van Jeugdzorg
Nederland en voorzitter van CrossOver, kenniscentrum jonggehandicapten.
Rode draad in zijn activiteiten is de driehoek
sociale zekerheid-arbeidsmarkt-onderwijs. Zijn motto: ‘de beste
vorm van zorg is participatie’. Onder zijn voorzitterschap bracht
de Commissie Werkscholen eind 2010 het advies ‘Zicht op Werk’
uit aan het kabinet.
lachend aan toevoegt: “En wij willen op onze oude dag natuurlijk
goed verzorgd en vertroeteld worden. Minstens zes jongeren rond ons
bed!”
De doelen van dit kabinet rondom de SW lijken mij
nogal overambitieus, maar we zullen zien waartoe
werkgevers bereid zijn
Iets anders, tot slot. Wat vindt Hans Kamps van de doelstelling van
het kabinet om het aantal beschermde werkplekken in de Sociale
Werkvoorziening uiteindelijk terug te brengen tot een derde? “Ik ben
commissaris bij Drechtwerk, het SW-bedrijf van Dordrecht. Ik heb
grote bewondering voor de inspanningen die daar worden verricht om
mensen bij een bedrijf geplaatst te krijgen. Ik vind het kabinet nogal
overambitieus. Het kan toch niet zo zijn dat mensen voor wie geen
reguliere werkplek te vinden is, ook niet meer in de Sociale
Werkvoorziening terecht kunnen? Dat past toch niet in een welvaartsstaat?
De volgende stap is nog dat SW-bedrijven goedkope arbeidskrachten
uit het buitenland moeten halen om als productiebedrijf
rendabel te kunnen zijn. Wat ik wel goed vind, is dat werkgevers
alleen betalen voor het daadwerkelijke productieve vermogen van
mensen en dat de rest wordt aangevuld. Als straks blijkt dat werkgevers
inderdaad bereid zijn om onder die conditie mensen met een laag
productief vermogen in dienst te nemen, dan heb ik niks gezegd. Ik
zit niet geharnast in mijn bedenkingen. Wanneer de regering blijft
investeren in voorgezet speciaal onderwijs en praktijkonderwijs, verwacht
ik dat de druk op de WSW op termijn zal worden verlicht. We
zullen het wel zien allemaal.”
Tekst: Touché concept & copy
Fotografie: ABU