Perspectief nummer 15 - Rbo

More documents

Recommendations

Info

14 een aantal Werkschooljongeren buiten de boot is gevallen. Niets is zeker, ook een arbeidsovereenkomst niet. Verschil is alleen dat die jongeren dan wel iets op hun cv hebben staan, nu niet.” Werkscholen speciaal voor de zorgsector: jobcarving biedt perspectief De uitrol van het Werkschoolconcept is in volle gang, de eerste successen zijn al geboekt. Wat zijn de plannen voor de toekomst? “Het is duidelijk dat vooral in de techniek, zorg, schoonmaak en beveiliging tekorten gaan ontstaan. Wij zitten er serieus over te denken om Werkscholen specifiek voor de zorg op te richten. De sector zelf reageert positief op dit voornemen. Als ik nu een willekeurig ziekenhuis bel om te vragen waar zij behoefte aan hebben, luidt het antwoord: MBO 3 of 4, HBO én budget. In die behoeften kan de Werkschool vandaag niet voorzien, maar ze kan wel op wat langere termijn bijdragen aan een oplossing. Voor veel MBO- en HBO-functies in de zorg geldt dat een deel van de taken niet om dat hoge opleidingsniveau vraagt. Door nu die functies op te splitsen - jobcarving - kan beter gebruik worden gemaakt van de deskundigheid van de hoger geschoolden en komen eenvoudige werkzaamheden binnen bereik van bijvoorbeeld de jongeren van de Werkschool. Frans Nijhuis, hoogleraar aan de Universiteit Maastricht, begeleidt zo’n project in het Slotervaart Ziekenhuis en laat zien dat de oplossing kosteneffectief is en leidt tot een betere aansluiting van vraag en aanbod op de arbeidsmarkt. Voor andere sectoren waar tekorten bestaan of ontstaan, kan ik me voorstellen dat daar eveneens eigen Werkscholen voor komen.” Alleen al het vertrek van babyboomers gaat voor forse krimp op de arbeidsmarkt zorgen Toenemende krimp op de arbeidsmarkt, dat is waar de Werkschool op inspeelt. Maar er zijn economen die niet geloven in krimp. Wat vindt Hans Kamps daarvan? “Tja, als je veronderstelt dat steeds meer werk naar lagelonenlanden verdwijnt en als je veronderstelt dat door de open grenzen goedkope arbeidskrachten naar Nederland komen en als je veronderstelt dat de crisis onverminderd doorzet… dan heb je gelijk. Maar op die manier kun je elke vorm van arbeidsplek wegredeneren. Veel werk in de dienstverlening valt niet eens naar het buitenland te brengen. En neem nu eens aan dat economische groei nog geruime tijd uitblijft, dan hebben we binnenkort nog steeds te maken met het vertrek van een enorme hoeveelheid babyboomers. Die moeten worden vervangen, crisis of geen crisis. Zelf ben ik ook babyboomer. Op mijn generatie is veel kritiek, maar één ding doen we goed: met elkaar op hetzelfde moment de arbeidsmarkt verlaten!”, waar Kamps Over Hans Kamps Drs. Hans (J.A.) Kamps is onder andere voorzitter van de Algemene Bond van Uitzendorganisaties (ABU), Kroonlid van de Sociaal Economische Raad (SER), voorzitter van Jeugdzorg Nederland en voorzitter van CrossOver, kenniscentrum jonggehandicapten. Rode draad in zijn activiteiten is de driehoek sociale zekerheid-arbeidsmarkt-onderwijs. Zijn motto: ‘de beste vorm van zorg is participatie’. Onder zijn voorzitterschap bracht de Commissie Werkscholen eind 2010 het advies ‘Zicht op Werk’ uit aan het kabinet. lachend aan toevoegt: “En wij willen op onze oude dag natuurlijk goed verzorgd en vertroeteld worden. Minstens zes jongeren rond ons bed!” De doelen van dit kabinet rondom de SW lijken mij nogal overambitieus, maar we zullen zien waartoe werkgevers bereid zijn Iets anders, tot slot. Wat vindt Hans Kamps van de doelstelling van het kabinet om het aantal beschermde werkplekken in de Sociale Werkvoorziening uiteindelijk terug te brengen tot een derde? “Ik ben commissaris bij Drechtwerk, het SW-bedrijf van Dordrecht. Ik heb grote bewondering voor de inspanningen die daar worden verricht om mensen bij een bedrijf geplaatst te krijgen. Ik vind het kabinet nogal overambitieus. Het kan toch niet zo zijn dat mensen voor wie geen reguliere werkplek te vinden is, ook niet meer in de Sociale Werkvoorziening terecht kunnen? Dat past toch niet in een welvaartsstaat? De volgende stap is nog dat SW-bedrijven goedkope arbeidskrachten uit het buitenland moeten halen om als productiebedrijf rendabel te kunnen zijn. Wat ik wel goed vind, is dat werkgevers alleen betalen voor het daadwerkelijke productieve vermogen van mensen en dat de rest wordt aangevuld. Als straks blijkt dat werkgevers inderdaad bereid zijn om onder die conditie mensen met een laag productief vermogen in dienst te nemen, dan heb ik niks gezegd. Ik zit niet geharnast in mijn bedenkingen. Wanneer de regering blijft investeren in voorgezet speciaal onderwijs en praktijkonderwijs, verwacht ik dat de druk op de WSW op termijn zal worden verlicht. We zullen het wel zien allemaal.” Tekst: Touché concept & copy Fotografie: ABU
Wat vinden werkgevers er zelf van? De overheid wil meer mensen met een arbeidsbeperking aan het werk hebben in reguliere banen, maar hoe denkt de werkgever hierover? Per 1 januari 2013 gaat de nieuwe Wet werken naar vermogen in. Doel van deze wet is om met minder financiële middelen meer mensen duurzaam te laten participeren op de arbeidsmarkt. Iedereen die kan werken, zal zoveel mogelijk in zijn eigen onderhoud moeten voorzien, is het uitgangspunt. Dit geldt ook voor mensen die vanwege een lichamelijke of verstandelijke beperking slechts gedeeltelijk kunnen werken. Om dit te realiseren zullen er meer reguliere banen beschikbaar moeten komen voor mensen die nu nog aangewezen zijn op een Wajong uitkering of de sociale werkvoorziening. Het kabinet belooft daarom om het voor werkgevers gemakkelijker en aantrekkelijker te maken om mensen met een arbeidsbeperking in dienst te nemen, bijvoorbeeld met behulp van loondispensatie en jobcoaching. De werkgever zelf komt echter nauwelijks aan het woord over de plannen van het kabinet. Hoog tijd om te vragen hoe werkgevers zelf denken over het in dienst nemen van werknemers met een arbeidsbeperking. Met dit doel organiseerden RBO en onderzoek- en adviesbureau CAB op 27 september jl. een brainstormsessie voor MKB-bedrijven in Noord-Nederland met als centrale vraag: “Waarom zou ik wel of niet een werknemer met een beperking in dienst nemen?” Louwe Dijkema, voormalig voorzitter van VNO-NCW Noord en tot voor kort algemeen directeur van grafisch bedrijf Koninklijke Van Gorcum, leidde als onafhankelijke gespreksleider het debat. De ervaringen zijn overwegend positief Al snel blijkt dat veel van de aanwezige werkgevers al één of meer werknemers met een arbeidsbeperking in dienst hebben. Hun ervaringen zijn overwegend positief: het geeft veel voldoening om mensen met minder kansen op de arbeidsmarkt te zien groeien naar een volwaardige baan en met de juiste begeleiding hebben zij bovendien een grote toegevoegde waarde voor het bedrijf. Wajongers met een verstandelijke beperking kunnen bijvoorbeeld heel goed zijn in het uitvoeren van eenvoudige, repetitieve werkzaamheden. De ervaring is dat zij met plezier werk doen waar andere werknemers snel op uitgekeken zijn en bovendien een positieve invloed hebben op de werksfeer binnen het bedrijf. Philips Winschoten, een glas- en kwartsfabriek met ca. 200 medewerkers in dienst, heeft al jaren een werkgelegenheidsplan voor mensen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt. Operations manager Jan Disbergen vertelt dat hij vooral positief verrast is door het feit dat de andere medewerkers zich verantwoordelijk voelen voor collega’s met een arbeidsbeperking en trots zijn op hun vorderingen. <strong>15</strong>
Page 1 and 2: Hans Biesheuvel over dynamisch arbe
Page 3 and 4: Voorwoord Hoe kunnen zoveel mogelij
Page 5 and 6: waarom, we weten hoe, Over Ton Wilt
Page 7 and 8: er kennis van genomen en zijn er er
Page 9 and 10: grote bedrijven een stuk eenvoudige
Page 11 and 12: GASTCOLUMN Paul de Beer Het fabeltj
Page 13: Nog in de huidige kabinetsperiode w
Page 17 and 18: vloer hadden. Dat kost ons onnodig
Page 19: Louwe Dijkema Over de Wet werken na

Perspectief nummer 15 - Rbo

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?