Kampioenen- kweker Gerard Kemkers - TVM Verzekeringen

6 \ TVM ACTUEEL 180
Nieuwsgierig naar
Jorien Voorhuis.
naar de interpersoonlijke dynamiek. Als
ik een profiel heb, ik heb bijvoorbeeld
een snelle jongen nodig, en je weet dat
we bij TVM een Nederlandse ploeg willen
zijn, dan ís er soms niet eens een
keuze. Dan is er maar één kandidaat.
Jan Blokhuijsen bijvoorbeeld.”
Of Koen Verweij...
“Koen was geen match. Daar heb ik
uiteindelijk geen moeite mee. Voor
Marrit Leenstra gold hetzelfde. Twee
mismatches om verschillende redenen.
Het is moeilijk om naast een
type als eerder Renate Groenewold
en nu Sven Kramer en Ireen Wüst
mensen te vinden. Zij tillen het
niveau naar zó hoog.
Van Marrit heb ik geleerd dat je
moet streven naar een niet te groot
leeftijdsverschil. Zij was nog een meisje
en zat in een ploeg met Carl Verheijen
en Erben Wennemars, die al vader
waren. Dat filtert en filtert en filtert...”
Dat wist je toch van tevoren?
“Dat weet ik niet. Met Sven en Ireen, die
ook heel jong binnen kwamen, zijn we
verwend geweest. Koen en Marrit kwamen
in gesprekken, prestaties en perspectief
vergelijkbaar over. En dan moet
je in de praktijk merken wat de waarheid
is. Met Marrit konden we helaas
de aansluiting niet vinden. Dan kan
topsport keihard
zijn. Hadden we
niet goed ingeschat.
Mijn
geloof in Marrit
blijft overigens
ongelooflijk hoog. Ik ben namelijk, net
als Louis van Gaal, een echte ALO’er.
Een meisje als Marrit is voor mij per
direct een uitdaging. Alleen kan ik me,
in een ploeg als de onze, niet helemaal
vrijmaken voor haar. Een vertrek is dan
beter. Jochem Uytdehaage, met wie ik
twee keer Olympisch goud pakte, kreeg
op het eind bij ons ook heel moeilijke
jaren. Die heb ik ook gezegd: als je verfrissing
in je programma moet hebben,
ga dan elders kijken.”
Dat klinkt alsof je het voor de sporter
doet.
“Sure. De sporter is te allen tijde mijn
drijfveer. Je moet als coach een soort
“Met de vuist op tafel
slaan is niet mijn stijl”
kameleon zijn. Velen in mijn werkveld
kiezen voor één stijl. Ik niet. Als
ALO’er ben je opgeleid in allerlei vormen
van communicatie, methodieken,
pedagogieken. Ik heb die bagage
gekregen en die moet ik benutten om
voor een ieder iets te vinden.”
Met Rintje Ritsma lukte dat destijds
niet.
“Dat liep eerst uitstekend. Maar het
uitgangspunt was: Rintje voelde zijn
carrière naar het einde toe gaan en
wilde vers bloed, nieuwe ideeën.
Daarin vonden we elkaar in het begin.
Maar Rintje had moeite zijn eigen stijl
te veranderen en ik kon niet een heel
team laten werken in de stijl waarin
Rintje wilde werken. En dan ontstaan
er problemen. Toen werd het kritisch
en koos Rintje uiteindelijk zijn eigen
weg. Prima en wat mij betreft even
goede vrienden.”
Wat had je van andere coaches willen
hebben?
“Nou, Jac Orie bewijst dat ie mensen
snel kan laten schaatsen. Ik ook, maar
hij heeft een hoog succespercentage bij
de echte sprintkant. Ons team heeft
nooit een dergelijk opmaak gekend,
maar de kennis van Jac blijft interessant.
Ik leef ondertussen al heel lang
naast Jac en niet zo lang geleden hebben
wij tegen
elkaar gezegd:
we kennen
elkaar eigenlijk
helemaal niet.
Hij is, denk ik,
wel wat directer dan ik. Ik sla bijna
nooit met de vuist op tafel. Ik heb er
wel wat stappen in gemaakt, maar het
is niet mijn stijl. Mijn werkwijze en
persoonlijkheid passen in mijn beleving
goed bij de bravoure, het
machismo, van de sporters die ik nu in
de ploeg heb. Onderdeel van het topsportbestaan
is een mate van rust, ontspanning.
Down to earth zijn. Dat
breng ik in.”
Maar je schiet toch wel eens uit je
slof? Tegen scheidsrechters, de
media...
“Als iemand mijn sporters iets aandoet
wel. Maar gebeurt dat met media, dan