De Christelijke Doop - Covenant Protestant Reformed Church

Prof C Graafland over de herdoop
(Uit: Volwassendoop, kinderdoop en herdoop)
Met de nodige nuanceringen wordt er door prof Graafland over de herdoop gesproken.
Daarna geeft hij er aan het eind van zijn boekje een duidelijke mening over:
“Ten slotte is het inderdaad mogelijk dat in de herdoop een bewuste, volgehouden afwijzing
en verachting van de doop ligt die in de vroege kinderjaren is ontvangen. Hier komen wij voor
een grote moeilijkheid te staan. Niet alleen de doophandeling van de kerk is hierbij in het
geding..... Maar ook dat deze doop instelling van Christus is die, ook al wordt ze door de kerk
met veel zonde en ongehoorzaamheid en ongeloof omringd, toch instelling van Christus blijft.
Wie haar veracht, veracht dus de instelling van Christus ook al geeft de kerk zelf aanleiding
ertoe.
Nogmaals: de kerk staat hier schuldig maar ook degene die de doop afwijst, staat dan
schuldig. Dit krijgt zijn diepste en doorslaggevende gewicht door het feit dat bij de doop niet
de naam van de kerk of van een predikant, maar van de drie-enige God zelf is genoemd en
aangeroepen. Wij zijn gedoopt in de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest. Wie
deze doop veracht, veracht ook deze aanroeping van de Naam en daarbij ingesloten ook de
Naam van God zelf.
Hier treedt een aangrijpende toespitsing op. Want dan is het van tweeën één:
1. Of de kerk ontheiligt de Naam van de drie-enige God bij elke doopbediening omdat zij dat
doet bij een ijdele handeling waarbij de naam des Heeren ijdel gebruikt wordt (vergelijk
Exodus 20:7). Gij zult de Naam van de HEERE uw God niet ijdel gebruiken.
2. Of het is zo dat zij deze doop voor ijdel verklaren, terwijl zij wettig is, ook de aanroeping
van de Naam voor ijdel verklaren en daarmee, als deze aanroeping toch wettig geschied is, de
Naam des Heeren zelf ontheiligen. Zo wordt de goede Naam die over ons aangeroepen is,
gelasterd (Jacobus 2:7). Lasteren zij niet de goede Naam, Die over u is aangeroepen?
Wij beseffen diep dat hier de zaak tot het uiterste is toegespitst. Maar juist, wanneer wij deze
zaak ernstig nemen met een laatste ernst, kunnen wij tot geen andere conclusie komen dan:
1. Óf de doop van de kerk is een ijdele zaak waaraan de kerk zich ernstig bezondigt door Gods
Naam te ontheiligen.
2. Óf zij die ten onrechte deze doop ijdel verklaren, bezondigen zich daaraan door ook Gods
Naam de ontheiligen.
Wellicht zullen de meesten van hen die tot herdoop zijn overgegaan niet tot deze vergaande
veroordeling willen komen dat de kerk schuldig staat aan een vrijwel permanente ontheiliging
van de Naam in elke doopbediening. Als dit echter wel het geval is, wordt wel tegelijk hun
eigen daad van herdoop geducht in de waagschaal geworpen en is dit in het midden van de
gemeente onbestaanbaar en daarom ook ontoelaatbaar (Matthéüs 12: 25). En een iedere stad
of huis dat tegen zichzelf verdeeld is, zal niet bestaan.”
42