Verkiezingsprogramma 14 oktober 2012 - Yves Verberck

onaanvaardbaar standpunt. Dit standpunt (geen behoefte aan bijkomende woningen) werd
overgenomen in het zogeheten “Woonplan” (p. 96) dat het schepencollege op 1 maart 2012
aan de gemeenteraad voorlegde. Mede daardoor is dit woonplan niets meer geworden dan
een lege doos. Deze nota van nochtans 127 bladzijden bevat immers helemaal geen
concreet “plan” voor een degelijk woonbeleid maar is slechts een verzamelmap van vaak
totaal overbodige informatie, zoals bijvoorbeeld over het aantal zonneboilers in de
gemeente of over het hergebruik van water, wat met de echte woonproblematiek niets te
maken heeft. Ook in deze nota wordt vertrokken van compleet verouderde
bevolkingsprognoses. Wel wordt vermeld dat de gemeente van bovenaf verplicht wordt om
tegen 2020-25 werk te maken van 245 sociale huurwoningen en 121 sociale
koopwoningen. Maar nergens lezen we hoe men deze objectieven concreet wil bereiken.
De gevolgen van dit ontstellend gebrek aan inzicht en visie zijn bijzonder groot. Gezien het
zogenaamde “gebrek aan behoefte” is het namelijk voorlopig niet mogelijk om
woonuitbreidingsgebied aan te snijden. Door toedoen van het structuurplan werden deze
gebieden gereserveerd voor de lange termijn, met name na een nieuwe behoefteraming,
bijvoorbeeld in het kader van een volgend structuurplan. Dit kan evenwel nog vele jaren op
zich laten wachten, terwijl de nood aan bouwgrond voor Grimbergenaars vandaag uiterst
groot is en precies in een dergelijk woonuitbreidingsgebied gewone kavels wettelijk
kunnen voorbehouden worden voor mensen met een lokale binding. Het huidige
gemeentebestuur heeft de uitwerking van een Grimbergs woonbeleid hiermee dus ten
zeerste bemoeilijkt in plaats van vergemakkelijkt.
En inzake Strombeek-Bever wordt in het structuurplan dan weer de nadruk gelegd op de
verhoging van de woonlagen en de bouw van appartementen, terwijl de vraag van jonge
gezinnen juist gericht is op eengezinswoningen. Enkel daarmee kan men jonge gezinnen
duurzaam aan onze gemeente binden.
Bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen werden nochtans hoge verwachtingen gewekt
inzake een sterk woonbeleid. Een CD&V-campagne met opeengestapelde caravans moest
aantonen hoe groot de nood wel was en hoe prangend de behoefte aan ‘betaalbaar wonen’.
Er zou een ‘woonmanager’ komen en eigen gemeentelijke woonprojecten. Er zou actief
gezocht worden naar nieuwe woonlocaties. Maar er kwam niets van. Waar buurgemeenten
vandaag een zeer actief woonbeleid voeren, gronden en woningen opkopen en
bedachtzaam ter beschikking stellen van de eigen bevolking, blijft Grimbergen met de
gekruiste armen zitten. Het enige wat gerealiseerd werd, is een “woonloket” op het
gemeentehuis, maar daar kan men enkel terecht voor allerlei premies en advies, maar niet
wanneer men op zoek is naar betaalbare woongelegenheid.
Eind 2011 kregen we een pijnlijk debat over de eventuele inplanting van een groot Lidlwarenhuis
bovenaan de Brusselsesteenweg, in een binnengebied nabij het Abtsdal, dat
zowel om stedenbouwkundige redenen als omwille van verkeerstechnische redenen
absoluut niet geschikt is voor de vestiging van een warenhuis. Dit gebied van 1 hectare is
wel bijzonder geschikt voor huizenbouw, want het is volledig omgeven door woningen.
Een vooruitziend beleid had dit gebied al lang gereserveerd voor woningbouw,
bijvoorbeeld via een BPA of een ruimtelijk uitvoeringsplan. Maar het huidig
gemeentebestuur heeft helaas niet de gedrevenheid om woonmogelijkheden te scheppen.
We kunnen dus zonder de minste overdrijving stellen dat het (gebrek aan) woonbeleid echt
wel het grootste fiasco is geworden van de huidige bewindsploeg.
8