Algemeen Nijmeegs Studentenblad / januari 2011 ... - ANS-Online

karkas van zijn huid ontdaan en hangen ze de enorme kluit
vlees ondersteboven aan de achterpoten op.
Tijd voor het ranzigere werk. Muzaffer rijdt een groenbak
onder het ontvelde vee en snijdt de buik open. De vier
magen en andere ingewanden glibberen met veel geweld
en geklots in de kliko. Vervolgens grijpt hij naar een buitenproportioneel
groot slagersmes dat op een middeleeuws
slagveld niet had misstaan. Met ferme slagen hakt de
besnorde Turk de stier in tweeën. De grote hoeveelheden
bloed en ingewanden maken weinig indruk op het slagersduo.
Onverstoord blijven de twee geanimeerd kletsen in het
Turks. Ali is tegelijkertijd bezig de afgezaagde kop te villen.
‘Mooie haardos, niet?’ grapt hij terwijl hij met de scalp van
de stier rondzwaait. ‘Met de kop doen we in principe niks,
die bewaren we enkel voor de post mortem-keuring.’
Deze wordt uitgevoerd door Rob Coolen, keurmeester
van de Kwaliteitskeuring Dierlijke Sector (KDS). Met een
mes ontleedt hij onder andere de koeienkop op zoek naar
besmettelijke ziektes. ‘Het is moeilijk om niet te verdwalen
in het regeldoolhof. Elke week komen er vier nieuwe voorschriften
bij waar een slachterij aan moet voldoen,’ aldus
Coolen. De zojuist geslachte stieren blijken ook van binnen
kerngezond en het vlees hoeft niet te worden vernietigd.
Zodra Coolen zijn keuringsstempel op de hompen vlees
heeft aangebracht kan het verkocht worden.
Hakken en zagen
De klandizie bestaat behalve uit winkels en restaurants
ook uit particulieren die wel oren hebben naar een mals
stukje halalvlees. Gedurende de middag neemt het aantal
bezoekers toe. Elke klant bestelt een stuk vlees dat vervol-
ANS-Online.nl
P. 19
gens op maat gehakt, gesneden of gezaagd wordt door
Ali en Muzaffer. ‘Ongeveer de helft van het vlees gaat naar
Rotterdam en Utrecht, de andere helft verkopen we hier’,
legt eigenaar Recep Kolukisa uit. Kolukisa kwam enige
tijd geleden in het nieuws nadat een dol geworden stier
ontsnapte uit zijn slachthuis. Deze gebeurtenis werd opgepikt
door de landelijke media en een hype was geboren.
Kinderboekenschrijfster Bibi Dumon Tak zette een burgerinitiatief
op om de stier van een wisse dood te redden.
Kolukisa: ‘Ik had een prijs van 2500 euro met dat rare wijf
afgesproken, maar toen ze me belde nam ze op met “Hé
gekke Turk!” Toen besloot ik de prijs te verdubbelen. Ze
moet eerst maar eens leren communiceren.’ Zover kwam
het echter niet. Toen een kinderboerderij voor gehandicapten
bij Kolukisa aanklopte, kregen ze de stier gratis
mee. ‘Ik kon zelf niets met dat beest. Verdoofde dieren kan
ik niet als halal verkopen. Op deze manier maakte ik er
nog iemand blij mee.’ Kolukisa maakt ook andere mensen
met vreemde verzoeken vrolijk: ‘Ik dacht dat ik een rare
cultuur had, maar welke delen van de stier sommige mensen
eten is echt bizar. Dingen die anders worden verbrand.
Sommige Somaliërs hebben een vreemde voorliefde voor
de staart. Af en toe heb ik Soedanezen in de zaak die de
tong, ballen of magen willen. Laatst was er zelfs iemand die
vroeg naar het buikvet. Die heb ik zelf in de afvalcontainers
laten graaien.’
Het leiden van het bedrijf bezorgt Kolukisa veel kopzorgen.
Hij is nu zeven maanden eigenaar van New Atlas en wordt
inmiddels mismoedig van alle regeltjes. ‘Voor het minste of
geringste wordt je vlees afgekeurd en ben je het kwijt. Ik
heb er nu al spijt van dat ik er in ben gestapt.’ ANS