Algemeen Nijmeegs Studentenblad / januari 2011 ... - ANS-Online

ANS-Online.nl
P. 22
Deze kinderen leven aan de rand van de samenleving.
Was dat de drijfveer om hen te filmen?
‘Nee. Ik vind die kinderen bijzonder, omdat ze in de wildernis
leven en daardoor heel erg kind kunnen zijn. Ze leven op een
terrein waar ze ongestoord vuurtjes kunnen stoken en met
bijlen kunnen hakken. Het is enorm puur. Het is het paradijs
voor die kinderen, maar tegelijkertijd ook de hel. Wat moet
er van hen worden? Er is geen plaats in de samenleving voor
kinderen die op die manier leven. Die kinderen hadden een
bijzondere vrijheid in hun spel, maar in het manifest van de
samenleving worden zij gezien als delinquenten. Dat er geen
plaats voor deze vrijheid is, komt mede door de manier waarop
er met educatie wordt omgegaan. Het is jammer hoe hier in de
samenleving over wordt gedacht.’
Vind je het verkeerd hoe er met onderwijs wordt omgegaan?
‘De inrichting van het Nederlandse onderwijs is verschrikkelijk.
Het is anderhalve eeuw geleden uitgevonden door industriëlen
om geschoolde arbeiders te krijgen die precies doen wat zij
willen. Ik vind dat kinderen daardoor beperkt worden. De
vrijheid van de mens moet het uitgangspunt zijn. Zelf kunnen
bedenken wat je in je leven wilt is veel interessanter. Het is
toch heel erg dat zoveel mensen niet weten wat ze willen?’
Wat vind jij van de bezuinigingen op kunst en cultuur?
‘Ik laat me zelf niet zo snel raken en heb me er niet afhankelijk
van gemaakt. Het is echter schrijnend dat deze maatregelen
worden genomen. Vooral de denigrerende manier waarop
over kunst wordt gesproken is buitengewoon schofterig. Die
houding van de politiek is dom en beperkt. Er groeit door de
bezuinigingen op de culturele sector straks een hele generatie
op die kunst en cultuur niet op waarde weet te schatten.
‘Kunst en cultuur geven je enorm veel inzichten in een samenleving.
In tegenstelling tot Afrika is kunst en cultuur in Nederland
een vanzelfsprekendheid en een grote verworvenheid.
Musea, architectuur, dans, muziek, mode en design; het staat
allemaal met haar wortels in de kunsten. In Afrikaanse steden
ontbreekt het daar nogal aan. Terug in Nederland besef je
van welke grote waarde die verworvenheden eigenlijk zijn,
en dat gaan we nu weer lekker allemaal afbreken.’
Momenteel sla je een compleet andere weg in door
een boek te schrijven over je reis naar Kenia.
‘Door steeds dezelfde dingen te doen raak ik verveeld. Het
schrijven van een boek is voor mij een stap in een onontgonnen
wereld. Ik kies graag de weg die voor mij onbekend is,
waardoor ik voor mezelf weer vanaf nul moet beginnen.
‘De strijd van iets nieuws ontdekken voelt niet altijd lekker
aan. Je bent onzeker: “Wat doe ik nou, kan ik dit wel?” Tegelijkertijd
werk ik het liefst in die staat van spanning.’
Wat zijn je plannen voor de toekomst?
‘Mijn boek vergt nu alle aandacht. Toekomstplannen zijn een
ruis in je hoofd en maken mijn leven te gecompliceerd. Mijn
leven is te vol en opwindend om er nog meer gedachten bij
te hebben, naast wat er nu gaande is.’
Wie zijn je grote voorbeelden?
‘Dat weet ik niet precies. Ik neem een voorbeeld aan mensen
die conventies doorbreken met de manier waarop ze leven
en werken, die met hun levensstijl anderen wakker schudden.
Ik probeer goed naar mezelf te luisteren.’
Vind je dat meer mensen zo moeten leven?
‘Veel mensen klampen zich vast aan wat ze hebben en wat ze
aan het doen zijn. Volgens mij word je daar niet gelukkig van,
ik niet tenminste. Ik wil de vrijheid hebben om nieuwe stappen
te kunnen zetten. Het uitbrengen van mijn boek is daar
een voorbeeld van. Om iets nieuws te doen moet je kunnen
loslaten, maar dat is lastig. Daardoor raken mensen gevangen
in dingen als een baan, een hypotheek en kinderen. Je kunt
dan geen kant meer op. Dat veel mensen zo leven, is voor mij
onbegrijpelijk.’ ANS