BD Ondermijnt Congo zijn toekomst? - Broederlijk Delen

1
Maman Maîtresse,
leerkracht en opkoopster
Een kleine, geïmproviseerde kopergroeve in
het hartje van een arbeiderswijk van de stad
Likasi. Boven de weg hangt een stofwolk, kinderen
stromen toe, zakken ertsen achter zich
aan slepend. ‘Mevrouw! Mevrouw!’ Deze jonge
mijnwerkers komen Jeannette begroeten, hun
‘handelsmama’, hun tussenpersoon. Elke dag
koopt ze van hen en andere mijnwerkers enkele
zakken koper om ze op het einde van de week
door te verkopen aan Gécamines. Vóór deze
kinderen haar ‘leveranciers’ werden, waren ze
haar leerlingen. ‘Maman Maîtresse’ is lerares
in een wijkschool. Met de kinderen aan wie ze
vroeger lesgaf, drijft ze nu handel. ‘De handelaars
komen bij mij met hun zakken grondstof
rond 11 uur. Ik weeg de zakken en betaal ze
100 Congolese frank per kilo. Ik ben heel toevallig
begonnen met dit werk toen ik een ton
kobalt verkocht in Kolwesi. Ik kreeg er 73.000
Congolese frank voor. Dat was heel veel geld
in die tijd, en dat zette me ertoe aan verder
te doen.’ Sindsdien ruilt ze, drijft ze handel en
slaat ze de zakken bij haar thuis op. Elke zaterdag
huurt ze voor 56 dollar een vrachtwagen
om twee ton producten te vervoeren naar het
filiaal van Gécamines. ‘Als het erts een goed
gehalte mineraal bevat, zo’n 20%, betalen ze
me 250 à 300 dollar per ton.’ Jeannette woont
samen met haar drie kinderen en haar man,
die ook opkoper is, in een bescheiden huis. ‘Dit
werk zorgt ervoor dat ik goed kan leven, mijn
kinderen gaan naar school en werken niet.’
Naast haar activiteiten als opkoopster, geeft
Jeannette nog altijd les. Ze leert ongeveer veertig
kinderen lezen en rekenen. Om zes uur ’s
avonds stoppen de lessen en dan verlaat Jeannette
de klas. De leerlingen zeggen in koor: ‘Tot
ziens, Maman Maîtresse.’ Later worden zij
misschien haar toeleveranciers.