BD Ondermijnt Congo zijn toekomst? - Broederlijk Delen

Hoe kan mijnbouw bijdragen
tot duurzame ontwikkeling?
De mijnbouw zou een belangrijke troef kunnen zijn voor de ontwikkeling van
Congo. Anno 2008 zorgt het slechte management van de natuurlijke rijkdom-
men echter alleen voor ellende en conflict. Om de opbrengsten uit de industri-
ele mijnbouw ten goede te laten komen aan de Congolese bevolking, moeten
vele voorwaarden vervuld raken.
Een eerlijk vergunningscontract is de basisvoorwaarde. Wat houdt dit in? Om
tot een eerlijk contract te komen moet de staat eerst weten wat ze juist ver-
koopt. Studies over de ondergrond en haalbaarheidsstudies zijn hoogst nood-
zakelijk vooraleer over te gaan tot het tekenen van een contract. Enkel op die
manier zullen eerlijke prijzen worden betaald en kunnen staatsbedrijven oor-
delen of een privépartner voldoende capaciteit heeft om tot productie over
te gaan. Het vastleggen van realistische productieschema’s belet dat privébe-
drijven mijnbouwvergunningen kopen voor speculatie. Daarnaast moeten de
staatsbedrijven erop toezien dat de verkoop van aandelen er niet toe leidt dat
privépartners het dagelijks bestuur volledig in handen krijgen. Ze moeten in-
spraak behouden in belangrijke beslissingen en mee controle kunnen uitoefe-
nen op de bedrijfsactiviteiten.
Maar een goed contract is niet voldoende. Je kan een perfect contract hebben,
zonder dat het één cent meer opbrengt voor de staat. Die moet er daarom
voor zorgen dat ze voldoende controlemechanismen opbouwt opdat de con-
tracten ook daadwerkelijk worden nageleefd. De Congolese staat zette hierin
haar eerste stappen door toe te treden tot het zogenaamde Extractive Industry
Transparancy Initiative (EITI). Dit iniatief verplicht bedrijven ertoe al hun afdra-
gen aan de staat openbaar te maken. Op haar beurt belooft de staat al haar in-
komsten uit de mijnbouw te publiceren. Op die manier onstaat er duidelijkheid
over de geldstromen in de mijnsector en wordt de kans op corruptie kleiner.
Daarnaast moeten de staatsmijnbedrijven samen met hun privépartners werk
maken van het heropstarten van een industriële verwerking van ertsen in Con-
go. In 1923 werd er meer erts bewerkt in Congo dan de dag van vandaag. Door
het exporteren van bewerkte ertsen zullen de opbrengsten voor de Congo-
lese staat gevoelig stijgen en krijgen meer mensen in Congo werk. De grootste
meerwaarde wordt dan niet langer in het buitenland gecreëerd.