Opening van het Historisch Centrum Dalfsen - Atlantis

Ab Goutbeek
In je kleine kinderwereld was er maar
één bakker en dat was “Dé Bakker”.
Later merk je dat er nog meer buurtschappen
waren met nog meer bakkers.
Maar de “enige echte bakker”
was voor ons bakker G.J. Schuurman
in de buurtschap Emmen. Zijn vader
“de olde bakker” kwam van Rechteren,
waar hij vóór die tijd een bakkerij
en uitspanning had op de
hoek Tolhuisweg- Rechterensedijk en
Dalmsholterweg. Deze oude baas
ging met zijn gezin naar Emmen,
waar ze toen hun bedrijf voortzetten
aan de grintweg naar Zwolle, nu de
Poppenallee, op de hoek met de Emmerweg.
Het huis, vanouds een tolhuis
vlak aan de grintweg, had namelijk
een afgeschuinde gevel op de
beide hoeken, met daarin ramen die
naar beide kanten uitzicht gaven op
de weg. Het rechterraam is toen ver-
▼
“De Bakker”
Schuurman
vangen door een deur. Tegen het
oude tolhuis werden een rechthoekig
café en bakkerij gebouwd, zodat er
een driehoekig halletje ontstond,
waarin zich die schuine deur bevond,
terwijl een tweede deur toegang gaf
tot het café. Aan de westzijde in het
verlengde en tegen de grintweg aan
stond toen nog een doorgangsschuur
voor de rijtuigen met paarden, zoals
we dat nu nog kunnen zien bij
“De Zon” en “De Mol”.
Ongeveer vierhonderd meter vanaf
de Poppenallee aan die Emmerweg,
toen nog een mulle zandweg, stond
ook onze school, heel stil middenin
de weilanden, akkers en bossingels.
Wanneer we ’s morgens vroeg brood
moesten halen - de bakkerij stond
maar 250 meter van ons huis verwijderd
- klepperden we op onze klompen
de ronde teerweg met gaten en
kuilen af, waarover nooit een auto
reed op die van de dokter na.
Middenin de voorgevel van de
winkel bevond zich de winkeldeur.
Werd die open geduwd, dan bracht
hij een koperen bel aan een veer he-
Bakker Schuurman met venterswagen bij R. Ekkelenkamp, z´n vrouw en de knecht.
Foto: coll. Historisch Centrum Dalfsen.
1060 RONDOM DALFSEN 50
vig in beweging met alle geluid van
dien. Maar was die deur ’s morgens
bijtijds nog gesloten, dan kon men
rechts daarvan ook door de schuine
deur de winkel in. Een feest was het
wanneer ook die tweede deur nog op
slot was, want dan mochten we achterom
lopen en daar brandde de
oven, gestookt met takkenbossen van
de “riezemiete”. Daar rook het brood
zo onstuimig lekker, zoals we het
nadien nooit weer hebben geroken.
Daarbij kwamen nog de kruimels en
de stukjes korst die vrij kwamen bij
het bakken en die ongelofelijk lekker
waren.
Onze “Gait-Jan van de Bakker” was
een innemende man, altijd een erg
plezierige, goedlachse baas. Soms
kon je zien hoe hij in z ’n dikke grijze
lange onderbroek met opgestroopte
pijpen, zo uit bed en met een tabakspruim
in de mond, het deeg in de trog
met zijn voeten kneedde. Nu een
enigszins vreemd idee, maar voor
ons was dat een heel gewone bezigheid.
Boeren uit de buurt brachten
ook wel rogge, waarvan hij dan rog-