leesvoorbeeld in pdf-viewer - Vantilt

Recommendations

Info

flictsituaties verwikkeld is geweest, waarbij ook zijn boekenverzameling in het geding was. 12 Zelf zegt hij daarover: ‘Het imago van ruziemaker is onderdeel van mijn biografie. Ik kom in opstand als ik mij onrechtvaardig bejegend voel.’ 13 Bij die veelheid aan publiciteit blijft één aspect sterk onderbelicht: dat van Arnold Heertje als bevlogen boekverzamelaar, ondanks het feit dat hij van deze kant van zijn bestaan nooit een geheim heeft gemaakt. Zo sprak hij op 11 december 1998, samen met Karel Nijkerk, Joop Witteveen en mij, in de Amsterdamse ub, over zijn toen al bijzondere collectie. 14 En nog in NRC van 4 april 2009 toonde hij met gerechtvaardigde trots zijn eerste druk van Das Kapital van Karl Marx uit 1867. Maar hoe hij precies tot het oude boek is gekomen en wat zijn drijfveren als verzamelaar zijn was mij onbekend. Reden genoeg voor een openhartig gesprek op 14 april 2009 bij hem thuis te Naarden, waar zich ook zijn bibliotheek bevindt. Arnold Heertje is op 19 februari 1934 te Breda geboren, waar zijn vader als chemicus werkzaam was bij de hki (Hollandse Kunstzijde Industrie). Vanwege zijn joodse achtergrond moest het hele gezin, ouders en drie kinderen, tijdens de Tweede Wereldoorlog vanaf 17 november 1942 in de onderduik. Op 5 mei 1945 vonden zij elkaar levend terug: ‘Het was niet de bedoeling.’ 15 Arnold groeide op in Arnhem, waar zijn vader inmiddels een baan had gevonden bij de aku (Algemene Kunstzijde Unie). Mijn vraag of die iets met boeken had, ontroert hem kennelijk: ‘Hij was geen boekverzamelaar, al lagen er altijd wel boeken in huis, meest uitgaven van een socialistische uitgeverij. Meteen na de oorlog hebben wij nog een paar maanden in Amsterdam gewoond. Toen heeft mijn vader me op zekere dag meegenomen naar een boekwinkeltje van Lannoo in de Linnaeuslaan en daar een natuurkundeboek voor me gekocht. Helaas weet ik de titel niet meer en het boek zelf ben ik ook kwijtgeraakt. Maar achteraf is dit voor mij heel belangrijk geweest. Mijn vader heeft me zo in een bepaalde richting, die van studie en wetenschap, geduwd. Hij had me ook een gewoon jongensboek kunnen geven. Ongetwijfeld was dat natuurkundeboek voor mij op dat moment nog te moeilijk, maar dat was juist goed, want ik was een leergierige jongen, die in de onderduikjaren al gretig kennis had opgezogen. En later in Arnhem kreeg ik van mijn vader ook de populaire boeken van Egmont Colerus, zoals Van 1 x 1 naar integraal: wiskunde voor iedereen.’ Van 1951 tot 1956 studeerde Heertje economie aan de Universiteit van Amsterdam. ‘Voor mijn vorming daar was heel belangrijk de dagelijkse gang langs de boekenstalletjes in de Oudemanhuispoort, vlak bij onze collegezalen. Ik bekeek elk boek, praatte met de handelaars, zoals de oude en jonge Pfann, en kocht soms ook wat hapsnap, maar zeker geen echt antiquarische boeken. Die lagen daar trouwens ook niet.’ Op mijn vraag hoe en wanneer hij dan met het Zin en mogelijkheden van een wetenschappelijke privébibliotheek < 353
In dit in december 2006 te Nijmegen verschenen boek schrijft Heertje over zijn leermeesters. oude boek in aanraking is gekomen, komt geen direct antwoord. ‘Laat ik eerst dit zeggen. Ik heb in mijn leven drie mensen ontmoet die ik echt als mijn leermeesters beschouw. Dat zijn Pieter de Wolff (1911-2000), Pieter Hennipman (1911-1994) en Piero Sraffa (1898-1983). Over alle drie heb ik iets geschreven in mijn boek Echte economie [Nijmegen, uitgeverij Valkhof Pers, eerste druk december 2006]. De Wolff en Hennipman, beiden zeer begaafd, waren elkaars tegenpolen: De Wolff een wiskundig econoom die alleen de feiten liet spreken, Hennipman een literair econoom die puur langs verbale weg een dwingend bewijs leverde. Ik verenig om zo te zeggen beide kanten. Toen ik in 1960 [cum laude] promoveerde op een proefschrift over de prijstheorie van het oligopolie 16 was De Wolff mijn promotor met Hennipman als copromotor.’ Bracht – zo vroeg ik – Hennipman weleens een oude uitgave van Malthus of Marx mee naar college? Heertje: ‘Nee, nooit. Hij had een enorme bibliotheek, had alles gelezen, maar bezat niet de originele oude boeken. Dat is nu juist het verschil met mij. Ik ben een veldwerker, baseer me op de originele bronnen en die blijken vaak anders dan wat in latere tekstuitgaven te lezen staat.’ Blijft de vraag hoe Heertje dan aan die antiquarische bronnen is gekomen. Mijn gastheer, die deze dag al twee lezingen heeft gehouden, in De Steeg 354 > geschiedenis van de nederlandse bibliofilie
Page 2 and 3: 13 zin en mogelijkheden van een wet
Page 4 and 5: aan tegen een hele partij winkeldoc
Page 6 and 7: Zo’n amateur in de beste zin van
Page 8 and 9: beeld wordt langzamerhand duidelijk
Page 10 and 11: hebben, zodat ze voor mij op ieder
Page 12 and 13: eneden in de grote kamer thee zitte
Page 16 and 17: en in Utrecht (‘Er wordt vaak een
Page 18 and 19: ij mag rekenen. Aanwezig zijn merca

leesvoorbeeld in pdf-viewer - Vantilt

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?