staatsolie nieuws

een zelfstandige organisatie die met eigen mensen en donaties hard aan de
weg timmert. De instelling beschouwt zichzelf als een van de betere tehuizen
voor kinderen in nood. “Prasoro is er niet alleen voor wezen, maar voor
alle kinderen die in nood verkeren”, vertelt Anette. “De kinderen komen
binnen via de Stichting Pleeggezinnen Centrale Suriname. Op deze manier
kennen we de achtergrond van de kinderen en kunnen we ze verder begeleiden.
Het zijn meestal kinderen uit eenoudergezinnen die plotseling dakloos
zijn geworden.”
Combinatie werk-gezin-Prasoro
Anette combineert haar sociaal werk af en toe met haar betaalde baan. “Je
moet activiteiten scheiden, maar soms is het nodig om dingen samen te trekken.
Op het werk kom ik mensen tegen die in staat zijn om hulp te bieden.
En daar maak ik graag gebruik van, niet voor de stichting, maar voor de kinderen.”
Bij haar werk voor Prasoro is het hele gezin Schuitemaker betrokken.
“Mijn man en twee dochters geven me alle ondersteuning. Ze staan helemaal
achter me, omdat het om kinderen gaat die hulp nodig hebben. Ik heb mijn
jongste dochter van 13 een middag meegenomen naar het dorp. Ze heeft
direct vrienden gemaakt. Als ik mijn gezin niet zou betrekken bij dit werk,
zou ik het niet kunnen doen.”
Grootste uitdaging
Anette is onder de indruk van het vele werk dat de Soroptimisten hebben verzet
na het vertrek van de Nederlandse moederorganisatie. “De huizen staan
er! Hadden ze de kinderen dan moeten wegsturen? De weinige kinderen die
er nog waren, mochten blijven. Ze hebben ze met liefde een thuis gegeven.”
Van de tien huizen staan er ongeveer vier leeg die aan renovatie toe zijn.
Anette wil deze panden opknappen en inzetten voor het kind in nood.
“Samen met het bestuur wil ik Prasoro verder ontwikkelen en gezond houden.
We moeten onze eigen inkomsten kunnen genereren en ervan kunnen leven.
We kunnen misschien nieuwe kinderen opvangen, maar dan hebben we een
ander probleem, want dan hebben we meer moeders nodig!”, zegt Anette
bezorgd.
Bij de stichting werken nu vier moeders die elkaar afwisselen. Zeven kinderen
worden dus elke dienst verzorgd door één moeder. Het is heel moeilijk
om medewerksters te vinden die aan alle vereisten voldoen, weet Anette. De
nieuwbakken voorzitter heeft gelukkig een gemotiveerd team om mee samen
te werken en ze gaat ervoor. “Ik zie een Prasoro voor me met vrolijke en
gezonde kinderen, die zich thuis voelen en hun best doen op school. Als zij
gezond en gelukkig zijn, ben ik dat ook.”
20 Staatsolie
Nieuws • No. 4 • 2011
The Prasoro Foundation
The Soroptimist Club founded the Stichting SOS-
Kinderdorpen Suriname in 1972. They created an organization
for shelter and care of orphans and children who had
lost one parent. A normal family was created for these children
with ‘mothers’ in charge of a home. The Soroptomist
could count on the support of SOS International, the parent
organization. In 2006, SOS Netherlands decided to close
its Suriname affiliation. The Soroptimist Club then founded
the Stichting Prasoro, an independent organization manned
by its own people, working towards its goals with donations.
The organization considers itself one of the better orphanages
for needy children. Prasoro is not only for orphans,
but for all children that need help,’ says Anette. ‘The children
are sent to us by the Stichting Pleeggezinnnen Centrale
Suriname, so we know their backgrounds and we are better
prepared to protect them against the things they have gone
through. We mostly shelter children from one-parent families
who have suddenly become homeless.’
Combining Work, Family and Prasoro
Anette sometimes combines her social activities with her
regular job. ‘You have to keep things apart, but sometimes
it’s unavoidable to combine matters. At work I sometimes
meet people who might be able to help. I use that opportunity,
not for the Foundation but for the children.’ Her whole
family is involved in her work for Prasoro. ‘My husband
and two daughters support me all the way. They back me
because we want to help needy children. I took my youngest
daughter (13) to the orphan village once and she immediately
made friends. I wouldn’t be able to do this without
my family.’
Biggest Challenge
Anette is impressed by what the Soroptimist have achieved
since the Dutch parent organization decided to leave. ‘We
still have the homes! Should we have sent the children
away? The few kids that were still in the village were
allowed to stay. We gave them a home.’ Four of the ten
houses are now empty for they need to be renovated.
Anette wants to repair these houses and make them available
for needy children. ‘I want to further develop Prasoro
and keep it a sound organization together with the board.
We have to become selfsupporting. We can shelter more
kids, but that creates a new problem: we need more mothers’,
says a very concerned Anette.
The Foundation currently employs four mothers who work
in shifts. Seven children are assigned to one mother every
shift. Anette says that it is an arduous task finding help that
meets all requirements. Fortunately, the new chair has a
motivated team to work with and she is ready for the job. ‘I
picture a Prasoro with happy and healthy children, who feel
at home and who do well at school. I’m happy if they they
are healthy and happy.’