Richteren

tot hen desgelijks. Die van Pnuel. En de
lieden van Pnuel antwoordden hem,
gelijk als de lieden van Sukkoth
geantwoord hadden.
9. Daarom sprak hij ook tot de lieden
van Pnuel, zeggende: Als ik met
vrede wederkome, zal ik deze toren
afwerpen. Op welken zij zich, als een
vastigheid, mogen hebben verlaten, en
daarom te trotser gesproken.
10. Zebah nu en Tsalmuna waren te
Karkor, en hun legers met hen,
omtrent vijftien duizend, al de
overgeblevenen van het ganse leger
der kinderen van het oosten; en de
gevallenen Die tevoren omgekomen
waren. waren honderd en twintig
duizend mannen, die het zwaard
uittrokken. Hebreeuws, uittrok; dat is,
ieder van hen was tot den krijg bekwaam
geweest. Dit dient tot merkelijke vergroting
van Gideons victorie. Zie ook deze manier van
spreken van het uittrekken des zwaards,
onder, Richt. 20:15,17,25,46; 2 Sam. 24:9; 2
Kon. 3:26, enz.
11. En Gideon toog opwaarts, den
weg dergenen, die in tenten wonen,
Te weten, der Arabieren, die daarvan Scenitae
genoemd zijn, alsof men zeide Tentenaars.
tegen het oosten van Nobah en
Jogbeha; Deze twee plaatsen waren ook
aldaar over de Jordaan gelegen, tegen het
oosten. en hij sloeg dat leger, want
het leger was zorgeloos. Of, zeker,
gerust, niet denkende dat Gideon met zijn
volk, van najagen vermoeid zijnde, zo haast
over de Jordaan en voorts dezen weg naar het
oosten hen zou kunnen achterhalen.
12. En Zebah en Tsalmuna vloden;
doch hij jaagde hen na; en hij ving de
beide koningen der Midianieten,
Zebah en Tsalmuna, en verschrikte
het ganse leger. Omdat hij hen
onvoorziens overviel, werden zij verbaasd en
vluchtende verslagen, of immers gans en ten
enenmale verstrooid en machteloos gemaakt.
13. Toen nu Gideon, de zoon van
Joas, van den strijd wederkwam,
voor den opgang der zon, Of, van dat
is, kort na, of tegen het opgaan der zon. Want
hij had, zonder te rusten hoewel vermoeid
zijnde met zijn volk den vijand vervolgd.
Anders, van bij den opgang van Heres. Of, van
den opgang der zon; dat is, van het oosten,
waarheen hij de Midianieten vervolgd had.
Anders, na de opklimming der zon; dat is,
tegen dat zij begon te dalen.
14. Zo ving hij een jongen van de
lieden te Sukkoth, en ondervraagde
hem; die schreef hem op de
oversten van Sukkoth, Dat is, hij gaf
Gideon de namen der oversten in geschrift,
opdat hij niemand dan de schuldigen mocht
straffen. en hun oudsten, zeven en
zeventig mannen.
15. Toen kwam hij tot de lieden van
Sukkoth, en zeide: Ziet daar Zebah
en Tsalmuna, van dewelke gij mij
smadelijk verweten hebt, zeggende:
Is de handpalm van Zebah en
Tsalmuna alrede in uw hand, dat wij
aan uw mannen, die moede zijn,
brood zouden geven?
16. En hij nam de oudsten dier stad,
en doornen der woestijn, en
distelen, en deed het den lieden van
Sukkoth door dezelve verstaan. Te
weten, wat zij hadden misdaan, dat is, hij
stelde een exempel door deze straf of
bijzondere kastijding, om die van Sukkoth
dezen hoogmoed af te leren. Of zij gedood
zijn, gelijk die van Pnuel, dan of zij met deze
smadelijke kastijding bij het leven zijn gelaten,
staat er niet.
17. En de toren van Pnuel wierp hij
af, en doodde de lieden der stad.
Versta, de oversten der stad, of alle
schuldigen, gelijk uit het voorgaande exempel
kan afgenomen worden.
18. Daarna zeide hij tot Zebah en
Tsalmuna: Wat waren het voor
mannen, die gij te Thabor
doodsloegt? Een berg, gelegen in Zebulon