Richteren

oordeel onbekwaam zou achten, beliefd heeft
zijn volk te verlossen. Zie onder, Richt. 3:31.
En de kinderen Israels zonden door
zijn hand een geschenk aan Eglon,
den koning der Moabieten.
16. En Ehud maakte zich een zwaard,
dat twee scherpten had, Hebreeuws, en
dat had twee monden; dat is, het sneed aan
beide zijde, of, was tweesnijdend. welks
lengte een el was; en hij gordde dat
onder zijn klederen, aan zijn
rechterheup.
17. En hij bracht aan Eglon, den
koning der Moabieten, dat
geschenk; Eglon nu was een zeer vet
man.
18. En het geschiedde, als hij
geeindigd had het geschenk te
leveren, zo geleidde hij het volk, Of,
liet het volk gaan. die het geschenk
gedragen hadden;
19. Maar hijzelf keerde wederom van
de gesneden beelden, Of, gehouwen,
gegraven; deze mochten van de afgodische
Israëlieten of de Moabieten bij Gilgal
opgericht zijn, omdat Israël aldaar, in Kanaän
eerst komende, besneden was, en over zulks
voor een heilige plaats gehouden werd.
Anders, van de steengraven, of, de plaatsen
waar de stenen gehouwen en gegraven
worden; duidende dit op de stenen bij Jozua
door Gods bevel aldaar opgericht tot een
gedenkteken der mirakuleuse overkomst over
de Jordaan; Joz. 4:20. die bij Gilgal
waren, en zeide: Ik heb een
heimelijke zaak aan u, o koning!
dewelke zeide: Zwijg! Te weten, totdat
alle omstanders zijn uitgegaan. En allen,
die om hem stonden, gingen van
hem uit.
20. En Ehud kwam tot hem in, daar
hij was zittende in een koele
opperzaal, Hebreeuws, een opperzaal der
verkoeling; dat is, in een zomerzaal, dienende
tot verkoeling tegen de hitte des zomers. die
hij voor zich alleen had; Anders, hij nu
zat alleen in een koele opperzaal, die voor
hem was, of die hij had. zo zeide Ehud: Ik
heb een woord Gods aan u. Toen
stond hij op van den stoel. Hoewel hij
als een afgodendienaar zijn afgoden meerder
achtte dan den God Israëls, heeft hij nochtans
zijn woord of gezant dezen eerbied willen
bewijzen.
21. Ehud dan reikte zijn linkerhand
uit, en nam het zwaard van zijn
rechterheup, en stak het in zijn buik;
22. Dat ook het hecht achter het
lemmer inging, en het vet om het
lemmer toesloot (want hij trok het
zwaard niet uit zijn buik), Als niet
kunnende, om oorzaak in de voorgaande
woorden verhaald. en de drek uitging.
Anders, het kwam uit aan het fondament, te
weten, het lemmer of het zwaard.
23. Toen ging Ehud uit van de
voorzaal, en sloot de deuren der
opperzaal voor zich toe, Anders, voor,
of over hem; te weten, den koning Eglon. en
deed ze in het slot. Of, grendelde haar.
24. Als hij uitgegaan was, zo kwamen
zijn knechten, Te weten van Eglon. en
zagen toe, en ziet, de deuren der
opperzaal waren in het slot gedaan;
zo zeiden zij: Zeker, hij bedekt zijn
voeten in de verkoelkamer. Aldus
wordt de stoel- of kamergang eerbaarlijk in de
Schrift uitgedrukt, omdat zij in het
nederzitten of bukken de voeten met hun
overkleed bedekten. Zie 1 Sam. 24:4.
25. Als zij nu tot schamens toe gebeid
hadden, ziet, zo opende hij de
deuren der opperzaal niet. Eglon.
Toen namen zij den sleutel en deden
open; en ziet, hunlieder heer lag ter
aarde dood. Of, was dood ter aarde
gevallen. Het Hebreeuwse woord betekent
wel meest vallen, maar wordt ook op
verscheidene plaatsen liggen overgezet. Zie
Deut. 21:1; onder, Richt. 4:22, en Richt. 5:27,
en Richt. 7:12; 1 Sam. 31:8.
26. En Ehud ontkwam, terwijl zij
vertoefden; De knechten van den doden
koning. want hij ging voorbij de